17 juni 2010

Wel informatieprofessional, niet van het jaar


Zit jij wel eens op een zeilboot? Ik niet. Maar ik probeer me af en toe wel voor te stellen hoe dat is. Al dat water om je heen en dan sterk afhankelijk zijn van de wind. Je zult je wel vaak afvragen of je nog de goede richting uitvaart. En ga jij nou vooruit? Of stroomt het water gewoon de andere kant op, waardoor het alleen maar lijkt alsof je vooruitgaat? En de snelheid, zit die er nog een beetje in? Dat soort overpeinzingen...

Wat moet het dan toch lekker zijn als je op een onverwacht moment ineens een stevige wind in je zeilen krijgt geblazen. Zo eentje die je boot als het ware optilt en een flink stuk voortstuwt, zonder dat je daar zelf noemenswaardig veel moeite voor hoeft te doen. Een fijne steun in de rug, zo'n wind! Heerlijk moet dat voelen voor de zeilers onder ons.

Geen prijs, toch gewonnen
Gisteren werd de naam van de Informatieprofessional van het Jaar 2010 bekendgemaakt. Ik was genomineerd, maar mocht uiteindelijk helaas geen prijs in ontvangst nemen.

Desondanks voelt de hele periode vanaf het moment dat mijn nominatie bekend werd tot nu als een lekkere wind in mijn zeilen. Als een bevestiging dat ik de goede richting uitvaar en toch ook als erkenning voor het werk wat ik doe. En dat door mensen die ik zelf allemaal hoog heb staan.

Alle felicitaties van collega's op het werk, in den lande, van bezoekers aan onze studiezalen en zeker van familie en vrienden en zo, dat is echt heel fijn om mee te maken, of het nu online of offline ging. En ook gisteren en vandaag weer waren de steunbetuigingen niet van de lucht. Voor velen ben ik toch een beetje informatieprofessional van het jaar geworden! ;-)

Geen prijs dus, maar desondanks gewonnen. Want eigenlijk win ik iedere dag een beetje.

Bedankt!
Ik hoef immers niet te wachten op wind, maar kan ook zelf roeien. En inmiddels is er ook een soort roeivereniging ontstaan, met een steeds groter en actiever aantal leden: Archief 2.0. Aan die roeivereniging een welgemeend dankjewel - samen brengen we iets moois en unieks tot stand, zo voel ik dat echt. Bedankt voor het meeroeien!

Daarnaast ben ik ook heel veel dank verschuldigd aan mijn werkgever: het Brabants Historisch Informatie Centrum in Den Bosch. Met het BHIC is, net als overal, vanalles mis, maar iets wat er in ieder geval bewonderenswaardig goed is geregeld, is de vrijheid die aan individuele medewerkers wordt gegeven om zichzelf te ontplooien en met eigen ideeën en initiatieven te komen. Als je dan ook nog zo'n enorm enthousiast team om je heen hebt als ik, dan mag je in je handen knijpen en dat doe ik dan ook regelmatig. Wat dat betreft wens ik iedereen een beetje BHIC toe.

Verder natuurlijk dank aan talloze anderen, zoals aan iedereen die de moeite nam een stem op mij uit te brengen voor de publieksprijs, of die me op welke manier dan ook feliciteerde, supporterde of later een hart onder de riem stak.

Niet in de laatste plaats dank aan mijn ouders, die in huize Van der Ven al heel vroeg de computer introduceerden - een MSX2 - waarvoor ik ze nog steeds bijzonder erkentelijk ben. Ik ben dan wel geen digital native, maar Chrisje was er desondanks al vroeg bij. En ook na die eerste jaren hebben paps en mams nog veel voor me gedaan hoor. ;-)

Echte winnaars
Nou, je zou bijna gaan denken dat ik écht gewonnen heb, met al die bedankjes, maar dat is natuurlijk niet zo. Tot slot dus mijn welgemeende felicitaties voor de daadwerkelijke winnaars van gisteren: Gert Meijdam (juryprijs) en Guus van den Brekel (publieksprijs). Welverdiend mannen!

Plaatje

4 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven! Het zeilen doe je erg goed en ik weet zeker dat er nog vele windvlagen je kant opkomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgens mij had je je winnaarsspeech al op papier in je zak! :)

    Het is jammer voor jou dat je niet gewonnen hebt, voor Archief 2.0 en voor het vaderlandsche archiefwezen. In die volgorde.
    Waarschijnlijk heeft de laatste dat het hardst nodig.
    Maar jij verdient het!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Wilma: Dankjewel voor je lieve woorden! :-)

    @Luud: Om het noodlot niet te tarten had ik geen speech voorbereid. Achteraf was dat sowieso maar goed ook. Niet alleen had ik geen prijs, maar de winnaar kreeg ook geen speechtijd.

    We zeilen gewoon verder, met of zonder beeldje!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jammer van de prijs... maar gewoon door blijven varen dan kom je beslist verder.
    Wat je vanaf een MSX al niet kunt bereiken.
    Bedankt voor je complimenten!!
    van der Vennekes

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.