4 februari 2011

Vrijdagavond cabaret: Lynndie


Claudia de Breij, afgelopen jaar winnaar van de Poelifinario, mag ik graag zien en horen, op de radio, de televisie en in het theater. En dan vooral haar liedjes.

Het liedje van haar dat me het meest heeft geraakt op het moment dat ik het voor de eerste keer hoorde, is dat over de Amerikaanse Lynndie England, een liedje dat ze zingt tijdens de voorstelling Hallo lieve mensen (2005). Ongetwijfeld gokte Claudia op dat effect, maar ik kreeg pas aan het einde in de gaten waar het nu daadwerkelijk over ging.

De manier waarop het verhaal van Lynndie wordt verteld, bezorgde me eerlijk gezegd een koude rilling. Een verhaal wat ik natuurlijk al wel kende, maar zeker niet vanuit dit intieme, persoonlijke perspectief. Het liedje eindigt dan ook met een soort klap in je gezicht.

Misschien wel omdat het nu eens niet over een onvoorstelbare gebeurtenis gaat waar vervolgens in iemands persoonlijke geschiedenis een duidelijke oorzaak voor gevonden moet worden. Maar omdat gewoon een verhaal wordt verteld aan de hand van persoonlijke foto's en lege bladzijdes in een album, wat eindigt in diezelfde onvoorstelbare gebeurtenis.

Heel klein. En daardoor wordt die gebeurtenis des te groter. Met in het midden gelaten of er eigenlijk wel een duidelijke oorzaak is voor zoiets onvoorstelbaars.

Ieder woord wat ik er over zeg is eigenlijk te veel.

3 opmerkingen:

  1. Hoi Christian, leuk om te lezen dat jij ook over Claudia de Breij schrijft. Heel herkenbaar.

    Ik heb ook een blog over haar gemaakt na een bezoek aan de voorstelling Hete Vrede, lees maar eens: www.brabantsdagblad.nl/Uitgerekend

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Henk: Bedankt voor je reactie! De link werkte niet voor mij, maar hier toch nog je blog gevonden.

    Collega M. vertelde me al dat ze Claudia de Breij ging zien die avond en ik liet haar weten dat ik toevallig ook van plan was te bloggen over haar.

    Zoals jij het beschrijft kan ik trouwens inderdaad goed begrijpen dat haar huidige show veel indruk op je heeft gemaakt (en op de rest van het publiek). Om van de krant en de naam van het kleinkind nog maar te zwijgen. ;-)

    Groeten aan M.!

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.