Gezien: Stef Bos

'Pessimisme is het kijken naar de werkelijkheid op een te korte termijn.' Een inspirerende zin van de Poolse journalist Ryszard Kapuściński, die na zijn verblijf in Afrika met respect en bewondering terugkeek op de creativiteit en positieve levensinstelling van de mensen die hij had ontmoet.

Optimisme
Of zoals onze moeders altijd zeggen: 'Alles komt goed.' Of komt goed aan het einde. En als het nog niet goed is, dan is het gewoon nog niet het einde. Daarom een show boordevol optimisme, voor ons bezorgd door Stef Bos met band.

Dat optimisme vertaalde zich voor de pauze vooral in de hoop voor de toekomst en het leven, die Stef beleefde tijdens zijn reizen over het Afrikaanse continent. Na de pauze was het tijd voor optimisme over de liefde en de taal, voor vriendschap en vrolijkheid in Nederland en Vlaanderen. En als toegift zelfs een beetje optimisme over de politiek.

Verhalen
Wat prachtig als je al je herinneringen en gevoelens zo kunt verpakken in liedjes. Ook al worden je die, volgens Stef, voornamelijk door anderen in de schoot geworpen. En hoef je er als liedjesschrijver eigenlijk alleen nog maar de woorden van op papier te zetten en ze vorm te geven. Hoe dan ook een levensverhaal in liedjes. Of zoals mijn moeder het zei: 'Een fotoalbum zonder foto's.'

Tijdens de liedjes zagen we Stef Bos de muzikant, daar omheen vooral Bos de verhalenverteller en cabaretier. Begeleid door prima muzikanten - inclusief een waanzinnige drumsolo - zagen we mannen met plezier op het podium, goed samenspel en veel energie.

Kennismaken
Enkele nieuwe nummers en veel oud materiaal in een nieuw jasje. Mooie, lang uitgesponnen verhalen, precies datgene waarvoor je niet alleen de cd'tjes wilt hebben, maar ook de live-uitvoeringen niet wilt missen. Door de oudere liedjes bovendien niet alleen leuk voor trouwe fans, maar ook een prima show om voor het eerst kennis te maken met de persoon en entertainer Stef Bos.

Hieronder een van die gouwe ouwe, Onder in mijn whiskeyglas, oorspronkelijk gezongen door de Afrikaanse zanger en vriend Koos Kombuis.

Tot slot dan nog Gelukkig, ook al niet meer de jongste. Maar ik vind het gewoon mooi.

Wij gaan hem weer zien. In april in Den Bosch of zo.

Meer Stef Bos op dit weblog
- Stef Bos en vrienden: Cape Connection
- Gezien: Stef Bos solo - Vuurvlieg
- Gezien tijdens de Gentse feesten: Stef Bos

Ik heb je lief

Voor Wilma

Ik heb je lief
Ik heb je liever
Liever dan mijn leven
Dan om het even wat
Ik heb je lief
Ik heb je liever
Ik heb je liever liefste
Elke dag

Uit: Stef Bos, Ik heb je lief

Opgenomen tijdens de Gentse Feesten in 2011. Daar was ik bij. En daar dacht ik aan jou. Zoals elke dag.

Gezien tijdens de Gentse Feesten: Stef Bos

Afgelopen zondag was ik in Gent voor een optreden van Stef Bos tijdens de Gentse Feesten. Op zo'n manier had ik hem nog nooit gezien. En het beviel prima!

De sfeer is natuurlijk veel minder intiem dan in het theater, maar zo in de open lucht krijgt een optreden een geheel eigen charme. Niet in de laatste plaats vanwege het enthousiaste meezingen van het publiek, maar zelfs door die enkele doorgeslagen fans, die gek genoeg precies om mij (en Tom) heen leken te staan.

Stef begon met enkele nieuwe liedjes, zoals Prediker (als je héééél goed kijkt, dan zie je Tom en mij nog voorbij flitsen op de film), en ging toen over naar de klassiekers. Onder meer Gelukkig, het mooie Ik heb je lief (een van mijn favorieten) en natuurlijk Papa werden ten gehore gebracht. Zoals ik in mei al vertelde, klinken zijn liedjes steeds anders naarmate ze ouder worden. Goed voorbeeld deze avond was Wat een wonder, waarvan ik helaas geen video meer kon terugvinden.

Maar de klapper van de avond werd toch wel gevormd door de toegift: Lente me. Dit liedje, van Toon Hermans, zong Stef al eens tijdens de Toon Hermans Tribute in 2010. Ik vond het in Gent zelfs nog mooier. Knap hoe je zo'n feestavond kan eindigen met zo'n klein liedje. En zoveel indruk weet te maken op het publiek.

Ik heb genoten in Gent!

(En Tom bedankt voor je gastvrijheid en je gidsen!)

Gezien: Stef Bos solo - Vuurvlieg

Je kon zo de coulissen inkijken. Een leeg podium, alleen een piano. Het theater zoals het er na een voorstelling uitziet. Stef Bos wilde beginnen bij het einde, door hem geïllustreerd met het mooie lied De Omgekeerde Tijd (video).  Maar ook later kwam dit thema diverse malen terug, zoals in Reizen Door De Nacht (over zijn geboortedorp Veenendaal).

Schakel

Stef werd ongeveer elf maanden geleden voor het eerst vader. En voor het eerst was hij zelf niet meer het middelpunt van zijn leven. Sterker nog, daar was hij vakkundig uit weggezet. Verwarring die bij Stef zorgde voor het stellen van de vraag: wie ben ik? Simpel gezegd de genetische optelsom van zijn voorouders. Maar wat nog meer?

Na de geboorte van zijn zoon werd het hem pas leefbaar duidelijk: In plaats van een middelpunt, is hij slechts een schakel in een keten. Een deel van een geheel. Het lied Papa kreeg een nieuwe wending.

Cabaret

In de jaren '80 begon Stef Bos als cabaretier (veelal als deel van een duo) en die achtergrond komt in zijn solovoorstelling Vuurvlieg goed naar voren. Een paar keer lijkt Stef zelfs bezig met een heuse conference. Hilarisch is zijn poging om een nieuwe hit te fabriceren - vooral onder zachte dwang van zijn vrouw ("Zeg Bos, wanneer had jij eigenlijk je laatste hit?") en het dure luierverbruik van zoonlief - het relaas over zijn eerste ontmoetingen met Vlaamse medelanders en het verworven inzicht dat Nederlanders eigenlijk gewoon Duitsers zijn. Maar dan met humor. Om tenslotte uit te komen bij een verhaal over de bouw van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen.

Ga languit op de grond liggen voor de kathedraal. En voel die kathedraal over je heen komen. Er is generaties lang aan de bouw van dit imposante monument gewerkt. Vele bouwers maakten nooit het begin daarvan mee. Velen zagen het nooit voltooid. Alle bouwers waren slechts een schakel in de keten, een deel van het geheel van de bouw van de kathedraal (zoals ook in het boek dat ik op dit moment lees: De kathedraal van de zee). Heel wat anders dan de prefab van vandaag de dag, die in een paar maandjes overeind staat. Samen Staan We Sterk, wil Stef ook maar zeggen.

Gerijpt

Liedjes moeten rijpen. In Vuurvlieg zaten wat nieuwe songs (zoals het lieve Afrikaanse slaapliedje Maan Kyk Na Die Wêreld), maar vooral ook veel oud materiaal. Hoe ouder de liedjes, hoe meer Stef ze vertelt in plaats van zingt. Er blijft genoeg piano en melodie over om een liedje te houden. Niet te weinig, maar ook niet meer te veel. De teksten worden er krachtiger door. Zoals het mooie De Tederheid (waarvan ik de strekking pas die avond echt voelde) en het altijd prachtige Hilton Barcelona. Sommige liedjes blijven hoe dan ook mooi, om het even hoe klein je ze maakt. Ik Heb Je Lief is mijn favoriet.

De gordijnen in de coulissen zakken, het decor wordt opgebouwd. Het einde komt met het begin. Als afsluitertje mooie nummers van anderen: Laat Me (van Ramses Shaffy) en De Steen (dat hij al eens eerder zong). Met als toegift het laatste nummer dat Stef schreef: Dingen Gedaan, bekend van Ali B Op Volle Toeren.

Kortom

Tja, wat kan ik zeggen? Als ik kon, ging ik morgen terug. Als je bekend wilt raken met Stef Bos en zijn liedjes, dan ga hem zien en horen.

Stef Bos en vrienden: Cape Connection

"Je moet van twee kanten komen om elkaar te ontmoeten." Het zijn de eerste woorden van de muzikale voorstelling Cape Connection en ze staan eigenlijk gedurende dat hele theaterconcert centraal.

Uit de flyer:

Kaap de Goede Hoop op de zuidpunt van Afrika was door de eeuwen heen een snijpunt van culturen. Portugese en Hollandse zeevaarders kwamen in aanraking met de oorspronkelijke bevolking van het Afrikaanse continent. Die plek is het uitgangspunt van vier muzikale reizigers die niet wonen waar ze zijn geboren.

En zo ontmoeten drie vrienden (de vierde moest door privé-omstandigheden helaas afhaken) elkaar door hun muziek op het podium: Fernando Lameirinhas op gitaar, als Portugees wonend in Nederland, Régis Gizavo op accordeon, als Madagask wonend in Frankrijk, en Stef Bos op alles wat hem voor handen kwam, als Nederlander wonend in Zuid-Afrika. Gebroederlijk samengebracht met als grenzeloze taal de muziek, aangevuld met muzikanten uit even zoveel windstreken.

Tijdens de premiëre op 28 april in het Parktheater in Eindhoven werd het eerste nummer in een grote zaal gespeeld zonder geluidsversterking, waardoor de ontmoeting weg had van die door straatmuzikanten. Maar als de techniek wordt ingeschakeld en de woorden van de aangrijpende tekst van Zondag in Soweto zich een weg door de zaal banen, begrijp je pas wat het verhaal van de avond zal zijn.

Voor de pauze stellen Stef, Fernando en Régis zich door middel van hun eigen liedjes aan het publiek voor. Bij alledrie heeft niet alleen hun achtergrond en het vele reizen z'n weerslag gevonden in hun muziek. Het zijn vooral de vele verschillende mensen geweest die ze door de jaren heen op hun weg mochten ontmoeten. Indrukwekkend, zoals in zijn fado bijvoorbeeld de emotie van Fernando doorklinkt. En verbijsterend, zoals Régis al zingende vertelt over zijn dorpje in Madagaskar wat ten dode was opgeschreven toen er safier aanwezig bleek in de aarde.

Na de pauze zochten de drie vrienden vooral elkaar op in hun gezamenlijke, vaak nieuwe muziek. Meest onder de indruk was ik echter van De Onderstroom, maar dat nummer had mij zonder meer al ingepakt. Drie totaal verschillende stemmen, maar één geluid. Zoals ze zelf zeiden: "celebrate our differences!"

Enige minpunt die avond was het feit dat je op het balkon van dat Parktheater echt verschrikkelijk weinig beenruimte hebt. Ik ken moeders die er na enkele dagen nog steeds last van hadden... :-(

Maar de voorstelling zelf is prachtig mooi.

Ik woon niet waar ik ben geboren
Er schuilt een vreemde in mij
Die ergens thuis zou willen horen
En soms zichzelf buitensluit

Een museum vol apartheid

Mijn favoriete Nederlandstalige zanger is al jaren Stef Bos. Hij schrijft en zingt liedjes, die maar al te regelmatig verwoorden wat ik denk en voel.

Voor een deel van zijn werk vindt Stef inspiratie tijdens zijn reizen door Zuid-Afrika. Daar leerde hij, gestoken in het uniform van de oude orde, de verschrikkelijke gevolgen van apartheid kennen. Maar hij voelt er ook de hoop op een betere toekomst.

Precies die hoop vind je terug in de doelstellingen van het Apartheid Museum in Johannesburg, waarvan ik gisteren bij toeval de website ontdekte:

The museum is a beacon of hope showing the world how South Africa is coming to terms with its oppressive past and working towards a future that all South Africans can call their own.

Een filmpje, dat zich op mijn laptop wat ongelukkig verschool in de volledig op Flash vertrouwende website, legt de achtergronden van het museum goed uit.

Het woord apartheid is taalkundig gezien met afstand het meest succesvolle Nederlandse exportproduct ooit. Bepaald niet iets om trots op te zijn...

Bezoeken dus, dat museum, al is het maar digitaal.

Plaatje

2007, het jaar van de onderstroom / 2007, the year of the undercurrent

For English translation, please see the blue text below

Nee, nee.. Hier geen pakkend jaaroverzicht van het 2.0-gebeuren in 2007. Daarvoor kun je beter bij Edwin gaan buurten, die met een paar rake klappen het afgelopen jaar neerlegt, of bij Daniëlle.

Op mijn blog, voor de verandering, gewoon een persoonlijke bespiegeling.

Christian 2.0
2007, een druk jaar! Als je me in januari had verteld waar ik in december zou eindigen, dan had ik je waarschijnlijk voor gek verklaard.. ;-)

Op droge opsommingen van drukke werkzaamheden zit niemand hier te wachten. Fijner is het dan ook om het jaar gewoon maar even te typeren.

Professioneel gezien stond dit jaar voor mij vooral in het teken van web 2.0, van het BHIC en het Zuidland, van online communities als Archief 2.0 en al die andere clubs, en van Second Life.

Van het inspireren en geïnspireerd worden, van samenwerken en delen, soms zelfs dagelijks en op internationaal niveau, van het ontmoeten van vele bijzondere mensen, vaak slechts online.. Maar allemaal echt.

Allerlei grenzen
Ik heb nog nooit zoveel grenzen verlegd als dit jaar. Ben ook nog nooit zo vaak over de grens geweest als dit jaar. En heb vaker dan in alle jaren hiervoor over de grens gesproken. Grenzen van functies, instellingen, professies, landen.. Persoonlijke grenzen ook.

En dat allemaal omdat ik met wat vage toekomstideeën maar in het water ben gesprongen, en dan maar kijken of ik zou kunnen blijven drijven, of misschien wat bij moest trappelen. Met beide vingertjes in de lucht, zoals de badmeester het me ooit probeerde te leren.. maar zoals ik dat nooit deed.. koppig als ik was.. natuurlijk.. ;-)

Wat als?
Er is dus veel gebeurd dit jaar. Heel veel. Ik heb er veel van meegekregen, ben er bewust mee bezig geweest. En ben er vaak zelf naar op zoek gegaan.

En toch is dat alles niet het gevoel wat me het meeste bijblijft van dit jaar. De allerbelangrijkste gebeurtenissen lijken zich namelijk voor te hebben gedaan op momenten dat ik even niet oplette, denk ik. Op momenten dat ik naar iets anders keek of iets anders meende te horen. Onverwacht in ieder geval, buiten mijn directe waarneming op dat moment.

Niet naar gezocht.. Niet aan gedacht.. Misschien niet eens op durven hopen. Maar toch gebeurd. En toch veranderd.

Als een toevallige ontmoeting, die je leven in een andere richting zal sturen. Echt toevallig?

Wat als ik niet die opvallend oranje kleren had aangehad? Wat als ik niet direct antwoord had gegeven? Wat als ik die dag simpelweg in m'n bed was blijven liggen? Wat als?

Het had gekund. Maar het is niet gebeurd. Toevallig?

Onderstroom
Nee, niet toevallig. Het is de onderstroom. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is de onderstroom.

Sommige gebeurtenissen en veranderingen overstijgen datgene wat ik dagelijks waarneem. Overstijgen zelfs datgene wat ik kán waarnemen. Is er soms sowieso wel iets waar te nemen?

Inderdaad, het is moeilijk uit te leggen, maar het is de onderstroom.

De mooiste uitleg bij mijn jaar 2007 komt van Stef Bos, in een van zijn schoonste liedteksten:

De Onderstroom

De golven zijn de dagen
De dagen van het jaar
Het lijkt of zij vertellen
Hoe het ons vergaat

Maar de onderstroom
Die niemand ziet
Bepaalt de richting
Op elk gebied

2007, het jaar van de onderstroom.. voor mij.

Prettige feestdagen!
Ik wil iedereen het beste toewensen voor het komende jaar, samen met gezin, familie, vrienden, kennissen en collega's.

Hopelijk zul je in 2008 enkele van je dromen waar kunnen maken. Maar blijf vooral ook genieten van het dromen van al die overgebleven dromen. Ze zijn het ongetwijfeld waard.

Christian

ENGLISH TRANSLATION

No, no.. In here, no catchy oversight of all the 2.0 things happening in the year 2007. You would be better to visit Edwin's blog for that, who has knocked out the year with some good hits, or visit Daniëlle's blog.

On my own blog, for a change, just a personal reflection.

Christian 2.0
2007, a busy year! If you would have told me in January where I would end up in December, then probably I would have declared you nuts.. ;-)

No one here will be waiting for dry enumerations of all this year's busy work stuff. It seems nicer to just typify the year.

Professionally seen, this year for me has been mostly the year of web 2.0, of the BHIC and the South Land, of online communities such as Archive 2.0 and all of the other groups, and of Second Life.

Of inspiring and being inspired, of collaboration and sharing, sometimes on a daily base and on an international level, of meeting many special people, often only online.. But all real.

All sorts of borders
Never before did I move so many borders as I did this year. Also never did I travel past borders as much as this year. And more often than in all years before, I have spoken over the borders. Borders of positions, organizations, professions, countries.. Personal borders too.

And that all because I jumped into the water with these vague ideas about the future, and then watched to see if I would be able to just stay floating, or maybe had to tread water a bit. With both little fingers up in the air, just as the swimming teacher once tried to teach me.. but like I never did really.. stubborn as I was.. of course.. ;-)

What if?
So a lot has happened this year. An awful lot. I received a lot of it, have been busy with all of that consciously. And went often off in search of it myself.

And still all of that is not the feeling that will stay with me most of this year. Since the most important events seem to have happened at moments that I wasn't paying attention for a little while, I guess. At moments when I was watching something else or thought to hear something else. Unexpected anyway, outside my direct perception at the moment.

Not having looked for it.. Not having thought about it.. Maybe not even dared to hope for it. But yet it happened. And yet things changed.

Like a coincidental encounter, that will steer the direction of your life in another way. Really coincidental?

What if I would not have worn these striking orange clothes? What if I would not have answered right away? What if I simply would have stayed in bed that day? What if?

It could have been. But it has not been. Coincidental?

Undercurrent
No, not coincidental. It's the undercurrent. It's hard to explain, but it's the undercurrent.

The most beautiful explanation of my year comes from Stef Bos, in one of his finest lyrics:

The Undercurrent

The waves are the days
The days of the year
It looks like they tell us
How we will fare

But the undercurrent
Which no one sees
Defines the direction
At every field

2007, the year of the undercurrent.. for me.

Happy holidays!
I would like to wish everyone all the best wishes for coming next year, together with family, friends, acquaintances and colleagues.

Hopefully you'll be able to make some of your dreams to become reality in 2008. But most of all just keep enjoy dreaming all the dreams that will remain. Most certainly they'll be worthy of that.

Christian

Ieder einde markeert een nieuw begin / Every ending marks a new beginning

For English translation, please see the blue text below

Ik schreef een paar weekjes terug over het einde van Second Life (SL). Dat einde komt er vast wel eens, of in ieder geval een einde aan mijn aanwezigheid aldaar.

Vandaag nam ik weer eens een kijkje bij dit berichtje over het leven na Second Life, vooral voor de reacties daarop. Nadat ongeveer een jaar geleden mensen nog om het hardst riepen dat SL een flop zou worden, roepen ze nu soms nog harder om hun gelijk met terugwerkende kracht te halen. Wat een onzin zeg.

Gelukkig zaten er ook verstandige reacties tussen, van mensen die net als ik SL zien als een fase in een ontwikkeling op weg naar 3D-toepassingen voor het internet (zie diverse posts op deze blog).

Wordt het hele internet dus driedimensionaal? Nee joh, natuurlijk niet.. maar zoals eerder gezegd en zoals ook het hierboven aangehaalde berichtje laat zien, zullen virtuele werelden - naast andere vormen van communities - wel degelijk grote invloed hebben op de wijze van communiceren, kennis delen, samenwerken enzovoort op het web.

Maar goed, vooralsnog heb ik in SL nog voldoende te ontdekken op het gebied van archieven en inlichtingenwerk. Voor de rest is het vooral de community op zich die me daar houdt, omdat je zoveel mensen leert kennen met zoveel ideeën.

Een week geleden is er trouwens onder andere door Alliance Library System, de organisatie die ook achter het hele bibliotheekgebeuren in SL zit, een nieuwe groep opgezet: Virtual Worlds and Libraries Alliance. Het doel daarvan is om kennis uit te wisselen over virtuele werelden en de mogelijkheden voor bibliotheken te bekijken, dus los van SL.

Altijd als je denkt..
Hier dan een van de weinige persoonlijke ontboezemingen op deze blog: ik ben een groot fan van Stef Bos. In de tekst van het liedje Duizend Jaar (verschenen op de cd Ruimtevaarder in 2005) komen helemaal in het begin de volgende regels voor:

Altijd als je denkt
Dit is het einde
Sta je op de grens
Van wat begint

Ik ben er vast van overtuigd dat ik ooit dat gekke oranje mannetje genaamd Christi Janus op zal (moeten) geven.. maar ik weet ook zeker dat dat het begin zal zijn van een nieuwe tijd met nog veel meer nieuwe ontdekkingen! Onder welke naam dan ook, met welke kleur dan ook.. ;-)

ENGLISH TRANSLATION

A couple of weeks ago I wrote about the end of Second Life (SL). That end will come sometime, or at least an end to my presence over there.

Just today I had another look at this message about the life after Second Life, especially because of the replies to that message. Where people a year ago would still compete to be the first to say that Second Life would fail big time, right now they try even harder for being right all along. Such a nonsense really.

Luckily there were also some wise replies, from people that like me see Second Life as just a phase in a development on the road to 3D-applications for the internet (see various posts on this blog).

So will the entire internet be three-dimensional? Oh no, of course not.. but as said earlier and like also the message up here shows, virtual worlds will, next to other forms of online communities, have a big influence on our ways to communicate, share knowledge, work together and so on on the web.

But anyway, as for now, I myself have lots of things to discover on the area of archives and reference. On the other side it's most of all the community itself that keeps me there, because you'll meet so many people with so many interesting ideas.

A week ago Alliance Library System, the organization that is also behind the library thing in SL, amongst others, had setup a new group: Virtual Worlds and Libraries Alliance. Its goal is to exchange knowledge about virtual worlds and the opportunities for libraries, so not especially related to SL.

Always when you think..
So here one of the few personal outpourings on this blog: I'm a huge fan of Stef Bos. In the lyrics of the song Duizend Jaar -- Thousand Years (available on the cd Ruimtevaarder -- Astronaut) the following lines are at the start:

Always when you think
This is the end
You stand on the border
Of what begins

I'm strongly convinced that I'll someday have to give up that silly little orange guy called Christi Janus.. but I know for sure that that will be the beginning of a whole new period of time with lots of more discoveries! With whatever name, with whatever colour.. ;-)