3 februari 2010

Er is er een jarig... Hoera? Hoera?


Zo, het is 3 februari 2010, 19.29 uur, dus deze weblog bestaat op de seconde af exact drie jaar. Sinds de eerste post ben ik er 375 verder.

Nog even niet
Een halve maand of wat terug opperde mijn directeur om misschien een deel van mijn werktijd in te ruimen voor het bloggen hier, aangezien ik via deze blog richting vakgenoten ook de naam van het BHIC positief uitdraag en het delen van kennis uiteindelijk ook mijn werk op het BHIC ten goede komt. Dat vind ik een mooi stukje erkenning, maar bloggen onder werktijd zie ik nog niet zo gebeuren, nog even los van het gebrek aan tijd daarvoor.

Mijn blog zie ik in eerste instantie toch vooral als mijn persoonlijke stekkie, waar ik in alle vrijheid mezelf kan uiten als ik wil, over wat ik wil, hoe ik wil en wanneer ik wil. Natuurlijk voel ik daarbij zelf goed aan waar de grenzen liggen: ik kan kritisch zijn, zelfs ten opzichte van het BHIC, maar zal hier bijvoorbeeld nooit publiekelijk het beleid van m'n werkgever afvallen. Al is het maar omdat ik medeverantwoordelijk ben voor het vaststellen van dat beleid, of ik het er persoonlijk nu wel of niet mee eens ben.

Maar ik ben blij dat dit weblog, evenals het delen van kennis en inzichten en ervaringen, door mijn werkgever en op het werk worden gewaardeerd. Zozeer zelfs, dat er ruimte voor vrijgemaakt zou kunnen worden. En ik ben blij dat ik een dergelijk geluid soms ook vanuit andere archieven hoor.

Paradoxaal tegengesteld
Dit zou zo normaal moeten zijn, maar helaas weet ik van collega's elders dat het nog steeds heel bijzonder is. In ieder geval in de wondere wereld van het openbaar archiefwezen, waar het woord 'openbaar' soms uitsluitend op het oude papier lijkt te slaan.

De enorme werkdruk van de laatste tijd lijkt een branchebreed probleem en maakt volgens mij dat we ons weer meer op onszelf en ons eigen werk zijn gaan richten. Paradoxaal genoeg hebben we het aan de andere kant steeds vaker over samenwerken. Er is desondanks ook een steeds grotere drang naar eigen presteren, en persmomentjes lijken een doel op zich te zijn geworden. Wie is de eerste? Wie kan er z'n naam aan verbinden? Wie steekt anderen de loef af? En tja, als organisatie je kennis gaan lopen delen klinkt dan als een beetje dom... Tegelijkertijd worstelen sommige instellingen daarnaast met de vraag hoe om te gaan met individuele medewerkers die mentaal al een stapje verder zijn. Lastig dus.

Over controle en dingen die voorbij gaan
Het lijken daarbij vooral de grotere diensten te zijn die afhaken, of er al nooit aan begonnen waren. Bij hen is waarschijnlijk de noodzaak tot delen pas op het laatst voelbaar, omdat ze langere tijd hun eigen boontjes wel kunnen doppen. Diensten die leidend zouden kunnen zijn - en zelf vaak vinden dat ze dat móeten zijn - sluiten steeds vaker ramen en deuren in plaats van een open houding aan te nemen en anderen mee te laten genieten van hun inspanningen.

En kijk, als bijvoorbeeld een reactie op andermans blog of een berichtje op Twitter door een individuele archivaris al onrust binnen de organisatiegelederen geeft, dan komt er van echt bloggen en kennis delen natuurlijk niks terecht. Kortom: traditionele organisaties die op een traditionele manier grip proberen te houden op een nieuw type medewerker. Je kunt je ramen wel sluiten, maar veel beter kijk je door een nieuw denkraam naar buiten. Het tijdperk van controle is voorbij.

Maar misschien ben ik te pessimistisch over deze deeldepressie - wie zal het zeggen. Ik ben daarom benieuwd hoe jullie dit ervaren? Zetten we aan de ene kant stappen vooruit, maar zetten we er elders gewoon weer terug?

Kwestie van kunnen willen
"Willen delen, dat moet je ook maar kunnen", las ik laatst. En niet iedereen kan dat blijkbaar al. Misschien moet ik toch nog eens met m'n directeur gaan praten, al is het maar om aan iedereen te laten zien dat we van organisatiegesteund delen alleen maar beter worden. Allemaal. Zonder delen kun je immers ook niet vermenigvuldigen.

Bij deze het BHIC bedankt, dat ik al drie jaar op deze weblog mezelf verantwoord vakgerelateerd mag uitleven.

Enfin, drie jaar. Ik neem er eentje op... Proost!

Plaatje

7 opmerkingen:

  1. Van harte Christian, met deze mooie mijlpaal. Verankeren zeg ik! Het is altijd een kwestie van keuzes en prioriteiten maar toch...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gefeliciteerd maatje! 3 jaar is een mooi jubileum. En je vult je blog met zeer lezenswaardige stukken.
    Keep up the good work.

    Om antwoord te geven op je vraag: ja, het is eb en vloed. Het is aan de archivarissen en diensten die wel willen delen om te laten zien dat je daar beter van wordt. Laten we ons daar op focussen.
    Misschien het lastigste, waar de meesten voor weglopen: keuzes maken. Wil je voorop lopen, meelopen of achterlopen?

    We weten dat de beheerlobby sterk is. Kijk in de krant en zie hoeveel geld er besteed wordt aan het toegankelijk maken van overheidsarchief. Met dat geld kunnen we permanent online dienstverlening doen en nog bakken overhouden.
    Maar het dringt niet echt door.

    Zullen we samen met de rest blijven strijden voor de doorbraak?

    Met open vizier.

    Proost!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gefeliciteerd! Lekker een glaasje (of meer) erop gedronken?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Al drie jaar... geen wonder dat je woorden als 'deeldepressie' gaat gebruiken ;-)

    Ik sluit me gemakshalve maar bij Edwin en Luud aan. Je leven trekt aan je voorbij in het maken van keuzes. Volgens mij loopt het BHIC daar niet voor weg; nu de anderen nog.

    (Jaja ik weet het Luud, jij bent ook een 'keuzekiller', om maar eens een woord aan Van Dale toe te voegen. Met zulke koene voorvechters moet het toch allemaal goed komen, ook in deze branche?)

    Ik spreek je over drie jaar wel weer, eens zien wat er dan allemaal is veranderd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gefeliciteerd met deze mooie mijlpaal! Ach, af en toe zelf kiezen, dan weer je baas voor je laten kiezen en soms achteroverleunen en kijken welke ontwikkeling naar voren komt... Gewoon blijven doen wat je doet, dat lijkt me het beste!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Van harte gefeliciteerd, Christian! Je blogs zijn waardevol en zeer inspirerend. Ik deel je streven naar meer openheid en het delen van informatie. Het is goed dat het proces in gang is, maar het zal vast nog wel even duren tot dit overal is doorgesijpeld. Maar de trend is er!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Edwin: Dank je! Wat de keuzes en prioriteiten betreft: ik ben er nog niet over uit. Maar je hoort er vast nog wel eens van.

    @Luud: In sommige dingen ben ik nogal koppig, zoals in het blijven verkondigen van een 'boodschap' waarin ik 'geloof'. Antwoord dus op je vraag: ja! :-)

    @Danniëlle: Ondanks de vele gelegenheden daartoe de laatste dagen en het gestelde goede voornemen op mijn blog, heb ik louter water op, soms met bubbels en soms verhit met thee. Maar wel een glaasje extra! ;-)

    @Marilou: Als ik ergens geen woorden voor heb, klap ik niet dicht, maar verzin ik ze gewoon zelf... haha! Over keuzes maken spreken wij mekaar wel eerder dan over drie jaar... ;-) Dank voor je reactie!

    @lvdb71: Bedankt! Voorlopig probeer ik de keuzes steeds zelf te maken - die andere varianten zijn altijd nog mogelijk.

    @Petra: Dankjewel! Fijn dat je mijn blog zo waardeert - dat stimuleert om ermee door te gaan. Ook met het volgen van die trend, die je noemt! :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.