25 maart 2007
Hier een snacker, daar een snacker... Overal snackers!
In de archiefwereld zijn de snackers inmiddels een welbekende onbekende gebruikersgroep. Welbekend, omdat we er allemaal wel van hebben gehoord. Onbekend, omdat we eigenlijk maar weinig van die club weten... ;-)
Snackers zijn een soort dagjestoeristen. Die kun je naar je archief proberen te trekken - bijvoorbeeld met een open dag - maar eerder zullen ze je website bezoeken. Hoe laagdrempeliger, hoe beter.
Deze klanten - ja, ja... geen wetenschappelijk-historische vraag en toch klant van archieven! - hebben honger naar hapklare informatiebrokjes. Foto's, verhaaltjes, filmpjes, alles wat de oppervlakkige (goed bedoeld!) interesse naar geschiedenis bevredigt. Gewoon ontspanning, soms zelfs als tijdvulling.
Snackers in Second Life
Maar snackers zijn overal. Ik heb er nu twee reference shifts opzitten in Second Life (SL) en kom om de haverklap snackers tegen. Digitale poppetjes die gewoon vermaakt willen worden. Niks meer... maar zeker ook niks minder!
Wat is er hier te doen? Wat zijn leuke plekjes in SL? Waar is iets moois te zien? En dan moet je natuurlijk wel de exacte links (in SL landmarks, een soort favorieten ook) kunnen geven, want zelf zoeken doen ze natuurlijk echt niet... Net als archiefsnackers. Die willen ook niets van archief weten, alleen van snacken!
Ander volk in Second Life
Door die biebdiensten in SL krijg ik wel wat zicht op wat er zoal gevraagd wordt. En door wie. Naast het verzamelen van links naar leuke plekjes (bijvoorbeeld van websites hier en daar), heb ik al wat ander spul in m'n digitale broekzak gestoken.
Zo heb ik inmiddels SL-informatie in het Duits, Frans en Spaans. Want in zo'n internationale wereld kom je nog wel eens wat ander volk tegen ook. En hoe leg ik in het Spaans uit hoe je een huis bouwt? (Trouwens, ook Babel Fish en de in-world Babbler - een instant chat vertaalmachine in SL, die je overal mee naartoe kunt slepen - zijn handig!)
Anders is er niks hetzelfde...
Nou, eigenlijk wéér een overeenkomst met het echte werk! Misschien is het dus ook wel echt werk... Er zijn natuurlijk ook zat verschillen. Die zie ik ook wel, maar ik ben steeds zo verbaasd - waarom eigenlijk? - over alle overeenkomsten, dat ik maar weinig over de verschillen schrijf. Sorry.
Eén verschilletje dan? Nou, in SL kun je de snackers makkelijker vragen naar wat ze willen doen of zien. Ze staan immers vaak voor je neus en via chatten kun je ze uithoren. Soort van. In het dagelijkse werken kom je die snackers eigenlijk nooit tegen. Ze surfen op internet en dat is lastig praten met ze hè.
Kleren maken de man
Oh ja, nog een flauwe toevoeging: door een aanpassing in mijn instellingen kan ik sinds gisteren alle details en kleurtjes en zo in SL veel beter zien. Ik begin nu ook te begrijpen waarom sommige mensen zoveel uren zoet kunnen zijn met het optutten van hun pupke.
Ik zie er de lol niet echt van in, maar zal me zodirect eens een lekker slank postuur gaan aanmeten... en wat haar... en natuurlijk een knappe kop en zo... en...
Tja.
Lees meer blogposts over
Chatten,
Inlichtingenwerk,
Meerwaarde,
Publiek,
Second Life
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een mooi mens achter de balie doet het altijd goed. In barretjes maar ook in culturele instellingen.
BeantwoordenVerwijderen'Pimp your avatar' is helemaal zo gek nog niet :-)
Edwin, je hebt gelijk. Ik heb laatst eens gelezen - weet niet meer waar - van iemand die als blondine in SL vele malen vaker werd aangesproken dan als brunette... ;-)
BeantwoordenVerwijderen