27 augustus 2010

Vrijdagavond cabaret: Snieklaas


De grootste van de Grote Drie: Toon Hermans. Of gewoon Toon. Ik heb hem nooit in het echt gezien en ken hem eigenlijk alleen als een al wat oudere man op de televisie. Hij overleed in 2000.

Alhoewel zijn humor, zijn alledaagse onderwerpjes, zijn simpele liedjes, carnavaleske gedichtjes en zijn gemoedelijke versjes over de pietluttigheden in het leven inmiddels behoorlijk gedateerd aandoen - mijn oma denkt trouwens van niet - kijk ik nog steeds heel erg graag naar hem. Deze weken iedere maandag vanaf 21.00 uur op Nederland 2 bijvoorbeeld.

Toon hoort eigenlijk niet in deze serie blogposts thuis, want hij voelde zich verre van een cabaretier. Hij vond het cabaret, met al z'n sarcasme, spot en harde woorden maar niks. Bij Toon moest iedereen een aangename avond hebben. Liever werd hij gezien als een volkshumorist, een clown. Desondanks zeggen alle cabaretiers sinds Toon aan hem schatplichtig te zijn. Hij introduceerde in Nederland de onemanshow en zorgde daarmee voor misschien wel de grootste vernieuwing in het naoorlogse cabaret.

Zelf kan ik enorm genieten van zijn perfecte timing. Van de momenten waarop hij stil houdt en de zaal weet te boeien en te amuseren met enkel af en toe een gebaartje, het optrekken van een wenkbrauw en het tonen van de hem kenmerkende glimlach. Mensen hielden van Toon. Misschien niet omdat Toon zo gewoon was, maar vast wel omdat hij het altijd over zulke gewone dingen had. Het leven herkenbaar en dichtbij laten voelen, het blijft een grote kunst.

Nou goed, het lijkt dan ook onmogelijk om uit al het werk van Toon het mooiste fragment te kiezen, maar desondanks hoef ik daar niet lang over na te denken: Snieklaas. Met de tijd van het jaar heeft het nu nog niet veel te maken, maar om deze sketch lig ik op ieder moment van het jaar dubbel. Zo serieus als hij blijft, zo goed als zijn timing is, zo herkenbaar de situatie. Vooral voor mijn oma trouwens, die er dan ook altijd vreselijk om moet lachen.

Meer filmpjes

5 opmerkingen:

  1. De sprei, de asbak... yup, Snieklaas wint het toch echt van mijnheer Bemelmans en het struikgewas :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Mariƫtte: Da's ook een hele mooie hoor! Meesterlijk eenvoudig en knap hoe hij het publiek steeds op een andere manier meekrijgt.

    Hier nog een paar bekende favorieten:
    - De Ornitholoog (gewoon heel erg goed)
    - Toespraak tot de vereniging Ons Genoegen (de kracht van herhaling)
    - De trommel door de eeuwen heen (met zijn zoon)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk verongelijkt doen. Altijd lachen met Toon :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben naar wat achteraf zijn laatste voorstelling was geweest. Erg indrukwekkend. Mijn moeder was al jaren fan en had hem nooit live gezien. Hij was toen gestopt met optreden en ze vond het jammer dat ze hem gemist had. Toen besloot hij toch nog eenmaal op toernee te gaan en heb ik snel kaartjes geregeld. Een hele bijzondere avond met een bijzondere man!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Luud: Een gevoel van verongelijktheid geeft normaal gesproken louter negatieve energie terug, maar in dit geval is daar weinig van te merken! :-)

    @Yvette: Wauw! Da's inderdaad heel bijzonder! Sowieso om hem in het echt te zien, maar dan helemaal als later blijkt dat het z'n laatste show was. Dan is zo'n filmpje van YouTube maar een slappe hap.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.