Vrijdagavond cabaret: Naam

Ik heb een zwak voor de tweede helft van een duo. Je kent dat wel, de helft die net wat minder populair of bekend is dan de eerste helft, de helft die meer grappen aangeeft dan ze maakt en vaak het minst te zien is op de televisie. De helft ook die meestal de minste kansen worden toegedicht als het duo uit elkaar gaat.

Zo ook met Diederik van Vleuten, die ik graag eens zonder Erik van Muiswinkel wilde zien. Op 6 januari was het zover: hij stond in De Leest van Waalwijk met zijn voorstelling Daar werd wat groots verricht. Inderdaad een avond waarin Nederlands-Indië en Indonesië ruim aan bod komen.

Maar bovenal een voorstelling gebaseerd op de memoires van een VON'er, een Volstrekt Onbekende Nederlander, namelijk Jan van Vleuten, oudoom van Diederik. Deze Jan begon zijn memoires dan ook met de woorden:

Het is niet omdat ik mijzelf zo belangrijk vind dat ik dit geschreven heb, maar ik vind wel dat ik in een belangrijke tijd geleefd heb. De veranderingen die zich in mijn tijd voltrokken zijn als een waterval over ons heen gekomen. Daarvan wil ik nog een maal getuigen.

Een voorstelling doordrenkt van de geschiedenis van een persoon, van een familie en zelfs van landen, verteld door middel van verhalen, foto's en liedjes. Regelmatig grappig, soms ontroerend, maar altijd boeiend. En dat allemaal op basis van zeven kisten familiearchief die pa Van Vleuten kwam afgeven bij zijn zoon toen die net de avond daarvoor van zijn vaste cabaretmaatje te horen had gekregen dat die ermee wilde stoppen. Een mooie kans op een toevallig moment.

Bekijk deze video waarin Diederik, temidden van het familiearchief, zelf het idee achter de voorstelling uitlegt.

Een indrukwekkend mooi programma, dat ik graag aanbeveel. Desondanks bovenaan een fragment uit Prediker en Hooglied (2006), waarin Van Muiswinkel en Van Vleuten discussiëren over de volgorde van hun namen. Je begrijpt wel waarom.