15 juni 2008

Blog over je vader dag 2008


Marina nam al het eerste initiatief om over je moeder te bloggen op moederdag, wat uitmondde in een kleine serie mooie verhalen en foto's. Geen idee meer waarom, maar ik deed toen niet mee.

Nu heeft Marina ook het tweede initiatief genomen om over je vader te bloggen op vaderdag. Na moederdag had ik al gezegd met vaderdag zeker mee te zullen doen, dus bij deze wederom een belofte ingelost. En met liefde.

Papa
Het is een wat bijzonder jaar dit jaar. Ons pap is 60 en ik ben 30. Da's niet alleen fijn rekenen met die ronde getallen, maar hij is dit jaar dus ook voor het eerst en meteen voor het laatst precies dubbel zo oud als ik. Relatief gezien wordt het leeftijdsverschil tussen ons trouwens steeds kleiner, naarmate we allebei steeds ouder worden.

Of het die ouderdom is, misschien wel het feit dat ik alweer een jaar of anderhalf het huis uit ben of iets anders, dat weet ik niet.. maar vanaf dit jaar is er wel iets vreemds aan de hand. Waar ik vroeger ons pap namelijk als twee druppels water op m'n broer vond lijken - of eigenlijk andersom natuurlijk - zie ik de laatste tijd juist veel meer trekken van mezelf in hem terug.

Het is niet eens zozeer dat kalende hoofd of andere uiterlijkheden.. Het zijn veel meer van die dingen die anderen eigenlijk nog veel beter zien dan ikzelf. Karakter, persoonlijkheid. Manieren van denken, zeggen, doen en laten.


In het begin schrok me dat wel af - het is ook niet allemaal leuk hè - maar de laatste tijd doet het me steeds trotser voelen, dat ik op hem lijk, meer en meer. En dat terwijl ik aan de andere kant ook steeds meer op afstand van hem sta, steeds meer een eigen leven leid. Hij staat toch steeds dichter bij me.

Soms lijk ik dus meer op hem dan me lief is. Maar in ieder geval lijk ik steeds meer op hem, wat me liever is.. Eigenlijk word ik dus wat iedere kleine jongen wil zijn: precies zoals z'n papa.

En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel
Papa, ik lijk steeds meer op jou


(Uit het nummer Papa van Stef Bos, onder andere verschenen op de CD Is dit nu later.)

9 opmerkingen:

  1. Mooie foto bij je ontroerende verhaal! Henk had het ook al over dat liedje van Stef Bos. Het ultieme vader-zoon-lied!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Papa" is het lijflied van alle zoons, geloof ik. Niet het beste van Bos, wel het bekendste! Het geeft iedereen gewoon een gevoel van herkenning hè.

    En bedankt voor je reactie! Ik heb bergen en bergen foto's van ons pap, maar wist al snel welke bij dit bericht hoorde.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig hoor wat de tijd doet met ons beeld van onze ouders! (en van onszelf :-))

    En ik denk dat het heel leuk is om op je vader te lijken, gezien het feit dat je zelf ook ene aardige peer bent :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Marina: Umm.. [blozende] Dankjewel.. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dezelfde insteek als mijn post maar toch weer heel anders. En dat maakt het idee van Marien ook zo leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Daniëlle: Ja, ik moest ook direct weer aan die jaaroverzichten denken. Allemaal hetzelfde onderwerp, allemaal anders benaderd. Perspectief! We moeten zoiets vaker doen! :-)

    @Henk: Bedankt voor je reactie. Ik denk dat er een heleboel herkenbare berichten voorbij zullen komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het heet blogkermis, zo'n gezamenlijk thema!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi! Ik houd wel van een beetje kermis.. haha! :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.