Brabantse persfoto's massaal online

Voor liefhebbers van foto's is er afgelopen week in Brabant voldoende te smullen bijgekomen.

Op woensdag begon het BHIC met publiceren van foto's van Brabants Dagblad en Eindhovens Dagblad en als eerste was de gemeente Haaren aan de beurt. In totaal komen er gaandeweg zo'n 77.000 foto's online te staan.

Op donderdag volgde het Stadsarchief Breda met publiceren van foto's van BN/De Stem, meer specifiek de collectie van fotograaf Johan van Gurp. Vanaf 1970 tot zijn pensioen in 2007 maakte hij zo'n 260.000 foto's en die zijn inmiddels online te bewonderen.

Foto: Juliana verlaat Haaren in 1984, maar staat er voor altijd op de kiek

Filmpje: reportage van Omroep Brabant uit 2008 over de fotocollectie van Van Gurp

Reputatiemanagement

Nu hield al ik zo'n beetje in de gaten hoe het met mijn persoonlijke online reputatie was gesteld, maar in dit geval gaat het, wederom, over het fenomeen webcare door organisaties.

In het Brabants Dagblad - ik houd die krant dus toch nog maar even aan - stond deze morgen een artikel over het speuren naar anonieme klachten op fora.

Het artikel draait nogal om energie- en kabelgiganten, die vooral klagers via discussieforums opzoeken. Koploper is Ziggo, dat wel duizenden berichten per maand uitgestrooid ziet over een - naar verhouding - slechts klein webcareteam van vier man sterk. Dat team ziet z'n werkterrein dan ook nog eens behoorlijk breed, zelfs tot in De Wereld Draait Door (vanaf 02:10 en 40:57), zag ik afgelopen vrijdag!

Verder weinig nieuws voor mij, behalve dan het schone woord reputatiemanagement zelf. Alleen voor mij nieuws trouwens, want bijvoorbeeld zowel Usarchy als Marketingfacts schreven er vorig jaar al goede artikelen over.

Doe eens iets positiefs!
Daarmee wordt webcare wel een beetje beperkt tot het reageren op klagers en het bewaken van je naam en faam. Zelf weet ik echter dat je niet altijd een dergelijk negatief uitgangspunt hoeft te hebben. Webcare is namelijk ook een heel boeiende vorm van pro-actieve digitale dienstverlening!

Maar toegegeven, ook op het BHIC was mijn eigen directeur vooral geïnteresseerd in die eerste uitleg. De tweede blijft dus even veroordeeld tot het thuiswerk van een enkele pionier. Voor échte dienstverlening houden we dus (officieel) alleen onze website.

Jammer? Ja. Bezwaarlijk? Nee hoor. Het is heel goed dat webcare in ieder geval gedeeltelijk in ons beleid wordt opgenomen. En ik mag dan wel in hoge mate idealistisch zijn, ik ben daarnaast realistisch genoeg om, net als die directeur, de enorme werkvoorraad te zien waarmee we (lees: mijn team ook vooral) ons geconfronteerd zien. En een groot deel van dat werk komt trouwens uit diezelfde idealistische koker...

Ik denk overigens nog steeds dat allerlei tools je webcarefunctie heerlijk kunnen vergemakkelijken. Met bijvoorbeeld wat Google Alerts, rss-feeds die gebaseerd zijn op zoekacties in Technorati of gewoon direct op een genealogische discussiegroep, en oplettende collega's, kom je al een heel eind en je hoeft daarvoor zelfs je digitale deur nog niet eens uit. Sommige archieven komen dan weer toevallig op een omweg uit...

Hoeveel werk wil je hebben?

Plaatje

Efteling volgt personeel op internetsites

Ik heb het gisteren gemist in de krant - loop een dagje achter - maar het blijkt dat mijn voormalige vakantiewerkgever weer eens op een andere manier in het nieuws was.

Het komt allemaal door dit artikel hier op de website Loopings, een soort van GeenStijl (dat het bericht ook overnam) over pretparken, begrijp ik.

Vooral De Efteling moet het nu even ontgelden. Naar aanleiding van een verhaal van een voormalige vakantiemedewerker uit Waalwijk - ikke niet hoor - roepen ze nu zelfs iedereen op om de beerput te openen. Tja..

Het klinkt mij een beetje in de oren als een gekrenkte mens, die graag zijn (inmiddels voormalige) werkgever een hak wil zetten en nu geniet van alle aandacht in de media.

Ik geloof heel graag dat De Efteling online volgt wat er zoal over haar geschreven wordt, net zoals we dat op het BHIC nóg veel meer zouden moeten doen. Dat is niet verkeerd, maar professioneel.

Aan de andere kant maakt dit gebeuren wel mooi duidelijk hoe het internet tegenwoordig dienst kan doen als uitlaatklep en platform voor het (ontevreden) individu.

Waar een groot medium klein in kan zijn.. Inderdaad: een wereld vol wonderen! ;-)

Plaatje

P.s.: Ik herzie mijn mening graag op het moment dat ik door De Efteling wordt aangeschreven.

Waar ik zo'n tien jaar terug alweer heb gewerkt, restaurant Het Witte Paard, was het erg slecht gesteld met de hygiëne, de seniormedewerkers waren veelal ongeschikt om vakantiekrachten te leiden, de kwaliteit van sommige producten - ik herinner me echt heel erg slechte spare ribs - was vaak beneden alle peil en de prijzen gruwelijk duur. Bovendien moest ik vaak te lange dagen maken, werd er aan pauzes gemorreld en waren de werkomstandigheden in de warme keuken slecht.

Ik hoor of lees het wel als ik me nu te kritisch uitlaat.. ;-)

Archief Van Agt snel geblokkeerd

Tja, dan ben je net een dag of twee met vakantie, zit je 's morgens heerlijk aan een kopje thee, lees je vervolgens dit in het Brabants Dagblad.

Onze opperarchivaris daarover:

Het provinciebestuur heeft in 2003 er bewust voor gekozen om het archief volledig op internet te zetten. Dat was iets nieuws en vrij kostbaar. Alle pagina’s zijn ingescand. Wij vonden het prima, want wij willen onze spullen bij het publiek brengen. Pas nu is de provincie erachter gekomen dat er dossiers, zoals de lintjes, bijzaten die nog niet openbaar gemaakt kunnen worden. Door deze methode van openbaarmaking komt zoiets eerder aan het licht dan wanneer de dossiers niet verder dan onze bewaarplaatsen komen.

Een sterke reactie, vind ik. En het lijkt me vanuit het oogpunt van publieksbereik indirect ook een krachtig pleidooi voor het toch maar zoveel mogelijk via het internet ontsluiten van die spullen, niet? Als die spullen tenminste ook al openbaar zijn.. wat bijvoorbeeld van dit lijvige dossier van de BVD nog niet gezegd kan worden.

Plaatje