15 september 2008

Archief voor ons allemaal


Ik stipte de dag al een paar keer eerder aan, maar nu dan toch ook nog een kort (ahum) verslag daarvan. Het bespreken van de gepresenteerde softwaremodules laat ik overigens achterwege, want dat deed Albert al op Archief 2.0.

Subjectief
Projectleider Jules Lauwerier startte als eerste met z'n inleidende presentatie. Een wat theoretisch, ingewikkeld verhaal - dat is het voor mij allemaal nogal snel, dus zegt op zichzelf niks hoor - over de kansen van web 2.0 voor archiefdiensten.

Zelf vond ik dat de nadruk wat (te) veel lag op web 2.0 als een technologische revolutie of een verzameling technische dingetjes of zo, wat onterecht is.

Goed was echter weer de oproep dat we vooral niet bang moeten zijn voor de subjectieve content van onze klanten. Gewoon die sluizen openzetten en dan kijken hoe we het verse water het beste een weg door het landschap laten vinden.

Geven en nemen
Da's de titel van een introductie over archiefinstellingen en het sociale web, geschreven door freelance projectmedewerkster Yola de Lusenet. Ik had de conceptversie van de tekst al eens onder ogen gehad, vond die toen al erg prettig weglezen en in ieder geval heel erg bruikbaar als eerste introductie van web 2.0 voor vakgenoten.

Yola ging echter niet op haar boekje in - geen herhaling van zetten dus - maar gaf liever een persoonlijk verhaal naar aanleiding van haar opgedane inzichten en ervaringen. En persoonlijke verhalen.. Daar houd ik van! :-)

Ze constateerde dat er vooral op genealogisch gebied al heel veel gebeurt en verder dat een en ander groter is dan de muren van iedere instelling kunnen omvatten. Het belangrijkste is wel dat ze het allemaal loskoppelt van de techniek. De meest technisch onbenullige websites kunnen namelijk toch al heel errug 2.0 zijn! En daar ben ik het al heel lang helemaal mee eens!

Ook moeten we volgens Yola vooral niet zelf alles proberen in mekaar te knutselen. "Give us the stuff!", gaf ze als quote van klanten vanuit Engeland mee, waarmee ze bedoelt dat we ons materiaal vooral vrij moeten geven. En laat dan allerlei creatieve derden maar zorgen dat er leuke dingen mee worden gedaan, widgets mee worden gebouwd enzovoort.

Web 2.0 is dus veel meer een houding in haar ogen: zet je deuren wagenwijd open voor anderen.. en geniet! :-)

En ja, onze gebruikers zijn inderdaad regelmatig veel creatiever, slimmer en sneller dan wij, en verzinnen en bouwen dingen vast ook tien keer beter dan wij. Wat iemand als Bob Coret bijvoorbeeld allemaal doet vind ik zelf geweldig. Hij mag van mij zo widgets komen bouwen bij iedere database die we op het BHIC hebben hoor!

Communities? Communities!
Yola twijfelt nog of we zelf actief moeten gaan bouwen aan communities. Die twijfel lijkt bij haar vooral ingegeven door het feit dat het lastig is om een succesvolle community te starten en in leven te houden. Mensen moeten er iets kunnen doen waar ze zelf iets aan hebben en wat uiteindelijk dan ook voor anderen interessant is.

Begin dus ook vooral met mensen die je kent, zoals je vrijwilligers of vaste klanten. De opstartfase is immers cruciaal. Voor je het weet is je community dood en nooit meer tot leven te wekken. Zonde!

Maar het is ook spannend! Geef je vooral over aan het hele communitygebeuren en zie wat er gebeurt. Als je de houding hebt om dingen in de hand te willen houden, begin er dan niet aan. Een prima standpunt hoor, als je die controle wilt, maar dan niet een community willen starten of zo. Gewoon niet doen dus.

Medelijden
Eigenlijk heeft Yola een beetje medelijden met ons, archivarissen. De laatste jaren hebben we van hogerhand al zoveel over ons heengekregen in de vorm van reorganisaties en bezuinigingen en zo, dat we haast wel helemaal murw moeten zijn.

Volgens haar moeten we dus vooral anderen zoeken om het werk voor ons te doen. Daarvoor is echter wel een positieve grondhouding van ons nodig tegenover al die nieuwigheden.

Kortom
Een boeiend middagje dus, met goede discussies. Ik heb veelvuldig met mensen van gedachten gewisseld over communities, over het opstarten en het in leven houden daarvan. Over het balanceren tussen een dictatuur en een vrijstaat, en over wat er op je afkomt als je je eraan overgeeft. Leuk!

Wel had ik het idee dat het concept van communities door de meeste aanwezigen toch steeds heel concreet werd opgehangen aan het hebben van iets van een profiel met een foto en zo, zoals bij het bij iedereen bekende Hyves.

Ikzelf zie veel meer de mensen achter al die techniek, vormgeving en mogelijkheden. Mensen die ook zonder profielen en dergelijke al op allerlei mogelijke manieren met elkaar in contact staan en actief zijn. Tijdens onze studiedag laat ik als inleiding een mooi voorbeeld zien van hoe een succesvolle community dwars door websites en technieken - of het gebrek daaraan - heengaat.

Tot slot
Op mijn eigen presentatie kwamen trouwens nog enkele goede opmerkingen en ik heb er vertrouwen in dat we in samenwerking een en ander kunnen doorontwikkelen. Zou mooi zijn!

En oh ja.. Ik merkte weer dat op een diascherm een url het veel beter doet dan een woordje met een verborgen hyperlink erachter.. haha! Ach ja..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.