De afgelopen jaren ben ik op veel websites gestuit die mij hebben geïnspireerd. Veel van die sites hebben het geschopt tot in mijn praatjes en presentaties, maar besprak ik nog nooit echt op dit weblog. In een serie blogposts ga ik daar verandering in brengen.
Via Tim op Archief 2.0 maakte ik in 2007 kennis met het project We Feel Fine van Jonathan Harris en Sep Kamvar: "an exploration of human emotion on a global scale."
Sinds 2005 scant de website van We Feel Fine nieuwe blogposts op zinnen met daarin de woorden "I feel" en "I am feeling", het bewaart vervolgens de hele zin, samen met de datum van de post, leeftijd en geslacht van de blogger, geografische locatie en weer, en bovendien wordt het soort gevoel (gelukkig, bedroefd enzovoort) geïdentificeerd. Die database van miljoenen gevoelens is vervolgens op allerlei mogelijke manieren visueel te doorzoeken en te bevragen. "At its core, We Feel Fine is an artwork authored by everyone."
Over hoe dit allemaal werkt lees je meer op de website. Mij ging en gaat het om de relatie die er is met archieven.
Wat maakt ontdekken in We Feel Fine zo verleidelijk? Waarschijnlijk het steeds weer verrast worden door iets intiems, iets wat heel erg hier en nu is, iets wat dichtbij kan voelen, iets wat misschien wel herkenbaar is maar altijd persoonlijk.
Archieven zijn, net als We Feel Fine, ook een product van ons allen, waaraan voortdurend wordt bijgedragen, de neerslag van het handelen van iedereen samen. Een levend archief, dat barst van de verhalen, gevoelens en emoties. Veraf misschien door het tijdsverschil, maar tegelijkertijd ook dichtbij en vaak herkenbaar, want persoonlijk.
Een We Feel Fine met archiefstukken, dat wordt beslist een topper, toch?
We Feel Fine was mijn eerste kennismaking met datavisualisatie. Maar bovenal een prachtig voorbeeld van hoe dichtbij archieven bij mensen zouden kunnen komen. En hoe ze die mensen zouden kunnen verleiden.
Jonathan Harris vertelde over We Feel Fine in een TED Talk:
Gerelateerd
- Inspiratietopper: Jeugdsentimenten.net
- Een website die naar je knipoogt
Volgens mij is de embed van de TedTalk-video niet helemaal goed gegaan. Ik zie hem in ieder geval niet.
BeantwoordenVerwijderen(En ik zie nu ook het vinkje weer staan inderdaad)
@Ingmar: Vreemd, maar ik zie hem nog wel. Ligt vast aan jou of je browser. ;-) Hoe dan ook, hier is de directe link: http://www.ted.com/talks/jonathan_harris_tells_the_web_s_secret_stories.html
BeantwoordenVerwijderen(En dat vinkje is echt een tijd weggeweest hè. Ik zag het ook pas gisteren weer.)
Het kan op dit moment ook aan mijn internet liggen. Het zou kunnen dat T-Mobile in de trein deze embed tegen houdt. Censuur! zouden sommigen roepen. (Ik had al gecontroleerd of ik hem wel in IE kon zien...)
BeantwoordenVerwijderenIk kijk zo op kantoor nog eens.
Nu alleen nog dat vervelende "Bewijs dat je geen robot bent" weg ;-)
@Ingmar: Ik heb het een tijd lang zonder captcha geprobeerd, maar op den duur werd me de spam toch wat te gortig. En op deze manier help je mee met het verbeteren van ocr-foutjes in gedigitaliseerde kranten. Mooi toch! ;-)
BeantwoordenVerwijderen