22 mei 2011

Gezien: Stef Bos solo - Vuurvlieg


Je kon zo de coulissen inkijken. Een leeg podium, alleen een piano. Het theater zoals het er na een voorstelling uitziet. Stef Bos wilde beginnen bij het einde, door hem geïllustreerd met het mooie lied De Omgekeerde Tijd (video).  Maar ook later kwam dit thema diverse malen terug, zoals in Reizen Door De Nacht (over zijn geboortedorp Veenendaal).

Schakel
Stef werd ongeveer elf maanden geleden voor het eerst vader. En voor het eerst was hij zelf niet meer het middelpunt van zijn leven. Sterker nog, daar was hij vakkundig uit weggezet. Verwarring die bij Stef zorgde voor het stellen van de vraag: wie ben ik? Simpel gezegd de genetische optelsom van zijn voorouders. Maar wat nog meer?

Na de geboorte van zijn zoon werd het hem pas leefbaar duidelijk: In plaats van een middelpunt, is hij slechts een schakel in een keten. Een deel van een geheel. Het lied Papa kreeg een nieuwe wending.

Cabaret
In de jaren '80 begon Stef Bos als cabaretier (veelal als deel van een duo) en die achtergrond komt in zijn solovoorstelling Vuurvlieg goed naar voren. Een paar keer lijkt Stef zelfs bezig met een heuse conference. Hilarisch is zijn poging om een nieuwe hit te fabriceren - vooral onder zachte dwang van zijn vrouw ("Zeg Bos, wanneer had jij eigenlijk je laatste hit?") en het dure luierverbruik van zoonlief - het relaas over zijn eerste ontmoetingen met Vlaamse medelanders en het verworven inzicht dat Nederlanders eigenlijk gewoon Duitsers zijn. Maar dan met humor. Om tenslotte uit te komen bij een verhaal over de bouw van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen.

Ga languit op de grond liggen voor de kathedraal. En voel die kathedraal over je heen komen. Er is generaties lang aan de bouw van dit imposante monument gewerkt. Vele bouwers maakten nooit het begin daarvan mee. Velen zagen het nooit voltooid. Alle bouwers waren slechts een schakel in de keten, een deel van het geheel van de bouw van de kathedraal (zoals ook in het boek dat ik op dit moment lees: De kathedraal van de zee). Heel wat anders dan de prefab van vandaag de dag, die in een paar maandjes overeind staat. Samen Staan We Sterk, wil Stef ook maar zeggen.

Gerijpt
Liedjes moeten rijpen. In Vuurvlieg zaten wat nieuwe songs (zoals het lieve Afrikaanse slaapliedje Maan Kyk Na Die Wêreld), maar vooral ook veel oud materiaal. Hoe ouder de liedjes, hoe meer Stef ze vertelt in plaats van zingt. Er blijft genoeg piano en melodie over om een liedje te houden. Niet te weinig, maar ook niet meer te veel. De teksten worden er krachtiger door. Zoals het mooie De Tederheid (waarvan ik de strekking pas die avond echt voelde) en het altijd prachtige Hilton Barcelona. Sommige liedjes blijven hoe dan ook mooi, om het even hoe klein je ze maakt. Ik Heb Je Lief is mijn favoriet.

De gordijnen in de coulissen zakken, het decor wordt opgebouwd. Het einde komt met het begin. Als afsluitertje mooie nummers van anderen: Laat Me (van Ramses Shaffy) en De Steen (dat hij al eens eerder zong). Met als toegift het laatste nummer dat Stef schreef: Dingen Gedaan, bekend van Ali B Op Volle Toeren.

Kortom
Tja, wat kan ik zeggen? Als ik kon, ging ik morgen terug. Als je bekend wilt raken met Stef Bos en zijn liedjes, dan ga hem zien en horen.

1 opmerking:

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.