Een apenverhaaltje / A monkey's tale

For English translation, please see the blue text below

Toen internet nog een hype was, ten tijde van het ontstaan van de dot-com-zeepbel, kwam je tot vervelends toe het apenstaartje, de @ tegen. Dat ding, boven de 2 op ons toetsenbord, verving in zowat ieder internetgerelateerd woord wel de a, soms zelfs in een aangepaste vorm een e of wat dan ook. Het apenstaartje was hot! Had je geen @ in je bedrijfsnaam? Dan was je toch een beetje ouderwets. Heb je nu nog zo'n ding in je naam, dan ben je wel héél erg ouderwets... ;-)

Ik moest daaraan denken toen ik op 11 mei - op een kalender met dagelijks een nieuw historisch feitje - iets las over dit tekentje. Een stukje geschiedenis:

Ray Tomlinson (1941), een computerprogrammeur, bedacht in 1971 de e-mail. In elk elektronisch postadres moest de naam van de eigenaar komen en de computer waar het bericht naar toe werd gestuurd. Hoe die twee namen te scheiden? Een blik op zijn toetsenbord later had Tomlinson het stof van het jaren nauwelijks gebruikte @ voorgoed verwijderd.

Dit @ stond zelfs al op oude typemachines. Er is zelfs een model uit 1886, een Remington Standard, model 5, die het tekentje draagt. Het symbool was, gelijk de typemachine, afkomstig uit Amerika. Hier werd het @ gebruikt bij prijsopgaven: 'six apples at the cost of 1 dollar' of, afgekort, 'six apples @ 1$'. De naam apenstaartje voor het symbool is trouwens een puur Nederlands verzinsel.

Nou, dat wist ik niet. Grappig om te weten.

Niks nieuws
Ik moest ook weer terugdenken - ik denk te veel - aan een eerder bericht van me. Soms doen we hele nieuwe dingen met hele oude technieken. Soms doen we hele oude dingen op een hele nieuwe manier. En we zullen er allemaal wel steeds beter in worden dan, want anders staan we stil. En dat doen we niet.

Voor het nu was er een vroeger en na het nu komt er een toekomst. Ons leventje, dus ook ons professionele bestaan, is slechts een kort moment op de tijdlijn. Al honderden jaren geleden probeerden archivarissen precies hetzelfde te doen als ik vandaag de dag. Ze wilden vanuit het beste van hun kunnen hun vak uitoefenen. En door hun inspanningen, mag ik dat vandaag ook proberen, vanuit het beste van mijn kunnen.

Je hoort nog wel eens verhalen over hoe het vroeger ging. Archivarissen hebben domme dingen gedaan soms... vinden we nu. Maar hoe zullen anderen later op ons terugkijken? En op ons handelen? Meer specifiek - ik ben ook maar een mens - hoe zullen ze op mij terugkijken? En op mijn handelen? Als ze dat al doen dan...

Reflectie
Ik ben begonnen met het langzaam vertalen van al m'n oude blogberichten naar het Engels. Dan kom ik soms ook oude gedachten en ideeën, ervaringen en uitspraken tegen, waarvan ik denk... tsjee...

Een moment van reflectie dan maar. Met m´n benen op m´n bureau, al het werk even aan de kant. Ik loop toch al dik achter, dus wat maakt het sowieso uit. Wat doe ik eigenlijk? Wat is het nut? Wat doe ik als archivaris in iets als Second Life (SL)?

Wat ik doe? Wat een stomme vraag eigenlijk! Ik doe gewoon m'n best!

Ik probeer iets nieuws te ontdekken, waar mijn vak iets mee kan, hopelijk. Misschien wordt dat niks. Ik denk van niet, maar het kan hoor. Ik probeer nieuwe wegen te ontdekken voor dienstverlening, voor archieven en historische informatie. Ik probeer vooruit te komen. Op een bepaalde manier dan... maar wel vooruit dan toch.

Prutsen...
En hoe die ontdekkingsreis ook af zal lopen... Ik hoop dat die reis als ontdekkingsreis gezien wordt. Soms vind je een nieuw land van goud en specerijen. En soms vind je veel rots en zand. Het kan nog alle kanten op hoor!

Hopelijk wordt er zo naar deze ontdekkingsreis gekeken, waarvan het logboek gevormd wordt door deze blog. Nu en later. Want misschien dat later lijkt dat ik maar wat aan heb zitten prutsen in die digitale wereld van SL... Maar geloof me, ik heb echt met de beste bedoelingen zitten prutsen hoor! :-)

ENGLISH TRANSLATION

When the internet was still a hype, at the time of creating the dot com bubble, you got almost annoyed by the presence of the monkey tail symbol, the @. This thing, above the 2 at our keyboards - mine anyway... yours may be different though -, replaced the a in almost every internet linked word, sometimes even in a slightly different form the e too. The monkey tale was hot! Didn't you have a @ in your company name? Well, you were a little bit old fashioned. Do you still have such a thing in your name right now, then you are really old fashioned... ;-)

I had to think about this, when on May 11th, I read something about it on my calendar, which has a new historical fact each day. A little bit of history:

Ray Tomlinson (1941), a computer programmer, designed e-mail in 1971. In each electronic address, there had to be the name of the owner and the name of the computer where the mail would be send to. How to separate these two names? A short look at his keyboard, made him banish the dust on the @ forever, for it had rarely been used in the past.

This @ had already existed on old typing machines. There is even a model known from 1886, a Remington Standard, model no. 5, which carries the symbol. It came, as did the type writer, from America. There, the @ was used in to quote prices: 'six apples at the cost of 1 dollar' or, short, 'six apples @ 1$'. By the way, the name monkey tale for the symbol is just something the Dutch made up.

Well, I didn't know that. Funny to know.

Nothing new
Also, I had to think back - I think too much - on one of my earlier messages. Sometimes we do quite new things using very old techniques. Sometimes we do very old things in a whole new way. And for sure we are all getting better in that all the time, for else we would stand still collectively. And we aren't.

Before the present, there has been a past, and after the present, there will be a future. Our little life, so also our professional existance, is just a brief moment in the time line of history. Already for hundreds of years archivists have been trying to do the exact same thing as I am trying today. Trying to practice their profession, to the best of their ability. And thanks to their efforts, I am allowed today to try the same myself, to the best of my ability.

Every once in a while, you hear stories about how archivists in the past did some silly things... at least we think so now. But how will future people look back on us? And on our actions? More specifically - I am only human, you know - how will they look back on me? And on my actions now? If they look back on me in the first place, that is...

Reflection
So I have started slowly translating most of my earlier blog entries from Dutch to English too. And while doing so, I often encounter old thoughts and ideas, experiences and sayings which I think now... geesh...

A moment for reflection then. With both my feet on my desk, all work pushed aside. I am way behind on schedule already, so it doesn't really matter anyway. What am I doing really? What's the point of all this? What am I trying to achieve as an archivist in something like Second Life (SL)?

What am I doing? What a stupid question really! I am just doing the best I can!

I am trying to discover something new, which will help my profession, hopefully. Maybe it will not work out. I don't think so, but it is still possible. I am trying to explore new roads for customer services, for archives and historical information. I am trying to move forward. In a certain way maybe... but still forward.

Bungling
And in whatever what way this voyage of discovery will end... I hope the journey will be seen at as a voyage of discovery indeed. Sometimes you will find a new land, with gold and spices. And sometimes you will just find lots of rock and sand. It can still go in any direction, you know!

Hopefully in that same way people will look at this voyage, of which the log is formed by this blog. Now and later on. Because in the future it may seem like I have only been bungling in this digital world of Sl... But believe me, I have been bungling with the best intentions! :-)