Ik krijg met enige regelmaat studenten op de koffie die een paper schrijven, een scriptie voorbereiden, een opdracht moeten maken of wat dan ook. Meestal is het onderwerp archieven en sociale media, digitale dienstverlening, gebruikerspartcipatie of een van mijn andere hobby's. Via Google kom ik er dan makkelijk uitrollen of docenten verwijzen naar me door. Prima, alle studenten zijn welkom.
Wat me opvalt is dat die studenten wel vaak allemaal dezelfde bronnen gebruiken en dat het daarbij vooral om traditionele media gaat: boeken, tijdschriften, rapporten en zo meer. Dat is ook logisch. Via iets als de sneeuwbalmethode krijg je vanzelf een situatie waarin dezelfde bronnen steeds weer opduiken. Het zijn dus ook vaak dezelfde auteurs, het zijn ook vaak verouderde of toch tenminste oudere bronnen. Ronddwalen in min of meer dezelfde kringetjes.
Gebruik eens wat vaker een internetbron!
Zeker voor de onderwerpen waarover ik regelmatig wordt ondervraagd lijkt me dat geen goede zaak. In de literatuurlijsten van die studenten kom ik bijvoorbeeld zelden verwijzingen naar specifieke informatie op Archief 2.0 tegen (aan algemene verwijzingen nooit gebrek!) en ook nooit een blogpost van mezelf (van anderen ook niet trouwens). Ik stuit in die lijsten wel heel vaak op een bepaald artikel wat ik alweer jaren terug schreef voor het Jaarboek 2002-2003 van de Stichting Archiefpublicaties. Nota bene een artikel dat op zich weer een bewerking was van een studieopdracht! Je zou bijna gaan denken dat de waarde van dat artikel groter is dan die van een heleboel blogposts die ik in de afgelopen paar jaar schreef, terwijl die laatste toch echt doordrenkt zijn van nieuwere inzichten en ervaringen.
Het onderwijs zelf werkt blijkbaar ook niet mee. Ben benieuwd hoe men daar "internetbronnen" definieert. Is een artikel uit een tijdschrift wat gescand en online geplaatst wordt een internetbron? En hoe zit dat met een blogpost die naderhand in een tijdschrift wordt gepubliceerd? Sommige werkstukken lijken grotendeels gebaseerd op interviews, soms zelfs eentje met ondergetekende. Dat is wel goed, toch? Ik begrijp niet wat het medium voor verschil maakt. Als je maar helder verantwoording aflegt voor je bronnenkeuze, zoals gebruikelijk. Voor een blogpost net zo goed als voor een boek.
Probeerseltje
En onbekend maakt onbemind. Misschien is het namelijk ook gewoon lastig om bijvoorbeeld juist de goede blogposts te vinden. Ik weet, even vanuit mijn eigen blog als bron geredeneerd, ook niet goed hoe ik het studenten makkelijker kan maken. Iets uitproberen dan maar: kort geleden ben ik heel voorzichtjes begonnen met het samenstellen van thema's op mijn blog. Eigenlijk gewoon per onderwerp (thema) een aantal blogposts op een rij gezet waarvan ik denk dat ze op dat moment het beste te lezen zijn als je iets over dat onderwerp wilt weten. Natuurlijk binnen de grenzen van mijn eigen blog. Over het gebied buiten die grenzen denk ik nog na. Een soort bronnendatabank als onderdeel van de ArchiefWiki lijkt me voor dat plan wel geschikt.
Nou goed, klein begonnen. Hopelijk ontstaat er zo gaandeweg een verzameling onderwerpen met daarachter steeds een selectie van zeg een vijftal blogposts. Het samenstellen van die thema's zal nog wel wat tijd kosten, maar hopelijk dat dit het voor studenten (en andere belangstellenden) makkelijker maakt om mijn blog als bron te gebruiken in het kader van hun studie. Voor de rest zal ik in alle gesprekken met studenten ze vooral aanmoedigen om het internet op te gaan voor extra bronnen: Archief 2.0, forums, blogs enzovoort. Te beginnen met de aankomende lichting archiefassistenten, die ik vanaf februari weer les mag geven.
Andere ideeën en suggesties? Welkom!
