2 november 2010

Wa kost da?


Jarenlang hebben archivarissen elkaar een imagoprobleem aangepraat en gisteren kregen ze daarvoor de peperdure oplossing gepresenteerd: een identiteitscampagne voor archieven. De flarden informatie die ik tot en met vandaag over die campagne opving beloven weinig meer dan hoge kosten - hopelijk komt de presentatie snel online.

Het bureau Edenspiekermann kwam tijdens de algemene ledenvergadering van de Branchevereniging Archiefinstellingen Nederland (BRAIN), de opdrachtgever, met een voorstel dat "uitdrukt wat archieven zijn en waar archiefinstellingen voor staan. Die propositie is voor alle archiefinstellingen bruikbaar in hun communicatie naar het publiek" (citaat uit het Activiteitenplan 2010 van BRAIN).

Ik begreep van een collega dat het allemaal gaat om het merk De Nederlandse Archieven, ofwel DNA, en een huisstijl. BRAIN beseft overigens dat er geen geld is voor een echte campagne, maar hoopt later alsnog de benodigde eurootjes bij elkaar te sprokkelen. Vooralsnog blijven we dus met slechts een nieuwe huisstijl zitten.

Gevonden!
Ik weet niet wat de promotiecampagne I Found It In The Archives! van de Society of American Archivists (SAA) kost, maar vast een stuk minder. En misschien brengt die archieven en archivarissen wel net zo goed onder de aandacht? In ieder geval word ik er meteen enthousiast van en dat is bij de aankondiging van een nieuw logo en bijpassend briefpapier bepaald niet het geval.

Het doel is hetzelfde: "Public awareness. And building a greater understanding of who archivists are and what archivists do." Je kunt, als je als archiefdienst mee wilt doen, een heuse Kit downloaden, die gelukkig louter bestaat uit een dertien pagina's tellend boekje waarin de hele campagne staat uitgelegd:

(...) reaching out to individuals who have found their records, families, heritage, and treasures through our collections. Ask your users, your friends, and people you've never met to share their stories of discovery. Set up a contest, select the best entries, and allow others in the online world to vote for their favorites. Your winner will join others in what will be a national competition next year.

Een wedstrijd dus waarin iedereen gevraagd wordt om zijn of haar mooiste archiefvondst met anderen te delen. Stuur je verhaal of filmpje in, deel het met anderen via blogs, Facebook, reageer, stem, tweet en zo meer. De campagne, die een jaar duurt, maakt dan ook veelvuldig gebruik van sociale media:

We live in an age of exploding social interaction that takes place daily on the Internet. "Go viral" is now a shortcut phrase that explains that something has taken off – taken on a life of its own – and is being shared, enhanced, and commented on by best friends and total strangers.

In het boekje vind je stap voor stap hoe je voor je eigen archief een wedstrijd kunt opzetten, kunt promoten, waar je aan moet denken, handige tips enzovoort. Leuk om door te lezen - je wordt er blij van!

Volgend jaar bestaat de KVAN 120 jaar. Ideetje?

Plaatje

9 opmerkingen:

  1. Goed idee (alles is beter dan DNA..), maar volgens mij bestaat de KVAN pas in 2012 120 jaar, althans dat is wat ik hoor tijdens de bestuursvergaderingen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eric-Jan Keulemans2 november 2010 om 22:06

    In 2011 bestaat de KVAN 120 jaar. Zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Koninklijke_Vereniging_van_Archivarissen_in_Nederland

    Dit jaar kunnen we ook nog wat vieren: dan bestaat de beruchte en beroemde "Handleiding" 112 jaar ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jullie hebben helemaal gelijk, ik zat te suffen (nu en tijdens die vergadering, het ging toen blijkbaar over het 125-jarig bestaan in 2016...)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Ingmar @Eric-Jan: Fijn dat sommige misverstanden heel snel en goedkoop opgelost kunnen worden. Da's misschien ook een aanrader voor dat vermeende imagoprobleem. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dag Christian,

    Dank voor je reactie. Je suggestie uit de USA ziet er leuk uit, dank daarvoor, dat is precies de volgende stap: wat kunnen en willen we nu verder? Dat moet stapsgewijs vanwege ontbrekende potten, dus heeft het geen zin om het peperduur te noemen.
    Moet ik uit je verhaal constateren dat op zich een DNA prima is als oplossing van het imagoprobleem? En als dat niet zo is, wat dan wel?

    Met groet,

    Rolf Hage

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Rolf: Bedankt ook voor jouw reactie - het gaat lekker zo met die cursus! ;-)

    Over DNA: soms heeft mijn cynische denken over dit soort marketingpraat de overhand, soms mijn rationele denken, want marketing is natuurlijk ook voor archieven een belangrijke werkelijkheid.

    Alleen geloof ik niet dat een gezamenlijk merk bij gaat dragen aan imagoverbetering, zeker niet als dat vervolgens wordt uitgelegd als iets wat je tegen je gevel kunt plakken en op je briefpapier kunt zetten.

    Archieven zijn en blijven moeilijk te verkopen. Dat is overigens een werkelijkheid waarvan ik geen hinder ondervind en waarmee ik prima kan leven.

    Voor zover ik op feesten en partijen mensen enthousiast maak voor archieven, doe ik dat door het vertellen van verhalen, door aan te sluiten bij wat mensen op dat moment persoonlijk boeit of zelfs raakt.

    Mensen houden van verhalenvertellers, van familieverhalen, verhalen van dorp of stad en streek, houden van het kijken naar oude foto's, films en het praten daarover met elkaar, het samen ophalen van herinneringen, het zien van iets moois, waaronder eventueel archiefstukken.

    Waar ik nog steeds veel goeds over hoor, als het over geschiedenis gaat, waren de geschiedenisleraren op school die mooie verhalen vertelden, waren de series Cinema Brabantia en De Wandeling op Omroep Brabant, waren ook de wekelijkse radiorubrieken over kleine en grote onderwerpen uit het verleden. Hoe dichter bij, hoe liever. En gekoppeld aan de actualiteit werkt dat nog veel beter.

    Online denk ik dat we als archieven enorm hard aan de weg timmeren. Misschien moeten we ons - hoor mij nou - ook wat meer richten op traditionele media, als televisie. De KVAN had, toen televisie in opmars was, bijvoorbeeld een werkgroep 'Teleac'. Geen idee of daar ooit iets mee is gedaan.

    Programma's als Andere Tijden brengen mensen direct in contact met archieven. Het gaat dan meestal om audiovisueel materiaal, maar via dat soort programma's wordt het archief bij de mensen thuisgebracht. Een soort sluikreclame dus. Niet alleen op televisie, maar ook op billboards, foto's in winkelpanden of via gadgets in Hyves.

    Zomaar wat eerste gedachten.

    En tot slot: we hebben helemaal geen imagoprobleem hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Christian
    Eens, we hebben een zelfaangepraat imago-probleem. Of anders gezegd: wij hebben een probleem met hoe anderen naar ons kijken. Hoewel ik niet hou van vergelijkingen met ziekten (want meestal gaan ze snel mank), doet de discussie over 'het imago' me soms ook een beetje denken aan iemand met anorexia. Zij ziet zichzelf ook altijd veel dikker dan dat ze in werkelijkheid is.
    En dan nog, stel dat mensen ons 'verkeerd' zien, dan kun je daar waarschijnlijk beter mee 'spelen' en/of het negeren. Want als je tien keer zegt dat je echt niet alleen over oud papier gaat, gaan mensen vooral dat 'oud papier' onthouden.
    En hoewel ik nog geen aflevering gezien heb, denk ik dat Verborgen Verleden een mooie impuls is voor archieven. Het programma maakt heel duidelijk dat je 'eigen' geschiedenis bestaat en waar die te vinden is.
    Inderdaad velen malen effectiever dan zoiets als "De Nederlandse Archieven" (wat sowieso ook een beetje mal zou zijn als bijvoorbeeld een klein gemeentearchief dat op zijn briefpapier zou zetten, niet?)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Even wat input van gebruikerszijde. Zo'n uniform beeldmerk heeft alleen maar zin als alle archieven hetzelfde zijn. En dat zijn ze beslist NIET. Zo zijn er archieven waar ik graag kom en ook waar ik nooit meer een voet over de drempel zal zetten.
    Ook is niet elke archivaris hetzelfde (gelukkig niet, zeg). Elke archiefmedewerker heeft zijn eigen expertise. De een is een kei in oud schrift, de ander weet "alles" van de Middeleeuwen, weer een ander kent de weg in de aanwezige bronnen op zijn duimpje. En laat dat aljesblieft zo blijven. Smeer daar geen uniform laagje vernis op. En noem het zeker geen DNA, want dat begrip staat al ergens voor (toneelgroep De Nieuw Amsterdam, namelijk).
    Ik pleit, net zoals bij biodiversiteit voor archiefdiversiteit!!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Ingmar: Oh, had ik Verborgen Verleden nog niet eens genoemd? ;-)

    Wat jij zegt, klopt. Zelf 'speel' ik bijvoorbeeld regelmatig met dat imago tijdens presentaties of bijeenkomsten. Het werkt vooral goed als anderen eerst dat imago benoemen. Hoe stoffiger, hoe liever. Des te harder is de klap terug. We zijn modern en we doen er toe!

    Nou goed, wij zijn het op dit punt wel met elkaar eens.

    @Richard: Daar maak je wel een goed punt! Als we via een gemeenschappelijke huisstijl een soort 'keten' pretenderen te zijn, dan kom je toch van een koude kermis thuis als klant. We zijn nou eenmaal niet de Hema of Bakker Bart, waar je weet wat je kunt verwachten aan producten, diensten, prijzen en zo meer, in welke vestiging je ook binnenstapt.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.