24 augustus 2011

Boots



Op Archief 2.0 had Luud het eens over het niet(s) weggooien van archiefstukken en objecten uit en over de Tweede Wereldoorlog die boven water komen:

Nog iets erger vind ik de mensen die dan betogen dat ze graag meerdere van dezelfde objecten in huis hebben als er maar een "verhaal" achter zit. Het object is niet zo interessant, maar het verhaal wel. Het ging in dit verband over een typemachine die als zodanig niet meer herkenbaar was, maar blijkbaar uit de resten van een winkel of bedrijf was gehaald na het bombardement van Rotterdam. Waar trekken we nog grenzen?

Vandaag kwam ik bovenstaand filmpje tegen van het Holocaust Memorial Museum. Ook een object, ook uit de Tweede Wereldoorlog, ook alleen maar interessant door het verhaal. Toch maar bewaren.

Bah, wat een verhaal...

4 opmerkingen:

  1. Het lijkt me een grens die voor een ieder op een andere plek ligt (zo is de zolder van de ene persoon een stuk opgeruimder dan die van een ander :-)). Want wanneer gaat historische waarde over in emotionele waarde? Ik denk dat je de grens bij de beschikbare ruimte (in plaats en geld) zou kunnen leggen. Als je zou moeten kiezen tussen de typemachine en de laarzen bijvoorbeeld, wat zouden dan de argumenten zijn? Of zou je een subsidieaanvraag doen om beiden te behouden? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ander voorbeeld: de kastanjeboom waar Anne Frank drie keer over schreef in haar dagboek ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor mij blijft het verhaal overeind ook zonder de laarzen zelf. Natuurlijk zijn er objecten die het bewaren waard zijn.
    In mijn stuk ging het erom dat het doel van die actie was: niet(s) weggooien. Dat is wel een andere insteek :)

    @Marina
    Een subsidieaanvraag? Dat zou me veel te ver gaan. Bovendien is het eindig geld, dat is nooit een goede basis om te collectioneren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bedankt voor jullie reacties!

    @Marina: Het lastige in dit soort gevallen is natuurlijk dat je moet besluiten over de waarde van andermans/vrouws verhaal/emoties.

    Subsidies, zoals Luud al zegt, zie ook ik niet als oplossing - die zijn immers eindig, je collectie niet. En tja, voor het overige zijn er praktische limieten voor je theoretische keuzemogelijkheden, zoals je al opsomt.

    @Mariƫtte: Aansluitend bij wat ik hierboven heb getypt, denk ik persoonlijk dat het in het geval van die boom praktisch gezien onhaalbaar werd om hem te bewaren, al zou je nog zo graag willen. Daar werd een grens bereikt.

    @Duul58: Natuurlijk blijft je verhaal overeind - ik ben het er ook mee eens. Maar heb het simpelweg als 'aanleiding' of 'opstapje' genomen naar deze laarzen, vanwege de gelijke thematiek. Niets weggooien is immers nooit een oplossing.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.