Twee dagen terug deed ik dan weer eens een beetje archiefonderzoek. En wel naar de spannende gebeurtenissen rond de uitvoering van het Recreatief Fietspadenplan Vinkel, een netwerk van routes dat in 1979 feestelijk werd geopend. Je maakt soms de meest rare bokkesprongen hè...
Maar ik kwam tijdens dat onderzoek ook een leuk stukje tegen over de beginjaren van het recreatief fietsen in Nederland en alle strubbelingen waarmee fietsers in de 19e eeuw te maken hadden. Ik was namelijk zelf in de naïeve veronderstelling geweest dat in ons landje de fiets altijd vervoersmiddel nummer één was, maar da's dus niet zo. Fietsers hadden het zelfs erg zwaar!
Bij het doorlezen van oude kronieken blijkt, dat de eerste wielrijders die het gewaagden zich op de Nederlandse - veelal slechte - wegen te begeven, het niet bepaald gemakkelijk hebben gehad. Immers, de voetgangers van weleer - en dat waren er nog al wat - meenden, nu zij de weg met wielrijders moesten delen, daarin een grote mate van onveiligheid te zien en toonden zich dan ook tegenover de zich op de fiets verplaatsende weggebruikers hoe langer hoe agressiever. Bovendien vreesden de koetsiers en de voerlieden, dat hun paarden - toen nog niet voorzien van oogkleppen - bij het zien van de blinkende fietsen op hol zouden slaan.
De landlieden daarentegen waren er van overtuigd dat hun koeien bij het zien van deze verschrikkelijke ijzeren mechanieken beslist minder melk zouden geven.
De autoriteiten kregen het er moeilijk mee, daar men menige klacht van en over fietsers te behandelen kreeg. Het gevolg was dan ook dat er verordeningen werden uitgevaardigd waarin met name niet-fietsende weggebruikers in bescherming werden genomen. Dit betekende onder andere dat veelal zij, die van zo'n trapwagen gebruik maakten, moesten afstappen en uit de weg gaan bij de nadering van rij- en voertuigen met paarden of met andere trekdieren bespannen.
Zelfs waren er gemeenten binnen welker grenzen het gebruik van zo'n vélocipède verboden werd verklaard.
Bron: BHIC, Documentatie Berlicum, inv.nr. BEDOC.0215
Logisch dus dat er een belangenbehartiger voor de fietsers moest komen en dat werd in 1883 geregeld met het oprichten van de Nederlandsche Velocipedisten Bond, die bij ons nu beter bekendheid geniet als de ANWB.
We krijgen het niet voor niks zo goed. Daar moet voor geknokt worden, beste mensen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.