Een cipier in de jaren '70

Via het weblog van mijn eigen BHIC kwam ik op een ander weblog uit, dat van een cipier in de jaren '70. Als 25-jarige kwam die in dienst als gevangenbewaarder en zo'n 25 jaar ook werkte hij in het inmiddels gesloten Huis van Bewaring De Leuvense Poort (vernoemd naar een oude stadspoort, in de volksmond ook wel de Gevangenpoort genaamd) in Den Bosch.

Het Huis van Bewaring sloot in december 2007 haar cellen en het jaar daarop, op 13 september 2008, kon het niet-criminele publiek er in alle vrijheid binnen een kijkje nemen tijdens de Open Monumentendag. Het was die dag een van de topattracties van Den Bosch!

Wij zijn er ook een kijkje gaan nemen, vooral om tijdens de rondleiding van de (voormalige) gevangenbewaarders te horen hoe het leven was (en niet was) in zo'n gevangenis. Het laatste restje geloof wat ik nog had in het sprookje van de Nederlandse gevangenis als hotel, is die dag wel vervlogen.

En nu is er dus een cipier die uit eigen herinnering verhalen heeft vastgelegd in een weblog: "Over een aantal jaren is er niemand meer die er toen gewerkt heeft en die er nog wat over kan vertellen. Vandaar deze korte autobiografie van een cipier in de jaren '70".

Erg leuk om te lezen! Spectaculair? Geenszins. Eigenlijk bekruipt me tijdens het lezen van het weblog weer hetzelfde nare gevoel als me ook al bekroop tijdens het bezoek aan de gevangenis zelf: leuk voor een uurtje, een dag houd ik er ook nog wel uit. Maar dag in, dag uit... dag in... dag uit... Zonder weg te kunnen. Gevangen. Ik moet er niet aan denken...

In het algemeen waren de celwanden beplakt met plaatjes of brieven van thuis. Het beplakken werd oogluikend toegestaan, mits er geen tandpasta gebruikt werd om mee te plakken. Toegestaan werd, als plakmiddel, pulp van gekookte aardappel. De muren waren nu, naar verwijdering van de plaatjes, goed schoon te maken. Dit moesten de gedetineerden uiteraard zelf doen.

(En let even op de naam van de gevangenbewaarder in het filmpje - da's er eentje voor DWDD!)