Josh Greenberg @ #DISH09

Josh Greenberg, Director of Digital Strategy and Scholarship van de New York Public Library (NYPL), hield tijdens DISH een inspirerend betoog over het online aangaan van de conversatie met je klanten.

Niks bijzonders
Hij liet eerst zien dat de main website (die binnenkort wordt vernieuwd) meer bezoek trekt dan de catalogus en de online tentoonstellingen, maar dat het gemiddelde aantal pagina's dat per bezoek wordt bekeken precies het omgekeerde beeld geeft. Verder neemt het fysieke bezoek aan de talloze locaties af. Uitzondering hierop vormt het bezoek aan de afdeling met archieven - de zogenoemde special collections - want dat blijft stabiel.

Maar over het algemeen blijven ook in New York de mensen dus weg uit het gebouw. Alles digitaliseren en op je website zetten is dan maar de helft van de oplossing. Volgens Josh moet je online vooral de conversatie aangaan. Door het online ontmoeten van klanten hopen ze in New York de bewustwording rond en het gebruik van de collecties te laten groeien.

Blogging@NYPL
Naast writing for Google is er nu dan volgens Josh writing for refering en eigenlijk ook writing for retweeting bijgekomen. Belangrijk in deze strategie is Blogging@NYPL, het deel van het werk waarin medewerkers onder hun eigen naam schrijven over allerhande onderwerpen, van boekbesprekingen tot historische verhalen en persoonlijke interesses. In principe staat dit iedere medewerker vrij, hoe meer hoe liever.

Die blog trekt zo'n 30.000 bezoeken per maand en in zo'n 2.500 gevallen wordt ook nog doorgeklikt naar de homepage van de bieb, waar die bewuste bezoekers verder normaal bezoekgedrag vertonen. Opvallend is wel dat bloglezers die doorklikken naar de fotodatabase per bezoek meer foto's bekijken en langer op de site blijven hangen dan andere bezoekers. Sommige blogposts zorgen voor pieken in het bezoek en in de toekomst wordt dan geprobeerd met die voorkeur van bezoekers rekening te houden.

Klinkt mooi, maar de cijfers steken nog steeds schril af tegen de bezoekcijfers van de andere onderdelen van de website. Echter geeft dat niks, want het resultaat zit hem verder in de conversatie.

Jessica
En daarin is het een succesvol project, dat ervoor heeft gezorgd dat veel online bezoekers zelfs fan zijn geworden van specifieke medewerkers, die schrijven over onderwerpen die deze lezers interesseren. Mooi voorbeeld is Jessica Pigza met haar posts over een soort handvaardigheid. Jessica heeft inmiddels een aardige schare volgers opgebouwd die haar ook in de bieb zelf bezoekt om specifieke vragen te stellen, er worden activiteiten georganiseerd rond het onderwerp, waar honderden mensen tegelijk op afkomen, en ze werkt samen met enkele grote namen op dit gebied, waardoor de NYPL met haar collecties via-via gebruik kan maken van enorme netwerken vol geïnteresseerden.

Al met al worden blogs dus serieus ingezet op de NYPL. De tools vormen echter het easy part; hard part vormen procedures en training en zo. Het online converseren met je klanten is volgens Josh onderdeel van je werk. En daar ben ik het volledig mee eens. (Overigens is Josh zelf al een tijdje zowel zakelijk als privé niet meer aan updates toegekomen... Puntje van aandacht misschien?)

Geleerd
Het is wat gemakkelijk om te zeggen dat ik dit allemaal al doe, samen met mijn collega's. Natuurlijk, we converseren ons suf op onze forums, ik beweeg me zelfs nog steeds in community's van derden, we hebben inmiddels een blog, zitten op Flickr enzovoort, maar die uitspraak is me dus inderdaad te gemakkelijk. Van de enorm doordachte wijze waarop de NYPL omgaat met de online conversatie kunnen we op het BHIC namelijk nog heel veel leren, wat ook geldt voor de manier waarop ze resultaten meten en daarop hun manier van converseren aanpassen.

Persoonlijk heb ik vooral geleerd dat men in de beperking inderdaad de meester herkent. Ik begreep in de gauwigheid dat de NYPL zo'n 2.600 medewerkers heeft, verspreid over al die locaties, wat natuurlijk gigantisch is. Maar toch verliezen ze zich niet in het gebruik van al te veel sociale media. De media díe ze gebruiken zetten ze echter wel ontzettend goed in. En die beperking - wat ik hier dus positief uitleg - is voor mij meer dan leerzaam. Want alhoewel ik een enorme focus heb op de richting die ik uitga, heb ik te vaak een matige focus op de middelen die ik daarvoor wil inzetten. Met andere woorden: ik wil te veel, vooral actief zijn op te veel verschillende fronten.

Ik blijf Josh dus nog wel een tijdje volgen!

Foto: melanzane1013

Nabrander
En vandaag kwamen de slides ook online:

Josh Greenberg

View more documents from DISH09.

Historische dagboeken van Jacob en Adriaan Keller online

Ik heb een zwak voor egodocumenten en vooral dagboeken mag ik graag lezen. Eigenlijk zijn dagboeken de mooiste archiefstukken, die we in huis hebben. Iedere dagboekinschrijving geeft ons namelijk een unieke inkijk in het leven van alledag van de auteur van het dagboek, zijn of haar bezigheden, observaties en overpeinzingen. Hoe levend en oprecht wil je een geschiedverhaal hebben?

Voor historische dagboeken blijkt het internet een geweldig nieuw publicatiemedium te zijn. Bij uitstek ook zijn dit soort dagboeken persoonlijke archiefdocumenten, die zich nog bij de mensen thuis bevinden, onbereikbaar voor de geïnteresseerde lezer of onderzoeker. Maar gelukkig worden steeds meer van die dagboeken overgedragen aan archiefdiensten of via weblogs gepubliceerd. Een blog heeft immers al de uiterlijke vorm van een dagboek, dus hoe makkelijk wil je het hebben?

Tot voor kort bevatte mijn verzameling met goede voorbeelden vooral links naar buitenlandse dagboeken, maar gisteren kreeg ik via Luud een tip voor een Nederlands dagboek online: de dagboeken van Jacob en Adriaan Keller.

Jacob Keller was boer in de Nieuwe Beerpolder in de Dordtse Biesbosch. Zijn doofgeboren zoon Adriaan volgde zijn vader op in de jaren '30. In de dagboeken schrijven eerst Jacob en later ook Adriaan elke zondag een soort weekverslag van hun boerenbedrijf.

Jacob had daarnaast ook als doel om te schrijven voor het nageslacht. Zo beschrijft hij gebruiken en gewoontes van het boerenbedrijf, die zullen gaan verdwijnen of inmiddels al verdwenen zijn. Maar ook schrijft hij over de Tweede Wereldoorlog, de Watersnoodramp 1953 en zijn eerste telefoon.

De dagboeken worden op dit moment door (achter)kleindochter Grietje Keller overgetypt en online gezet, maar zij typt alle dagboekaantekeningen niet in de oorspronkelijke volgorde over. Op de weblog worden ze echter wel in die volgorde getoond, zodat het meest recent overgetypte dagboekbericht dus niet altijd het meest recente bericht op de blog is. Om toch te kunnen volgen welke nieuwe dagboekaantekeningen online zijn gezet, kun je het beste Jacob Keller op Twitter volgen, of je via e-mail abonneren op nieuwe berichten.

Hoe het ook zij, een schitterend document en een heel mooi voorbeeld van hoe particulieren historische documenten beschikbaar kunnen stellen, ook voor onderzoek, zoals uit sommige reacties blijkt. Hulde dus!

De eerste corporate blog van een archief?

Nou was de weblog van het Gelders Archief al wel eerder gespot, maar gisteren kreeg ik er dan via hun nieuwsbrief ook wat meer achtergrondinformatie bij:

Wat speelt er zich bij het Gelders Archief achter de schermen af? Wat houdt archivarissen bezig? Wat zijn de nukken van het archiefvak?

Via de nieuwe weblog van het Gelders Archief kunt u kennis nemen van vakkwesties die spelen, dagelijkse beslommeringen achter de schermen en andere al dan niet belangrijke overdenksels.

Oké, volgens mij wel de eerste echte officiële blog van een Nederlandse archiefdienst, een echte corporate blog dus. Al weet ik dat een enkele dienst er wel intern al iets interessants op nahoudt... maar die tel ik dus niet mee hè! ;-)

Het Regionaal Archief Tilburg heeft ook al even een blog, maar die gaat dan weer louter over boeken - niet dat er iets mis is met boeken hè! - maar eigenlijk is dat het wel zo'n beetje in archievenland, geloof ik.

Anyway, het Gelders Archief dus: leuk hoor! Hun onderwerpen tot dusver vind ik ook wel goed gekozen. Zo geven ze tips vanuit de studiezaal, bespreken ze nieuwe aanwinsten en roepen de experts de hulp van het volk in om achter de betekenis van het woord conos te komen.

Zelf zit ik al een tijdje aan een soort Ask the Archivist rubriek te denken, maar de tijd ontbreekt vooralsnog. Jammer hoor. Misschien iets om met meerdere diensten aan samen te werken?

Mis ik van Gelderland alleen die rss-feed nog even - verplicht voor een blog, toch? - en dan neem ik ze op in m'n Netvibes. Met Feedity krijg ik het ook al niet voor de bakker, dus als iemand nog een ideetje heeft, dan houd ik me aanbevolen!

Plaatje