Mijn beste berichten van 2013

Tja, het valt niet te ontkennen: ik blog lang niet meer zo veel als voorheen. Dit jaar zo'n 50 % minder blogposts dan vorig jaar, wat ook resulteerde in zo'n 30 % minder bezoeken aan m'n blog. En als ik blog, is het vaak een korte attendering in plaats van een doorwrocht verhaal. Of een verslag van een theaterbezoek of bespreking van een boek.

Steeds minder online dus, steeds meer offline. Steeds minder archief dus, steeds meer andere dingen. Mijn blog weerspiegelt wat dat betreft mooi de trends in mijn persoonlijke leven.

Prima zo.

Laat onverlet dat ik aan het schrijven van een aantal blogposts wel een goed gevoel heb overgehouden. Een top 3:

Mensen die googelen moeten geholpen worden (5 februari)
Het valt me nog steeds op hoe te veel archiefcollega's klakkeloos cijfers uit hun webstatistieken voor waar aannemen en zich te weinig afvragen wat er de achtergrond van is, hoe je ze kunt interpreteren en wat je er vervolgens mee kunt doen. Deze blogpost verkent in de categorie usability het fenomeen bouncing.

Waarom taggers taggen en of hun tags altijd bruikbaar zijn (8 april)
Tagging is zo'n ander fenomeen wat me blijft intrigeren. Deze blogpost vat een artikel samen waarin onderzocht wordt hoe de motivatie van taggers is te meten, in hoeverre die motivatie verschilt tussen en binnen verschillende tagging systemen en hoe dit invloed heeft op de bruikbaarheid van de tags.

Kiezen of transcriberen? Over de vraag hoeveel ontsluitingstijd je moet nemen (6 mei)
In april werd in Leuven een colloquium georganiseerd naar aanleiding van het toegankelijk maken van de Leuvense schepenbankregisters via crowdsourcing. Deze blogpost vormt het sluitstuk van een serie posts over dit inspirerende symposium, waarin ik de keuze overpeins om in rap tempo heel veel bronnen op een beperkte manier toegankelijk te krijgen, of om in een veel lager tempo een beperkt aantal bronnen toegankelijk te krijgen, maar dan wel op een uitgebreide manier.

Wat is de juiste keuze? En waar ligt daarin de balans? Het betere is immers als zo vaak de vijand van het goede, zeker bij archivarissen. Een gedachte die als een onderstroom dit jaar enkele malen aan de oppervlakte het water deed rimpelen. Waarbij mijn voorlopige conclusie is: goed genoeg is ruim voldoende

Tot slot
Het maken van keuzes, het vinden van een goede balans. Het zal ook in 2014 weer de kunst blijken te zijn. In het algemeen en in het bijzonder. Het zoeken ernaar is net zo belangrijk als het vinden ervan. Gelukkig maar.

Tot slot wil ik iedereen bedanken die dit jaar mijn blog heeft gevolgd en misschien ook heeft gereageerd op blogposts. Ik wens je een fijne jaarwisseling toe. En bovenal een gezond en gelukkig 2014.

Christian

Foto: Londen, december 2013