Al een paar jaar heb ik Acda en De Munnik als duo niet meer gevolgd. Halverwege hun theatershows, liedjesprogramma's en cd's ben ik afgehaakt. Iedere dag friet is uiteindelijk ook niet lekker. Dat vonden ze zelf ook, dus gingen ze ieder een tijdje hun eigen weg. Paul de Munnik zag ik nog schitteren in de voorstelling Brellando, Thomas Acda zag ik vooral op de televisie. En beide mannen zongen duetjes met het Volendamse duo Nick (Sterker nu dan ooit) en Simon (Kijk me na).
Maar ze zijn weer samen en op pad met wat toch alweer hun vijfde cabaretvoorstelling is, getiteld 't Heerst:
In de voorstelling 't Heerst worden twee vrienden op hun reis door Amerika overvallen door een apocalyptische storm. Als de wind is gaan liggen blijken de mannen, terecht gekomen te zijn in een decor van een stilstaande storm. Wat volgt is 'wachten' en hopen gevonden te worden. Er ontspinnen zich scenes, diepere gesprekken en alles wat ze kunnen verzinnen om de tijd te verdrijven, natuurlijk afgewisseld met prachtige liedjes.
Tijdens de opnames van het gelijknamige nieuwe album, in de Sun Studio in Memphis, werden de beide heren ook daadwerkelijk overvallen door regelmatige tornado-alerts. Maar of ze dat, zoals op het podium, ook echt in een oude Ford tussen de koeien in een weiland deed stranden, da's maar zeer de vraag. Nou ja, zoals altijd toch weer twee 'gewone jongens' die ergens verzeild raken en beginnen praten en dollen, ze doen een spelletje, steken de draak met wat dingen en zingen tussendoor hun luisterliedjes (waaronder natuurlijk de nieuwe single Voetstuk staan).
Die laatste hebben overigens weinig met het verdere verhaal te maken - voor zover er veel verhaal is - maar dat stoort niet echt. Niet dat het verhaal verder niet over liedjes gaat hoor. Zo wordt er in alle ernst het spelletje "wie kent de meeste Nederlandse liedjes met in de titel een lichaamsdeel?" gespeeld en Acda leeft zich uit op een kerstnummer van Gordon. Er is zelfs een liedje over liedjes, of eigenlijk mét liedjes, want de tekst bestaat vrijwel uitsluitend uit citaten van liedteksten van anderen. Mooiste vind ik nog steeds de solonummers van De Munnik. Die doen kleiner, intiemer aan en de teksten zijn poëtischer. Maar toegegeven, geen enkel liedje vormde die avond een echte uitschieter naar boven, al klinkt het allemaal wel aangenaam en soms goed.
In Waalwijk zag ik een try-out, en dat bleek de eerste met een decor. Daar werd zo nu en dan zogenaamd onwennig mee gespeeld - misschien hoorde het er gewoon allemaal bij - maar eigenlijk was ik dus vooral benieuwd naar die liedjes. Was ik aan het begin even bang toen al snel die verdraaide mondharmonica weer voor de dag kwam, mijn vrees was onterecht: Acda en De Munnik klonken weer fris en anders, maar toch ook vertrouwd door het eigen stempel dat hun zang altijd draagt. Al was het maar door het kenmerkende stemgeluid van beide mannen.
Of misschien heb ik gewoon lang genoeg geen friet gegeten om het weer lekker te vinden. Hoe dan ook een leuke, prettige voorstelling. Gewoon eigenlijk.
Het nieuwe album komt op 23 maart uit. Daar maar weer eens van proeven misschien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.