Van een collega kreeg ik vandaag het artikel Gelukkig zonder mailbox uit de Volkskrant over internetverslaafde Jim Stolzes, die een maand lang offline ging. Zonder bijbedoelingen overigens...
Een dagboekfragment van de tweede dag:
Het lijkt erop dat mijn omgeving er meer mee bezig is dan ikzelf. Mensen wensen me sterkte, vragen hoe het gaat en bedekken lachend hun beeldscherm als ik voorbij loop.
En uit de reacties:
Mijn vrouw is helemaal enthousiast over dit experiment: ik moet nu ook een maand offline van haar.
Leuk vond ik het dat Jim na die maand niet meteen met verwilderde blik z'n mailbox opende, maar het experiment nog even voortzette. Het beviel hem eigenlijk wel!
Interessant vind ik echter de vraag naar hoe het over een maand met Jim gaat. Hoe lang houdt dit goede voornemen stand?
Geniet, maar surf met mate...
Plaatje
Ik had ook over deze offliner gelezen. Leuk experiment trouwens. Vooral de reacties van de omgeving zijn grappig.
BeantwoordenVerwijderenMaar als ik op vakantie ga, in de zomer bij voorkeur, dan ben ik ook een week of wat offline en dat bevalt me prima!
Uit de dagelijkse routine is het ook niet moeilijk om vol te houden. Het verbaast me telkens weer dat het me zo weinig moeite kost.
Ik beschouw mezelf als een tamelijk die-hard computertype dat nog net niet mobiel actief is op internet, maar iemand het medium zo verschrikkelijk interessant vindt dat offline zijn eigenlijke zonde van de tijd is. Overigens beschouw ik offline computergebruik ook als bijzonder zinvol als je met leuke onderzoeken bezig bent!
Maar on the road heb ik geen moeite met ontkoppelen. Gelukkig maar... ;-)
@Duul: Hier nóg zo'n type... ;-)
BeantwoordenVerwijderenZelf merk ik trouwens dat ik de laatste tijd wat meer op de bank hang voor de televisie of een filmpje opzet. Sommige dagen ben ik weinig online of staat de laptop gewoon werkloos aan. En ik word daar totaal niet zenuwachtig van.
Evenmin geldt dat voor ongelezen mails, rss-feeds en achterlopende lifestreams. Alles komt immers goed.
Online zijn er uiteindelijk maar een paar mensen - een handjevol - die ik echt zou missen. Mensen die ik inmiddels als vrienden beschouw. Maar daarmee heb ik (inmiddels) soms ook offline contact, waarbij het online contact gewoon erg handig blijft voor dagelijkse/wekelijkse/maandelijke updates op onze wederzijdse levensbelevenissen.
Toegegeven, ik denk nu zo'n jaar of anderhalf/twee geleden heb ik wel een periode van enkele maanden gehad waarin ik zelf vond ongezond veel online te zijn. Maar zolang je dat zelf herkent en de noodzakelijke actie onderneemt, lijkt er me niks aan het handje.