3 juli 2010

Faciliteren van burger-archivarissen (of wie dan ook)


Sinds David Ferriero schreef over de citizen archivist heeft die term de gemoederen behoorlijk beziggehouden.

Natuurlijk als eerste in Amerika zelf en daar ging het met name over de term op zich. Onze overzeese collega's struikelen vooral over het in hun ogen te grabbel gooien van de titel 'archivaris'. Persoonlijk krijg ik bij het lezen van die reacties altijd jeuk: "we zijn erg blij met jullie, gewone burgers, maar het moet niet gaan lijken alsof jullie op gelijke voet kunnen staan met ons, echte archivarissen, want wij hebben grote verantwoordelijkheden, een opleiding gehad en wat dan ook."

Ik sluit m'n ogen niet voor hun (deels steekhoudende) argumenten, maar eerst je hakken in het zand zetten is nog nooit een goed vertrekpunt voor samenwerking gebleken. Attitude is everything, man!

Ingmar pikte de term ook al eens op, maar in Nederland verbazen we ons vooral over de werkzaamheden van die burger-archivaris. Want noemen wij dat type burger niet gewoon onderzoeker of vrijwilliger? Toch wel hè. Lees vooral die eerdere blogpost van Ingmar want die is voorzien van alle relevante links tot dan toe.

Vandaag kwam Ferriero namelijk met een nieuw voorbeeld op de proppen: een soort internationaal scanteam dat archiefdocumenten scant en ze publiekelijk online zet. Gewoon een groep vrijwilligers dus, die op eigen houtje op grote schaal goed werk verricht, gesteund door het archief. Ik vergelijk het maar met hoe in Nederland in de jaren '80 de Mormonen hele archieven van ons hebben verfilmd. Met dien verstande dat de Mormonen een vooral levensbeschouwelijk motief hadden en het materiaal niet vrijelijk beschikbaarstellen.

Maar ik begin voor de Amerikaanse archiefwereld inmiddels wel de waarde te beseffen van waar Ferriero met zijn opeenvolgende blogposts naartoe wil. Hij komt namelijk ineens met een vraag, die hij eerder slechts in verdekte termen stelde: "How should we best utilize citizen archivists?"

En daar raakt hij dan de kern van zijn visie, waarvoor hij waarschijnlijk de term 'citizen archivist' gewoon als noodzakelijk vehikel aan het gebruiken is.

For starters, I want us to start thinking about how we can:
  • Engage our users in the processes of description, content creation, and digitization,
  • Make it easy for our users to share with us their expertise and their discoveries,
  • Create tools that make it easier for our users to help us better understand what we have so the next person can benefit from that information, and
  • Develop ongoing programs and publicize citizen archivist's activities for those who want to get involved.

Hij stelt vervolgens nog een definiëring voor, voor de omstreden termen:

Citizen Archival Projects - a term used for projects in which individual volunteers or networks of volunteers, many of whom may have no specific archival training, perform archival tasks such as description, transcription, or digitization.

Citizen Archivists - individuals or groups of individuals engaged in citizen archival projects.

Als voorbeeldje geeft hij de wiki Our Archives. Dat wordt, als ik het allemaal goed begrijp, inderdaad zoiets als Your Archives van The National Archives in Engeland.

Het is mooi om te zien dat Ferriero steeds meer van z'n visie op dit vlak vrijgeeft. Zelf ben ik nu vooral benieuwd hoe de discussie hierover in Amerika verdergaat. Voor het overige lijkt het sterk op waar we in Nederland ook aan proberen te werken. Alleen is er in ons landje geen nationaal archief wat daarin een voortrekkersrol of voorbeeldfunctie vervult.

En waarom heb ik toch het gevoel alsof Ferriero het eigenlijk allemaal al heeft bedacht? En dat zijn hele 'denken jullie met me mee?'-praten alleen bedoeld is om discussie uit te lokken en draagvlak te creëren?

Ik vraag me af of we in Nederland al niet veel verder zijn. Of juist het tegenovergestelde?

Er zit flink wat water tussen ons in...

Plaatje

13 opmerkingen:

  1. Interessante ontwikkeling in de benoeming van vrijwilligers en daarmee aangevend de belangrijkheid van het werk dat ze doen, lijkt mij, want waarom zou je anders met zo'n term als 'burgerarchivaris' komen. Ik heb de blog van Ingmar nog eens herlezen en daarin ook de artikelen van Kate, en ben het ook wel met haar mening eens: je noemt een vrijwilliger in een ziekenhuis ook geen burgerdokter. Het gaat ook om de waardering voor de professie die wordt uitgeoefend, net zoals bij de archivaris (overigens is archivaris toch geen beschermde titel? Of is dat inmiddels veranderd?). Maar de hele opzet van Ferriero past wel in de Web2.0-gedachte: laat je gebruikers meehelpen aan het toegankelijk(er) maken van je collecties door beschrijven, tags toevoegen, tips geven, scannen, etc. In feite doen we dat in Nederland al jaren, met name op het gebied van genealogische gegevens, maar steeds meer op andere gebieden, zoals bijvoorbeeld in het restauratieatelier, bij scanprojecten, bij beschrijven/toegankelijk maken/transcriberen, bij educatie, bij speciale projecten, bij communicatie, administratie, open dagen, etc. Waar zouden we zijn zonder vrijwilligers? Een groep vrijwilligers die op eigen houtje werken aan een project en daarbij worden ondersteund door een archief, kun je ook geen archiefassistenten noemen, want daarmee doe je de mensen die de opleiding voor archiefassistent hebben gevolgd weer geen recht. Maar ik kan me voorstellen dat de naamgeving belangrijk kan zijn om het belang van de werkzaamheden aan te duiden en wellicht ook om er een bepaalde status aan te ontlenen. Misschien zou de term 'projectassistent' iets zijn voor vrijwilligers die aan een bepaald project meewerken? Want vaak werken vrijwilligers aan een bepaald project waarmee ze zich verbonden voelen. Het zal misschien niet voor al het vrijwilligerswerk een geschikte benaming zijn, en wellicht zijn er nog veel betere en geschiktere termen te vinden om een beetje af te komen van de term 'vrijwilliger', want ik heb de indruk dat het daar voor een deel ook om gaat. En aangezien vrijwilligers belangrijk werk doen, lijkt het me goed om daar ook een gepaste benaming voor te bedenken die recht doet aan het werk dat ze doen, maar geen onrecht aandoet aan de mensen die de opleiding voor archivaris en archiefassistent hebben gevolgd en als zodanig werkzaam zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik bedenk me ineens nog iets. De term 'projectassistenten' of 'archiefprojectassistenten' of iets anders vergelijkbaars, voor vrijwilligers bij het archief of gefaciliteerd door het archief (van lokaal tot wereldwijd) werkt twee kanten op. De vrijwilligers voelen zich wellicht meer gewaardeerd en een belangrijkere speler op het veld, maar het geeft het archief ook wat meer mogelijkheden om eens te kijken naar condities en voorwaarden waaronder vrijwilligers werken. We kennen nu al de uitdrukking 'vrijwillig betekent niet vrijblijvend', maar als de status opgewaardeerd wordt kunnen er wellicht ook wat strakkere afspraken gemaakt worden waarbij beide partijen zich beter voelen. Niet dat dat altijd noodzakelijk zal zijn, maar het zou in sommige gevallen wat meer mogelijkheden bieden, misschien. Het komt zo maar in me op en er valt vast nog veel over na te denken, maar ik dacht, ik schrijf het alvast maar even op ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als ik nog een andere term in de discussie mag gooien, de familie archivaris. Dit is de naam van een nieuwe website waar ik mee bezig ben, zie www.familiearchivaris.nl.

    Idee hierachter is om de stamboomonderzoeker te faciliteren bij het vormen van een digitaal familie archief, wat hopelijk uiteindelijk weer leidt tot het completer krijgen van het fysieke familie archief.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat het opvallende is aan de ideeën van Ferriero is dat het NARA zelf er zo goed als niets voor hoeft te doen. Ik bedoel: die onderzoeker die hij vorige keer roemde, deed gewoon zijn 'werk' en voor die Scan League hoeft het NARA alleen wat hardware beschikbaar te stellen (zie hier voor een verhaaltje daar over).
    In Nederland zijn het veel meer de archiefdiensten zelf die activiteiten organiseren: Tilburg met zijn Charterbank en Amsterdam met de Militieregisters zijn volgens mij veel meer projecten die door de archiefdiensten geïnitieerd worden. Terwijl het NARA vooral bekijkt hoe ze de bestaande ontwikkelingen (zoals die IASL) zo goed mogelijk kunnen faciliteren, zonder zelf echt heel nieuwe of vernieuwende dingen te initiëren.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Wat Van Waarden Is: Dank voor je reactie! Daar denk ik nog even over na...

    @Bob: Het ging mij dus juist niet om de term, maar goed, ik zal je reclame-uiting door de vingers zien. ;-)

    Een familiearchivaris of -genealoog is overigens in de VS dan weer een veelgebruikte benaming. Ongetwijfeld stuit ook daar gebruik van de aanduiding 'archivaris' verschillende echte archivarissen tegen de borst.

    Ik zal straks nog eens over je initiatief bloggen.

    @Ingmar: Het kan natuurlijk allebei. Met hun "Our Archives" is het NARA natuurlijk ook zelf goed bezig, maar tegelijkertijd willen ze anderen faciliteren.

    Ik denk dat we in Nederland aardig op weg zijn om zelf mooie dingen op te zetten, daarbij ook vaak de samenwerking zoekende met het publiek (zie onder meer de voorbeelden die jij noemt). Maar dat andere, het simpelweg aansluiten bij bestaande initiatieven of het gewoon faciliteren daarvan, daar lopen we dan misschien weer mee achter.

    Als ik bevoorbeeld steeds maar weer hoor hoeveel problemen de vrijwilligers achter een project als Van Papier Naar Digitaal in sommige archieven ervaren, dat is echt heel zonde. Niet meer dan drie stukken tegelijkertijd mogen aanvragen, niet mogen fotograferen enzovoort. Daar is dus nog erg veel winst te behalen.

    Op allebei de fronten.

    Mijn blogpost heeft niet voor niets het woord 'faciliteren' in de titel. Terwijl 'to utilize' - het werkwoord dat Ferriero gebruikt - letterlijk vertaald iets is als 'benutten'. Maar dat vind ik teveel eenrichtingsverkeer uitstralen en dat is niet hoe het, volgens mij, is bedoeld door Ferriero.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @christian, dank voor je zeer uitgebreide reactie!
    Wat de naam betreft: ik ben het met je eens: labeltjes en stickers zeggen niets over je vakkundigheid of je liefde voor het vak, dat blijkt uit je woorden en daden, of je nu beroeps of vrijwilliger bent. Ik gebruik zelf ook zelden 'archivaris' of de volledige titel van mijn functie, alleen het werkgebied (educatie&exposities) omdat dat handig is voor het geval iemand mij over mijn werk wil aanspreken. En zo zijn er nog legio anderen die hun status niet ontlenen aan hun titel. Maar er zijn er ook die dat wel doen, om wat voor reden dan ook, en waarom zouden we dat (hoe onzinnig we dat misschien zelf vinden) niet respecteren? In Nederland gaat het misschien nog wel, maar in andere landen, zoals bijvoorbeeld Duitsland, hechten ze heel erg aan hun titels en ik begrijp dat dat in Amerika ook zo is.
    Datzelfde geldt voor de term 'archiefassistent'. Om even op je vraag terug te komen waarom gediplomeerde archiefassistenten geen recht zou worden gedaan als vrijwilligers archiefassistenten genoemd zouden worden: veel archiefassistenten hebben er behoorlijk wat moeite voor moeten doen om de opleiding te volgen en hun diploma te behalen, en als dat gelukt is zijn ze daar terecht trots op. Ik zou me in dat licht kunnen voorstellen (maar ik weet absoluut niet of dat ook echt zo is) dat er gediplomeerde archiefassistenten zijn die het niet leuk vinden dat vrijwilligers zich ook zo mogen noemen.
    Anyway, hoe we ook soms gekant zijn tegen labels, het blijft een feit dat in veel gevallen labels een bepaalde kwaliteit waarborgen. Dat geldt voor alle beroepsgroepen, denk ik. Het gaat bij labels niet om de status (vind ik zelf) maar om de kwaliteit die je mag verwachten van een archivaris, een chirurg, een notaris, een docent, een fysiotherapeut, etc. Overigens zegt dat niet dat je dan ook automatisch kwaliteit krijgt als klant/cliënt/gebruiker/etc. want in elke beroepsgroep zijn er prutsers en nietsnutten. Maar je kunt ze er wel op aanspreken, eventueel via een beroepsgroep of -vereniging.
    Jouw voorbeeld van titelgedoe op Second Life vond ik sprekend. Daarom is het ook goed om een voor iedereen zo passend mogelijke oplossing te vinden, waar iedereen zich in kan vinden en niemand zich te kort gedaan voelt. Hm... ik besef dat dat een utopie is. Overigens, als de titel burger-archivaris of welke naam iemand dan ook maar verzint, maar lang genoeg zo breed mogelijk in de strijd geworpen is, dan is 'ie niet meer weg te denken en wordt de naam vanzelf door iedereen overgenomen. Wel slim om het zo te doen, discussies uit te lokken, steeds maar weer die term gebruiken en op een gegeven moment gaan we die gewoon met z'n allen gebruiken. Als er dus nog een andere term moet komen, moeten degenen die tegen de term burger-archivaris zijn snel zijn, voordat burger-archivaris al te vaak genoemd is, anders heeft een tegenbeweging geen zin meer.
    Ik weet nog niet of ik na jouw betoog neig naar het gebruik van burger-archivaris (burger klinkt zo Franse Tijd-achtig in mijn oren).
    Jouw Second Live ervaringen maken wel duidelijk dat er mensen zijn die status ontlenen aan hun titel. Dat geldt voor de beroeps, die niet willen dat vrijwilligers onder dezelfde titel werken, maar dat geldt dus ook voor vrijwilligers, die (ongetwijfeld soms/vaak terecht) vinden dat zij dezelfde of betere kwaliteit leveren of meer liefde voor het vak hebben dan sommige professionals en daarom dus ook gebruik mogen maken van de beroepstitel.
    In dat licht gezien is de term burger-archivaris nog niet eens zo slecht. Burger = niet gediplomeerd, archivaris = hart voor het vak en leveren van onmisbaar werk.
    Maar ja... persoonlijk spreekt mij het woordje 'burger' niet aan, maar wie ben ik? Misschien vinden vrijwilligers het wel geweldig! Zou het een goed idee zijn als we onze vrijwilligers er eens naar zouden vragen? Of zouden die zich daar helemáál niet mee bezig houden?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Wat Van Waarden Is: Het is maar de helft van mijn reactie - Blogger zat helemaal in de frut met reacties gisteren en in mijn geval ging het om een reactie die sowieso te lang was, zodat ik hem op moest knippen. Het eerste deel stond er vervolgens ineens twee keer op (maar nu niet meer) en het tweede deel miste zelfs (maar dat staat nu hierboven). Verwijderen en (opnieuw) posten lukte niet meer. Vanavond zal ik hem nog eens herposten - hopelijk gaat dat goed. En dan kom ik ook weer op jouw reactie terug.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Wat Van Waarden Is: Uit jouw reactie begrijp ik dat je het eerste deel van mijn reactie wél hebt gelezen (dus het deel dat niet meer online staat)? Heb je dat nog via de mail gekregen, of zie jij die reactie ook nog daadwerkelijk online staan?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Wat Van Waarden Is: Nogmaals dank voor je uitgebreide reactie. Veel stof tot nadenken!

    Zelf begrijp ik de 'kritiek' op de term ook wel en er huist ook wel een deel van waarheid in. Alleen heb ik meer sympathie voor de keuze van Ferriero om desondanks toch de term 'archivaris' ('burger-archivaris') te gebruiken voor die enorm gedifferentieerde groep vrijwilligers, onderzoekers, heemkundigen enzovoort. Het is een groot goed om die mensen in het zonnetje te zetten, en ja, om naast ze te gaan staan, om tussen ze in te gaan staan. Dus niet om je door de titel van archivaris toch weer boven ze te stellen, op welke terechte grond dan ook. Vanwaar die drang om toch weer te zorgen voor hiërarchie? Het voelt niet goed. En gevoel grijpt nou eenmaal sterker in dan argumenten.

    De term 'archiefassistent' vind ik ook prima. En waarom zou je de afgestudeerden aan de opleiding Archiefassistent daarmee geen recht doen?

    Mijn mening is deze: als iemand waardering wil, erkenning, status of wat dan ook, haal die dan uit het goed beoefenen van je vak, je werk. Een compliment van een van je klanten is bijvoorbeeld meer waard dan welke titel dan ook. En status is alleen goed voor ons ego. Niet nodig, lijkt me. Zeker niet als je daarmee een ander waardering ontneemt, door het hechten aan een etiketje.

    Iemand die zich 'onrecht' (wat een groot woord eigenlijk, als je het nog eens leest!) aangedaan voelt als iemand anders ook een bepaald labeltje krijgt opgeplakt, dan ben je in mijn ogen met de verkeerde dingen bezig.

    Een uitstapje naar mijn ervaringen in Second Life:

    Ik kan me van een paar jaar geleden een discussie herinneren onder de 'reference librarians' in Second Life, waar ik toen eens per week inlichtingenwerk deed. De virtuele infobalie werd niet alleen bemenst door 'echte' inlichtingenmedewerkers van bibliotheken, maar ook door andere bibliothecarissen en ook door vrijwilligers. Mensen met een hart voor bibliotheken en informatie en die dus ook in Second Life dat werk deden en anderen hielpen met hun kennis. Ik vond het een mooi samenwerkingsproject.

    (En omdat een reactie blijkbaar maar 4.096 tekens mag bevatten, zet ik het vervolg in een volgende reactie.)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. (vervolg)

    En al die mensen droegen tijdens hun virtuele baliedienst dezelfde 'tag' boven hun hoofd - boven je poppetje zweeft altijd je naam en een soort tag. Dat was 'reference librarian', zonder onderscheid tussen de professionele bibliothecarissen, andere professionals of vrijwilligers, die laatsten als de 'leken' van het stel.

    Er ontstond na een tijdje alsnog een heftige discussie, omdat flink wat van die bieb-types het onrechtvaardig vonden dat ook die vrijwilligers diezelfde tag droegen. terwijl ze niet in een echte bibliotheek werkten, niet dezelfde hoge opleiding hadden genoten enzovoort.

    Slot van het liedje was een compromis: je mocht voorthaan kiezen tussen de tags 'reference librarian' en 'ask me a question'. Die laatste aanduiding was een ideetje van mijzelf - vond ik sowieso veel uitnodigender naar het publiek toe.

    Maar het kwaad was al geschied: veel van de vrijwilligers waren toen al afgehaakt. Helemaal treurig als je bedenkt dat de meesten van hen met veel meer kennis van zaken en passie klanten hielpen dan die officiële bieb'ers. Dat had ook te maken met het feit dat veel vragen over Second Life gingen. (En dat was ook de 'geheime' reden dat die discussie onstond - de professionals merkten gewoon dat die leken het werk soms beter deden - net als bij ons archivarissen soms het geval is - en dat was blijkbaar moeilijk te verkroppen.)

    Nou goed, mede naar aanleiding van die discussie ben ik gesterkt in mijn mening dat op je strepen gaan staan waar het titeltjes en zo betreft, niemand iets oplevert en niemand voortuithelpt. En dat anderen - ook leken - dingen soms gewoon beter weten.

    Ik hoop dat al die Amerikaanse types ophouden met praten over zo'n term (zeker zolang er toch geen alternatief is) - en dat geld ook voor ons - en gaan nadenken over datgene waar het Ferriero daadwerkelijk om gaat: de 'burger-archivarissen' waarderen omwille van wat ze doen, kijken hoe we ze zo goed mogelijk kunnen faciliteren en kijken hoe we hun werk kunnen benutten, zodat ook anderen er weer wat aan hebben. Samenwerken in plaats van perkjes afbakenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Wat Van Waarden Is: Ik heb mijn eerdere reactie hierboven nogmaals gepost (in twee delen) en nu kwam ie wél goed door. De eerdere 'poging' heb ik verwijderd. Hieronder mijn reactie op jouw reactie op die vorige reactie... (Het wordt wel ingewikkeld zo, met die combinatie van (te) lange reacties en de fail van Blogger! ;-))

    Allereerst: ik respecteer dat iemand om (functie)titels en daaraan ontleende status en zo geeft. Maar ik houd daar richting derden geen rekening mee. Pak weer even die archiefassistenten (als een van de cursusdocenten weet ik dat die er hard voor moeten werken!) Zo heet toevallig de opleiding, maar het is geen beschermde titel of zo. Iemand die assisteert bij werkzaamheden op een archief mag zich wat mij betreft een archiefassistent noemen. Simple as that. Ik begrijp dat sommige 'echte' archiefassistenten dat misschien niet leuk vinden, maar da's toch echt hun probleem. (Op het BHIC werken bijvoorbeeld mensen die als functie 'archiefassistent' hebben, maar die niet altijd de gelijknamige opleiding volgden.)

    De kwestie was dan ook: wat is al dan niet terecht. Niet: wat vind je misschien al dan niet 'leuk'... want dan is er nooit geen enkele aanduiding goed (genoeg).

    Dat aan een titel/benaming naast status ook kwaliteit kan hangen, is soms erg genoeg. Dat strooit ons soms simpelweg zand in de ogen. Ik las ooit iets als: "Het maakt me niet uit of een archivaris of een banketbakker het archief ordent, als het maar goed gebeurt." Daar moest ik ineens aan denken.

    Wat dat betreft denk ik dat kwaliteit beter gewaarborgd wordt door een beroepsregister (wordt m'n volgende blogpost).

    Ik zal eerlijk zijn: volgens mij is dit iets wat vooral onder (sommige) professionals speelt. Vrijwilligers (ook die in Second Life) zijn hier - tenminste niet dat ik ooit merkte - niet mee bezig. Die vinden het gewoon erg mooi als ze het archief mogen helpen en samen met archivarissen mogen werken aan toegankelijk maken en zo meer. Da's hun hobby ook, om daarmee bezig te zijn. En als zo'n titel van 'burger-archivaris' die mensen laat glimmen, en ons daarnaast een gezamenlijk idee geeft van over wie we het hebben, dan lijkt het mij prima. Ook al is het niet de beste term en ook al is niet iedereen er blij mee.

    Maar ik hoor het wel als je een andere term weet. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @christian, volgens mij heb ik al je reacties gelezen. Ik had ook problemen met het invoeren van mijn reactie(s) op jouw blog, maar ik geloof dat het toch gelukt is.
    Wat het beroepsregister betreft ben ik het helemaal met je eens. Daar dacht ik vanmorgen bij het typen van mijn reactie ook aan: als je naar de een of andere therapeut wilt dan kun je nagaan bij welk beroepsregister/-vereniging hij/zij aangesloten is en als het goed is waarborgt dat de kwaliteit, en zo niet, kun je je beklag doen. Maar voor archivarissen is er geen beroepsregister, tenminste, ik neem aan dat archivarissen die geen lid zijn van de KVAN niet als minder deskundig/vakbekwaam worden gezien dan de wel aangeslotenen ;-)
    Ik weet dat het vaak behoorlijk wat geld kost om je bij een beroepsvereniging/-register aan te sluiten. Waarom dat zoveel geld moet kosten is mij niet duidelijk, maar als je een vrij beroep hebt is het toch wel handig om je bij een beroepsvereniging aan te sluiten of je te laten registreren in een beroepsregister als je al je diploma's hebt.
    Ik kijk nu al uit naar je blogpost over het beroepsregister voor archivarissen. Als dat er ooit zou komen is het kan zou ik me kunnen voorstellen dat iemand die zich wil aansluiten tenminste in het bezit moet zijn van een diploma archivistiek a/b oude/nieuwe stijl. Maar hoe ga je dan de kwaliteit waarborgen? Dat kan niet, want ook onder archivarissen zijn er vast hele goede, goede en minder goede. Dan moet je een norm gaan bedenken voor wat goed is. En bovendien zijn veel archivarissen belast met hele andere taken dan puur archivistieke taken. Als ik naar mijn eigen taken kijk (educatie&exposities), dan staat dat ver af van de klassieke archivaristaken. Maar ik heb bij de uitoefening van mijn taken wel voordeel bij de kennis van het vak. En denk eens aan het hele webgebeuren dat vaak ook door mensen met een diploma archivistiek wordt uitgevoerd. Maar dan belanden we in een hele andere, maar minstens zo interessante discussie: moeten niet-'klassieke' taken (e&e, communicatie, webmaster/-coördinatie, etc. door archivarissen (al dan niet met aanvullende opleidingen) worden uitgevoerd of moeten daar specialisten voor worden aangetrokken, die dan vervolgens een opleiding archiefassistent zouden moeten doen om een goed idee te krijgen van de wereld waarin ze gestapt zijn om voor meer inhoudelijk werk niet altijd afhankelijk te zijn van archivarissen?
    Jeetje, nu neem ik al een voorschot op je nieuwe blogpost. Ik moet niet voor m'n beurt praten, maar het is wel een interessant onderwerp om over na te denken!
    Als ik nog een andere term voor de burger-archivaris/archiefassistent/archiefprojectassistent heb, dan laat ik het je weten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. @Wat Van Waarden Is: Verschillende van onze reacties waren dubbel gepost of zo, dus die heb ik maar verwijderd. Nu klopt alles wel weer, behalve de volgorde. Daar kan ik helaas achteraf niks aan veranderen.

    En inmiddels staat mijn post over het beroepsregister ook online. Want ja hoor, zo'n register komt er! De voorbereidingen zijn al een tijdje in volle gang. Interessante materie om over na te denken.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.