Aussies op Ning, voorbeeld voor KVAN?

Soort gluren bij de buren, maar dan een eind weg: de Australian Society of Archivists (ASA) heeft ook een professioneel netwerk op Ning, genaamd Archives Live. Eigenlijk een beetje zoals wij in Nederland en Vlaanderen Archief 2.0 hebben: "to promote and facilitate communication across the sector."

Ziet er netjes uit, alleen valt de interactie wat tegen (evenals op hun Facebook-pagina trouwens). Maar misschien een idee voor de KVAN om hun activiteiten op Archief 2.0 nog eens wat uit te breiden? Nieuws en agenda breder te verspreiden, nóg meer interactie met de achterban, betrokkenheid vergroten? Dat werkte in het verleden toch goed bij ons. En ik denk graag mee hoor.

Trouwens ook goed voor mij om weer eens te ervaren hoe je als nieuw lid een Ning-netwerk binnenrolt. De welkomstmail en -box had ik beide bijvoorbeeld nog niet zelf in actie gezien. Misschien moet ik me ook maar weer eens als nieuw lid registreren bij Archief 2.0...

Wat ik in ieder geval niet van de Aussies zal overnemen, is de hoeveelheid e-mails die je van ze krijgt; dagelijks gemiddeld vijf of zo!

Gerelateerd leesvoer
- Mijlpaaltje Archief 2.0
- Fotootjes delen down under

Twitter Update

Ik ben nu een klein maandje met Twitter onderweg, zit zo rond de 50 tweets, ik volg een paar mensen, er zijn zelfs nog meer mensen die mij volgen... dus het leek me tijd voor een evaluatieve tussenstop: wat heb ik aan Twitter?

Omdat dit blog ook een beetje mijn persoonlijke onderwijsleerverslag is - ken je dat nog van vroeger? - typ ik het hier maar in. Voor de meesten zal deze post niks nieuws bevatten, maar voor een archivaris vast nog wel.

Ik moet dingen namelijk altijd zelf uitproberen. Ik kan er ook wel over lezen bij anderen, maar ja... Als ik zelf met iets aanpruts, dan ga ik voelen wat ik eraan heb. En dat helpt me dan weer om naar anderen toe enthousiast over te komen! ;-)

Maar goed, Twitter dus.

Ik volg een drietal collega's (Petra, Tim en Tom) en allemaal posten ze per dag wel enkele tweets. Ik merk dat Twitter in ieder geval handig is om te laten weten waar je zoal mee bezig bent. En tja, daar was het natuurlijk voor bedoeld...

Dat het soms gaat over stofzuigen, da's leuk. Een enkeling wil daar nog wel op reageren. Goed voor de sociale contacten onder professionals, zal ik maar zeggen.

Maar voor mij inhoudelijk interessanter zijn de functionele reacties op mekaars tweets. Over het werk dus, kennisuitwisseling zelfs, attenderingen enzovoort. Zeker als anderen op de soort van conversatie inhaken.

Oké, mooi. Dus ik heb al een paar voordelen voor twitterende archivarissen ervaren. Netwerken, delen, attenderen. Ik voel wel iets voor dat getwitter! :-)

Of Twitter daarnaast ook nog van nut kan zijn richting klanten, dat weet ik nu zo net nog niet.

Ik vermoed dat het naast bijvoorbeeld rss-feeds een ander kanaal voor informatie en communicatie kan zijn, maar dan interactiever. Mensen zullen makkelijk de tweets van hun contacten volgen en zo jouw archiefnieuws tegenkomen en er mogelijk op reageren. Het Brooklyn Museum - wie anders? - heeft op die fiets al meer dan 1.000 volgers van haar tweets!

Ik vraag me wel af hoe je dat allemaal bijhoudt na verloop van tijd. Ik heb express nog maar een paar mensen die ik volg. Binnenkort zal ik er eens een paar mensen uit m'n biebnetwerk bijzetten, die mij ook al volgen. Maar ja, als ik zo eens gluur naar hun tweets... Ik krijg het nog druk! ;-)

Plaatje