Afgelopen zondag was ik in Gent voor een optreden van Stef Bos tijdens de Gentse Feesten. Op zo'n manier had ik hem nog nooit gezien. En het beviel prima!
De sfeer is natuurlijk veel minder intiem dan in het theater, maar zo in de open lucht krijgt een optreden een geheel eigen charme. Niet in de laatste plaats vanwege het enthousiaste meezingen van het publiek, maar zelfs door die enkele doorgeslagen fans, die gek genoeg precies om mij (en Tom) heen leken te staan.
Stef begon met enkele nieuwe liedjes, zoals Prediker (als je héééél goed kijkt, dan zie je Tom en mij nog voorbij flitsen op de film), en ging toen over naar de klassiekers. Onder meer Gelukkig, het mooie Ik heb je lief (een van mijn favorieten) en natuurlijk Papa werden ten gehore gebracht. Zoals ik in mei al vertelde, klinken zijn liedjes steeds anders naarmate ze ouder worden. Goed voorbeeld deze avond was Wat een wonder, waarvan ik helaas geen video meer kon terugvinden.
Maar de klapper van de avond werd toch wel gevormd door de toegift: Lente me. Dit liedje, van Toon Hermans, zong Stef al eens tijdens de Toon Hermans Tribute in 2010. Ik vond het in Gent zelfs nog mooier. Knap hoe je zo'n feestavond kan eindigen met zo'n klein liedje. En zoveel indruk weet te maken op het publiek.
Ik heb genoten in Gent!
(En Tom bedankt voor je gastvrijheid en je gidsen!)
