The Wilderness Downtown

In het kader van digital storytelling vloog The Wilderness Downtown eergisteren over een groot scherm op het BHIC. Het is een interactieve film (een jaartje oud alweer) van Chris Milk, met in de hoofdrol een persoon die rent, een stel vogels dat vliegt en de buurt waarin jij bent opgegroeid (het opgeven daarvan is meteen het interactieve deel).

De film is een Chrome Experiment, gebouwd in HTML5 en bedoeld om de functionaliteit van die nieuwe webstandaard te laten zien. Verder heb ik er weinig over doorgezocht, maar ik vind het mooi hoe je in een verhaal elementen kunt verwerken die dichtbij de gebruiker komen. Ik moest ook meteen terugdenken aan die campagne op Hyves rond veilig internetten uit 2009, waarbij ene Stanislav naar je op zoek was. (Het gepersonaliseerde filmpje van Nick op mijn blog werkt trouwens niet meer, maar op YouTube is nog wel het filmpje van ene Stefan te vinden.)

Digital storytelling en mijngeschiedenis

Niet dat ik me er niet voor interesseer - in tegendeel zelfs - maar je hebt nou eenmaal niet voor alles tijd. Digital storytelling is bijvoorbeeld zo'n fenomeen waar ik eigenlijk heel graag veel meer tijd aan zou willen wijden.

Omdat we op het BHIC dit jaar eens voorzichtig iets gaan doen hieraan, ga ik me vanaf nu dan ook maar eens wat bewuster bezighouden met het onderwerp. En dat begint in mijn geval met het verzamelen van goede voorbeelden. De vraag naar voorbeelden werd trouwens ook al op Erfgoed 2.0 gesteld in reactie op een post over de vernieuwde minor e-Cultuur van de Reinwardt Academie.

De website Buchenwald, met ooggetuigeverslagen van Nederlanders die dit Duitse concentratiekamp overleefden, heb ik al eens vernoemd. Vandaag lichtere kost, uit de oude doos: herinneringen aan de mijnen op DeMijnen.nl

Niet alleen het fotoarchief met zo'n 6.000 foto's mag er namelijk wezen, maar in het kader van digital storytelling is vooral het Digitaal Mijnmonument interessant, dat zich op deze website schuilhoudt.

Bij wijze van praktische opdracht is dit monument enkele jaren geleden alweer opgericht door 4-Havoleerlingen van het Heerlense Sintermeertencollege onder leiding van hun geschiedenisdocent. Gewapend met videocamera en goede vragen hebben de scholieren oud-mijnwerkers hun persoonlijke verhaal laten doen, rond de thema’s werken, wonen, vrijetijdsbesteding en de mijnsluiting. En die filmpjes zijn natuurlijk via de website te bekijken.

Via de Wegwijzer digitale mijnwereld zijn trouwens nog meer leuke websites te vinden, zoals blogs waarop oud-mijnmedewerkers zelf hun verhalen hebben gedeeld. In z'n algemeen een bijzonder complete website!

Plaatje: DSM/DeMijnen.nl

Een kijkje in een oude looierij

In het kader van iets als digital storytelling zijn we met onze heemkundekring De Erstelinghe voorzichtjesaan begonnen met een eigen YouTube channel.

De nieuwste aanwinst van ons redactieteam, Ineke, was al enthousiast aan het filmen geslagen tijdens de Open Monumentendag 2008. Daarna vatte ze het plan op om een filmpje op te nemen in het Nederlands Leder en Schoenen Museum te Waalwijk.

Een heleboel vrijwilligers, vaak werkzaam geweest in de leer- en schoenindustrie, leiden daar iedere maand vele groepen mensen rond en vertellen honderduit over het proces van koe tot schoen, maar ook over het leven van de schoenmakers en de geschiedenis van Waalwijk.

Het is belangrijk dat die kennis wordt vastgelegd. Dat gebeurde in z'n algemeen in 2003 - toen Waalwijk vierde dat ze 700 jaar geleden stadsrechten kreeg - met een schitterende film Een leerrijk verleden, maar ook de verhalen van de vrijwilligers van het schoenenmuseum zouden moeten worden opgetekend. En dan eigenlijk liever met bewegend beeld. Ik zou willen zeggen: natúurlijk met bewegend beeld!

En dat heeft Ineke dus gedaan, samen met vrijwilliger Henk, die meer weet van vroeger dan een filmpje van een paar minuten kan laten zien. Toch een mooi kijkje in een oude looierij!

Omdat Ineke met de beeldkwaliteit niet zo tevreden was, is de film in sepia, maar ik vind het toch al erg tof! Het Klokhuis behandelde trouwens hetzelfde bewerkingsproces al eens, maar dan in de moderne vorm.

Op het BHIC zijn we ook bezig met een project om te kijken of we mensen voor de camera kunnen krijgen. Lijkt me een goed idee! Da's toch veel prettiger dan het lezen van een tekst...

Maar vanaf deze plek ook nog eens: Ineke en Henk, klasse hoor! :-)

Ik weet wat dit is: social tagging in musea

En op het onderstaande, interessante initiatief werd ik eerder deze week ook nog attent gemaakt:

Weet u wat dit is?
Publieksannotatie van Cultureel Erfgoed is een verkennend project waarbij nieuwe wegen gezocht worden om het (jonge) publiek te betrekken, zowel tijdens het bezoek als ervoor en erna, waar mogelijk zelfs bij het samenstellen en actualiseren van presentaties en collecties.

In dit nationale project werken 5 musea en 3 kennispartijen samen. Het project is gericht op de implementatie van social tagging in de musea, daarbij wordt naar een drietal aspecten gekeken:

• het gebruik door amateur deskundigen,


• de relatie tussen de fysieke collectie en de presentatie van de collectie op Internet,


• en de relaties tussen tagging en digital storytelling.

Het online taggen zal medio september van start gaan. Wil je hiervan op de hoogte worden gehouden? Surf dan even naar www.ikweetwatditis.nl.

Plaatje