For English translation, please see the blue text below
Ik ben al een hele tijd lang niet meer zo actief in Second Life dan ik ooit was - zeg anderhalf jaar geleden - maar ik probeer een en ander bij te houden. Daarnaast vind ik het nog steeds boeiend om via zo'n virtuele wereld collega-archivarissen van over de hele wereld live te ontmoeten en ter ontspanning doe ik nog wel eens zogezegd wat projectwerk her en der.
Poetry Slam, baby!
Zo heb ik afgelopen tijd actief meegeholpen bij het organiseren van de Romance Poetry Slam, zeg maar een gedichtenfestival in Second Life, dat dit keer in het teken stond van romantiek. Goeie keus! ;-)
We hadden een panel van drie amateurdichters; een vierde moest door ziekte helaas op het laatste moment verstek laten gaan. Allemaal mensen die al jaren voor zichzelf dichten, maar nog nooit eerder echt naar buiten traden met hun werk.
Persoonlijk
Ik vind het zelf erg moedig dat ze dat nu wél deden. Hun gedichten gingen vaak over persoonlijke gevoelens, alhoewel ze ook werk van hun favoriete dichters voorlazen of wat humoristische gedichtjes hadden tussengevoegd. Op een bepaalde manier geef je jezelf erg bloot zo.
Misschien dat de relatieve anonimiteit van zo'n virtuele wereld voor hen de reden was om mee te doen. Ik bedoel, ze staan alleen met een digitaal poppetje op een podium, niet in het echt. Meestal is hun eigenlijke identiteit namelijk gewoon bekend hoor.
Open mic
Nadat het panel uit eigen werk had voorgedragen was het de beurt aan het publiek. Er waren zo'n dertig belangstellenden en vijf van hen wilden graag gebruik maken van de open microfoon om eveneens een of enkele eigen gedichten ten gehore te brengen.
En ik zeg met nadruk ten gehore brengen, want in tegenstelling tot de vorige keer was er nu niemand die zich liever tot chat beperkte. Iedereen gebruikte voice en dat voegt toch wel heel veel toe aan de beleving van een gedicht, als de schrijver van de woorden deze zelf uitspreekt. Bijzonder, en ook erg mooi.
Meerwaarde
Dit festival is in mijn ogen een heel goed voorbeeld van de meerwaarde van virtuele werelden. Het biedt een internationaal gezelschap van dichters en liefhebbers van dichtwerk de kans om op een eenvoudige manier te luisteren naar elkaars gedichten en eigen werk met anderen te delen. En dat waar dat in het echt niet kan of de deelnemers dat in het echt niet durven.
Zelf had ik trouwens ook een kleine bijdrage geleverd, namelijk de vertaling van het prachtige lied Avond van Boudewijn de Groot. Even surfen leerde me dat er een speciale website over dit nummer is en dat het zelfs al in het Engels is uitgegeven. Lucky me! ;-)
Indruk
Maar goed, het gaat mij meer om al die anderen, die echt hun eigen gevoelens deelden door middel van het voordragen van hun gedichten. Ik ben er eigenlijk nog steeds van onder de indruk.
Tenslotte, ten aanzien van het gebruiken van louter tekst is het niet zo dat dit alleen is omdat mensen geen voice zouden wíllen gebruiken. Iemand kan immers ook op z'n werk zitten of bijvoorbeeld in een huiskamer met de rest van de familie of zo. Praten in plaats van typen zou dan storend kunnen werken.
Tip
Al pratende over dit alles met een collega/vriendin kwam ik ook tot de conclusie dat het specifiek bijwonen van een dergelijk evenement een goede manier is om virtuele werelden te leren kennen en waarderen.
Je kunt immers inloggen, met je pupke een digitale leegte bewandelen en vervolgens verdwaald en teleurgesteld weer afhaken, maar wie weet dat er de volgende dag wel iets heel moois staat te gebeuren daar? Het delen van gevoelens bijvoorbeeld.
Illustratie: The Kiss, door Gustav Klimt / Snapshots: Biblio Latte in SL
ENGLISH TRANSLATION
For a long while now I have not been as active in Second Life as I once -- let's say one and a half years ago -- was by far, but I try to keep up with some things for a bit. Besides that I still find it fascinating to meet colleague archivists live from all over the globe through such a virtual world, and as a form of relaxation I sometimes do projects here and there.
Poetry Slam, baby!
For example I actively participated in organizing the Romance Poetry Slam, kind a like a poetry festival in Second Life, this time with the theme of romance. Good choice! ;-)
We had a panel of three amateur poets; a fourth had to cancel her appointment to be there too, because of an illness. All people who have been writing poetry for themselves for over years now, but never before really went out in public with their work.
Personal
As for myself, I really found them all to be very brave, to be doing just that this time anyway. Their poems often times were about personal feelings, although they also read work of their favorite poets or included some humoristic poems. In a certain way you really expose yourself in a way like this.
Maybe the relative anonimity of such a virtual world was the reason for them to participate. I mean, they are only standing on the stage with a digital doodle, so not in reality. Mostly their real identity is known anyway though.
Open mic
After the panel had presented from their own work the audience got a chance. There were about thirty guests and five of them really wanted to take the opportunity to participate in the open mic session for sharing one or two poems of their own as well.
And in contrary with last time, this time there was no one who rather limited themselves to chat only. Everyone used voice and that really adds a whole lot to the experience of a poem, when the writer of the words reads them out loud themselves. Special, and very beautiful.
Added value
In my opinion this festival is a very good example of the added value of virtual worlds. It offers an international audience of poets and poetry lovers the opportunity to listen to each others poems and share their work with others, all in an easy way. And such a thing where in reality this would not be possible or where the participants would not dare to do the same.
I contributed a little something myself too, namely the translation of the wonderful Dutch song Avond (Dutch for evening) of Boudewijn de Groot. Surfing the web for a little while learned me that there is a special website about this song and that it has even been published in English. Lucky me! ;-)
Impression
But anyway, the other people are more important to me, because they really share their own feelings by reading their poetry. Actually I am still impressed by all of that.
Finally, in regards to chat only, it is not always the case that people would not want to use voice. For example someone can be at work or in a living room with the rest of the family or something like that. Talking instead of typing would then disturb other people.
Suggestion
While talking about all of this with a colleague/friend I also came to the conslusion that specifically attending an event like this one is probably the best way to start learning and valueing virtual worlds.
Because you can log in, wander around with your digital little man in a digital emptiness and afterwarts log off, lost and disappointed, but who knows that the next day something really beautiful is planned to happen there? For example the sharing of feelings.
Picture: The Kiss, by Gustav Klimt / Snapshots: Biblio Latte in SL
