12 mei 2010

Het archief is net een krant


Vanmorgen sprak ik iemand die bij de krant werkt. Dus ik vroeg hem: "Hoe is het bij de krant?" Hij schudde licht met zijn hoofd en verzuchtte: "Ze weten niet wat ze willen."

Twee benen
Interessant om als traditionele instelling (een archief) eens te kijken naar hoe een traditioneel medium (de krant) dezelfde uitdagingen van deze moderne tijd oppakt. Het probleem met de krant is namelijk, net als met het archief, dat ze met het ene been is gaan staan in de digitale wereld, terwijl het andere been is blijven staan in het papieren tijdperk.

Digitaal heeft de toekomst, dat weet ook de krant. Maar digitaal zijn er ook concurrenten waar je je voorlopig geen raad mee weet. En geld verdien je daarnaast nog steeds met je papier. Veel mensen vragen ook nog steeds om dat papier. De organisatie komt onder druk te staan, er is tijd noch geld om het allebei te doen, dus keuzes moeten gemaakt. Waar kies je voor? Kies je eigenlijk wel?

Er worden pogingen gedaan om digitaal te gaan, om digitaal geld te verdienen, om digitaal een stukje markt te veroveren enzovoort. Maar kleine proefprojecten daartoe mislukken of worden alsnog stopgezet omdat de focus alweer is verlegd, alweer van digitaal naar fysiek, naar papier.

Hinkelen
De krant hinkelt dus op op twee gedachten. En met hinkelen zet je nooit een echte stap. En kom je dus ook nooit een stap verder.

Terug naar archieven, want archieven hinkelen ook en hinkelen al een hele tijd. Aan de ene kant willen we digitaal en aan de andere kant mag dat niet of toch tenminste nauwelijks ten koste gaan van de fysieke werkelijkheid van papier en studiezaal en gebouw enzovoort. En zolang we geen keuze maken en geen verdubbeling van personeel en budget in het vooruitschiet hebben, zullen we dus blijven hinkelen.

En als je te lang blijft hinkelen, val je vanzelf een keer om. We zijn immers niet gemaakt om te hinkelen.

Stappen
We hebben als archieven echter een mazzeltje ten overstaan van de krant: wij hebben geen abonnees die ons voor papier betalen, of adverteerders die graag een stukje papier invullen. We zijn dus een stuk onafhankelijker in het maken van onze keuzes en kunnen eigenlijk zomaar stoppen met hinkelen en starten met gewoon stappen. Doorstappen zelfs!

Hoe is dit bij jullie? Hinkelen jullie ook nog steeds?

Mijn ogen zijn vandaag in ieder geval weer een stuk verder opengegaan.

Plaatje

7 opmerkingen:

  1. Soms wordt het stappen te moeilijk, bv. met een lege portemonnee. Rollator?

    Maar proberen blijven we.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hinkelen is ook een leuk spel wat uitnodigt om mee te doen(zie die grappige foto). En uiteindelijk kom je bij het eind meestal op je pootjes terecht.
    Je ziet, ik ben er toch weer ingesprongen en ga weer meedoen op de speelplaats.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Luud: Mijn punt is nou juist dat door het maken van keuzes we ruimte krijgen om te stappen, omdat we de portemonnee voor minder dingen hoeven te trekken.

    @Playground: Met sommige beeldspraak kun je alle kanten op, dat blijkt wel weer. Verder is er op de speelplaats altijd plek, dus doe lekker mee! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Digitaal is een mooi kanaal om toch nieuws te brengen als de papieren krant er even niet is. Voorbeeld: de vliegtuigramp, gevolgd door Hemelvaartsdag. Op een redactie trekt men dan de haren uit het hoofd (bij wijze van spreken dan).
    En soms is digitaal een manier om merkwaardig te gaan doen. Voorbeeld de plannen van het NA, om de kopieën van de DTB's te gaan scannen en online te zetten. Als ze echt een kwaliteitsslag hadden willen maken, dan zouden ze wel de originelen gaan scannen, nu lijkt het meer op een bezuiniging. O ja, pikant detail: tijdens het scannen zijn de kopieën even niet te raadplegen, maar dan mag men de originelen bepotelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Richard: De wegen van archiefdiensten zijn soms ondoorgrondelijk! ;-) Je zou aan het NA zelf moeten vragen waarom ze kopieën laten scannen en dan originelen ter inzage geven. Het klinkt mij zo op het eerste gezicht nogal vreemd in de oren. Hebben ze de originelen eigenlijk wel? Zijn die in het verleden niet in beheer gegeven van allerlei lokale en regionale archiefdiensten aldaar? Nou ja, waag er eens een mailtje aan, zou ik zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Christian: Is allang gebeurd, alleen blijft het antwoord nog even uit. Zodra ik iets hoor laat ik het hier weten.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Richard: Troost je - ik wacht al maaaaaanden op een reactie op een email die ik naar de Algemeen Rijksarchivaris stuurde. Kan dus wel even duren! ;-) Maar ik ben benieuwd naar het antwoord wat je krijgt.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.