Weer zo'n berichtje tussendoor: vandaag las ik over Het Open Archief.
Het Open Archief is een website met levensverhalen van 'kinderen van foute ouders'. Dit zijn kinderen van Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog de kant van de bezetter kozen en de kinderen van Nederlandse vrouwen en Duitse militairen. Ook kleinkinderen kunnen hier hun verhaal delen.
Hun verhaal is relatief onbekend, maar belangrijk voor degene die het betreft en voor de geschiedschrijving over de Tweede Wereldoorlog. Het Open Archief nodigt dan ook iedereen met een verhaal over dit thema uit om dit op het Open Archief te delen en daarmee bij te dragen aan dit deel van de Nederlandse oorlogsdocumentatie.
Een indrukwekkende website om even voor te gaan zitten, omdat het om verhalen gaat die eigenlijk nooit worden verteld. "Op de kleuterschool moest ik vaak in de bezemkast omdat ik 'stout' was", schrijft Anneke Brouwers bijvoorbeeld.
Op de site kun je een profiel aanmaken en vervolgens verhalen schrijven. Eventueel beperk je de toegang tot je verhalen tot leden, bekenden of vrienden. En op verhalen kun je ook reageren.
Zo hield Henk Navis een dagboek bij over de zoektocht naar het verleden van zijn vader. Hij herinnert zich nog zijn eerste ontmoeting met hem, toen hij vijf jaar oud was. Op donderdag 25 januari 2001 vertrouwde hij die herinnering aan het papier toe:
Ik zie hem nog staan, een hand in zijn broekzak en een hand ernaast, minachtend keek hij op mij neer en deed geen enkele poging om mij te benaderen. Nam me niet op schoot, zocht geen enkel lichamelijk contact, niets. Ik had meteen de pest aan de man en dat is nooit meer overgegaan.
Heel mooi hoe deze verhalen verteld worden. Heel mooi hoe mensen hun verhaal willen.. durven delen. Heel mooi hoe ons beeld van een uitermate traumatische bladzijde in het geschiedenisboek van ons land wordt genuanceerd via deze verhalen. Hele mooie verhalen.
Gewoon heel mooi!
Idd erg mooi, zeg!
BeantwoordenVerwijderenGoed idee om een sociaal netwerk over dit onderwerp op te zetten.
Gr. Wilma