Facebook als museum van jezelf

Tijdje terug blogde ik over de nieuwe tool van WolframAlpha waarmee je eenvoudig zelf je Facebook kan analyseren. Eind januari werd die tool uitgebreid zodat je nu meer vragen kunt beantwoorden over jezelf en je vrienden.

In diezelfde week stond ook vooral dat laatste hevig ter discussie rond de lancering van Facebook Graph Search (of Facebook-sociogram in het Nederlands), een geavanceerde zoekmachine voor Facebook, waarmee je losse brokjes informatie aan elkaar kunt koppelen om zo nóg meer vragen te beantwoorden. Vragen die de privacy van andere gebruikers nogal eens met voeten treden.

Je bent natuurlijk al niet eens volledig baas over wat er van en over je online wordt gezet en gezegd, maar je bent nog veel minder baas over hoe die informatie van en over je vervolgens door anderen aan elkaar wordt gelinkt en gebruikt.

Vanmorgen moest ik aan een wat oudere toepassing terugdenken die een positieve draai geeft aan de gegevens die je zelf online hebt gezet: The Museum of Me

Een (filmpje van een) virtueel museum gebaseerd op je Facebook. Er gebeurt een stuk minder dan bij WolframAlpha en talloze stukken minder dan bij Facebook Graph Search. Maar het beeld van een museum visualiseert wel sterk de vraag hoe je later zou kunnen worden herinnerd op basis van je online sporen, in dit geval even toegespitst op Facebook. Je foto's, je likes, je vrienden en je boodschappen.

Ook een manier om daarna toch weer wat bewuster om te gaan met wat je online al dan niet lekt. Een manier die bij mij altijd wel grond vindt.

Aanbevolen leesvoer
- Bekend tot in Rusland
- Analyseer je leven via Facebook

Analyseer je leven via Facebook

Al een dikke maand online, maar ik zag het gisteren pas: WolframAlpha Personal Analytics for Facebook

De antwoordmachine WolframAlpha werd opgericht door Stephen Wolfram. Die man is zelf al z'n leven lang gek op het (laten) verzamelen en (laten) analyseren van grote hoeveelheden data, om op basis daarvan slimme dingen te (laten) zeggen. Zo heeft hij al z'n e-mailtjes vanaf 1989 (!) bewaard, toetsaanslagen, kalendergegevens en zo meer. Al die data samen geven een bijzonder inkijkje in zijn leven.

Facebook
Nou zullen de meeste mensen al die dingen niet al die tijd hebben bewaard. Maar geen nood, want vandaag de dag is er Facebook.

Los van appelmoes maken is mijn persoonlijke activiteit op Facebook erg beperkt. Voor miljoenen anderen is het echter dé website waar ze een goed deel van de dag alles en iedereen op de hoogte houden van hun dagelijks leven, via status updates, likes, apps en foto's. Met WolframAlpha kun je nu met letterlijk een druk op de knop een heel gedetailleerd overzicht laten maken van jouw bestaan op Facebook (en zodoende ook een beetje van je daadwerkelijke bestaan) en wat een computer op basis daarvan aan slimme dingen kan zeggen over je. Wanneer ben je het actiefst online? In welke hoek zoek je vrienden? Over welke onderwerpen schrijf je het meest?

Uit mijn persoonlijke analyse blijkt vooral dat ik erg weinig actief ben, maar ook dat ik het aantal mannelijke en vrouwelijke vrienden aardig in balans heb, dat ze vrijwel allemaal een relatie hebben en dat er zich zowaar een zelfverklaarde atheïst onder mijn vrienden en familie bevindt. Hoe actiever je bent, hoe interessanter en preciezer de analyse.

Bewustwording
Je Facebook-gegevens kun je zelf downloaden, je Twitter-gegevens kun je opvragen en er zijn allerlei analysetools voor dat soort data voorhanden. Maar het is mooi dat WolframAlpha zo'n tool nu zo ontzettend makkelijk toegankelijk heeft gemaakt (zie het filmpje hieronder) zodat ook 'normale' mensen leuk kunnen datavisualiseren op basis van hun persoonlijke gegevens. En misschien soms ook bewuster worden van hun online lekgedrag als je ziet hoe al die zogenaamd losse flarden van online informatie, als ze met elkaar in verband worden gebracht, informatie over je onthullen.

Een datavisualisatie zegt soms meer dan 1.000 status updates.

Op de blog van WolframAlpha geeft Stephen Wolfram uitleg bij dit nieuwe stuk gereedschap.

Gerelateerd leesvoer
- Wat Meebo bewaarde van mijn gesprekjes
- Bekend tot in Rusland

Lezen of gelezen worden op afstand #kvan12

Tijdens de KVAN-dagen werd de tweede keynote lezing verzorgd door prof. mr. dr. Mireille Hildebrandt (slides). En dat ze drie afkortingen voor haar naam heeft staan, heb ik geweten: een stevig academisch betoog dat uiteindelijk leidde tot aanbevelingen voor regelgeving rond datamining en profilering.

Opvallend vond Hildebrandt allereerst de overeenkomst in etymologie van de woorden 'archief' (beginnen, regeren, bevelen) en 'cybernetica' (sturen, leiden, besturen). Cybernetica is de leer van het sturen op afstand door middel van technologie en feedback. Schurkt aan tegen kunstmatige intelligentie.

Buiten de orde
Hildebrandt vervolgde door te stellen dat informatie niet vrij, maar geordend wil zijn. Dit in contrast met de huidige tendens dat informatie niet alleen vrij wíl, maar als logisch gevolg daarvan volgens velen ook móet zijn. "Archieven maken de mens", de manier waarop we onze informatie sorteren en opslaan maakt het soort samenleving dat we zijn. Van archief naar zelfpublicatie en reputatiebeheer via sociale media.

Data en de verbanden daartussen vormen informatie en uiteindelijk kennis. Zonder verbanden is er slechts ruis. Uitdaging is volgens Hildebrandt om buiten de sortering om te zoeken naar informatie waarvan je nog niet eens weet dat die in de data zit. Door algoritmen worden nieuwe patronen zichtbaar. De meerwaarde van data zit hem dan in het gebruik daarvan op een onvoorziene manier. In kennis die je er niet in hebt gezocht of gestopt. Van dataverzameling naar informatieverwerking naar kennisproductie. De cloud staat ook gewoon ergens op een server.

Lezen op afstand
Hildebrandt haalt taal- en literatuurwetenschapper Franco Moretti aan, die distant reading (lezen op afstand) als alternatief zet tegenover close reading (het diepgaand analyseren van een selectie van boeken, bijna zin voor zin). Bij lezen op afstand wordt niet een selectie, maar worden álle boeken geanalyseerd, maar niet door mensenogen. Uitspraken als "om literatuur te begrijpen moeten we ophouden boeken te lezen" en "afstand is een voorwaarde voor kennis" karakteriseren die methode.

Romans worden op basis van bijvoorbeeld woordfrequentie of grammatica ingedeeld op genre, aan de hand van de genres van een ingevoerde selectie van boeken. De machine leert vervolgens door, waar de mens stopt met werken. Mooi voorbeeld vond ik de detectie van verborgen aspecten van plots in bijvoorbeeld toneelstukken, door de plots als netwerken te 'lezen'. Personen worden de nodes in het netwerk, hun conversaties worden de relaties. Wat als je een persoon uit het netwerk verwijdert?

Gelezen worden op afstand
In het normale leven hebben we met dergelijke technieken al dagelijks meermaals te maken. Denk aan ons surfgedrag (en gedragsgestuurd adverteren) en zoekmachines (PageRank). Informatie wordt via algoritmen aan elkaar geknoopt tot nieuwe kennis, zoals een profiel waarbij een bepaalde advertentie past. En PageRank werkt als poortwachter tussen ons en de informatie. De poortwachter bepaalt wat wij vinden aan informatie en bovendien in welke volgorde. Algoritmen worden doorslaggevend voor de informatie die wij aangereikt krijgen, de kennis die wij hebben. En die algoritmen zijn niet open en transparant, maar beschermd door patenten.

Mooi voorbeeld van Hildebrandt van de schooljuf die vertelde dat Parijs de hoofdstad was van Frankrijk. Je vertrouwde haar, geloofde haar, nog voordat je ooit in Parijs was geweest of het een Fransman had kunnen vragen. Met die nieuwe technieken wordt die band van vertrouwen minder transparant en zichtbaar.

Waar Stine Jenssen in haar keynote eerder de nadruk had gelegd op de informatie die je zelf achterlaat ("lekt", in haar woorden) legt Hildebrandt die nadruk op de informatie op basis van wat je doet. Datamining en profilering. Nóg minder controle, nóg minder grijpbaar, nóg minder beïnvloedbaar, nóg minder transparant.

Machinaal lezen
Software die de eigen performance verbetert door het eigen programma aan te passen naar aanleiding van feedback. Software die kennis vindt of maakt waarvan je niet eens wist dat je ernaar had kunnen zoeken. Ik moet toch steeds ook aan archieven denken, waarvan het gebruik tegenwoordig door bijvoorbeeld een historicus ook totaal kan verschillen van de bedoeling die een archiefvormer er ooit had ingestopt. Misschien zou die laatste ook wel versteld staan van het huidige gebruik van 'zijn' informatie? Denk aan het Kadaster.

Je wilt dus dat die machines, die systemen zo onvoorspelbaar mogelijk worden. Des te groter is immers de kans dat ze bijvoorbeeld met oplossingen voor problemen komen die je zelf nooit had kunnen verzinnen.

Gebruik
Volgens Hildebrandt wordt deze techniek helaas vaak verkeerd begrepen of gebruikt. Terroristische aanslagen voorspellen (hypotheses testen) kan bijvoorbeeld niet via lezen op afstand, simpelweg omdat er te weinig data is om daar statistisch iets mee te kunnen aanvangen.

Voor het genereren van hypotheses is de techniek daarentegen erg bruikbaar. Iemand die in een bepaald postcodegebied woont, een bepaalde belastingaanslag krijgt en een bepaalde kleurvoorkeur heeft, is mogelijk geneigd tot een bepaald soort gedrag. Door lezen op afstand worden combinaties gemaakt en verbanden gelegd die een mens nooit zou verzinnen. Maar (lerende) software wel.

Spannend voorbeeld vond ik cognitieve surveillance. Bijvoorbeeld uitzoeken wat voor soort geluid in een straatbeeld correleert met geweld.

Bescherming
Het uiteindelijk mogelijk kunnen voorkomen van geweld is mooi, maar hoe zit het met profilering en de bescherming van jouw persoonsgegevens? Er is een conceptverordening gegevensbescherming voor de EU verschenen en daar staan wel goede bepalingen in. Zo beschermt de verordening je tegen maatregelen die louter op grond van geautomatiseerde gegevensbewerking zijn gebaseerd. Denk aan profilering. Ook zou je geïnformeerd moeten worden over de verwerking van je gegevens en mogelijke gevolgen daarvan. Alleen hoe hier in de praktijk handjes en voetjes aan te geven, dat weet niemand nog...

Hildebrandt zelf haalt er nog wel Sculley en Pasanek bij en doet enkele aanbevelingen (transparantie in publieke context, peer review methode datamining enzovoort), maar áls we het dan al weten, en áls we dan al die aanbevelingen al opvolgen, dan zijn we misschien al wel te laat.

Kortom
Hoe dan ook, een ingewikkelde doch interessante keynote, over een onderwerp waar ik wel iets van af wil weten, maar ook weer niet te veel.

Aanbevolen leesvoer
- Het waren twee fantastische dagen!
- De ezels van Sittard (of hoe archivarissen rebels kunnen zijn)

Het waren twee fantastische dagen! #kvan12

De schouwburg in het pittoreske Middelburg was de plek waar zo'n 330 archivarissen uit heel Nederland (en een aantal uit Vlaanderen) afgelopen twee dagen elkaar onderhielden rond het thema "open", met of zonder uitroepteken. In zijn openingswoord trapte KVAN-voorzitter Fred van Kan opvallend stellig af, over het online en gratis aanbieden van bronnen, en opvallend kritisch, over de fusie tussen Nationaal Archief en KB.

De eerste keynote werd verzorgd door Stine Jensen. Zij filosofeerde over onze drang naar openheid en tegelijkertijd de drang naar geslotenheid, hoe onze toenemende roep om privacy te rijmen valt met ons exhibitionistische gedrag op sociale media zoals Facebook. Een mooi verhaal over een boeiende paradox, later een aparte blogpost waard.

Openingstijden
Voordat we aan de lunch konden, stond het openingstijdendebat op het menu (waarin ik zelf ook een rol mocht vervullen). Helaas kwam dat debat nooit echt uit de verf vond ik -van anderen kreeg ik daarentegen enthousiaste reacties- en bleef de discussie wat vlak. Misschien omdat het archivarissenpubliek de zorgen van onderzoeker Ton Kappelhof niet echt deelde, wat direct de angel uit het debat haalde?

Oplossingen werden al snel gevonden in het samenvoegen van studiezalen, beter samenwerken met onderzoeksinstellingen, maatwerk door bezoek op afspraak of het tijdelijk uitlenen van archief aan collega-instellingen met ruimere openingstijden. Bovendien is digitale dienstverlening méér dan scans online gooien, en is dienstverlening op locatie méér dan op gezette tijden een deur openzetten.

Natuurlijk werden ook wel een aantal (soms verwachte) punten gemaakt: het democratische recht op informatie mag niet aangetast worden, kosteloze raadpleging van archieven moet mogelijk blijven. Grootste strijdpunt zou misschien het al dan niet laten betalen voor online (of zelfs fysieke) dienstverlening zijn geworden, maar voordat die discussie echt op stoom kwam, was de tijd helaas weer voorbij.

Voorlopig is mijn conclusie dat zich -ondanks beperking van openingstijden hier en daar- in de praktijk nog geen noemenswaardige problemen hebben voorgedaan. We zitten in een overgangsfase en het zoeken is nog en blijft voorlopig naar een juiste balans tussen beide manieren van dienstverlening.

Mentors en mentees
De SNAAI had een voorstel uitgewerkt rond het mentorprogramma waarover eerder op Archief 2.0 de meningen voorzichtig waren gepeild. Ervaren archivarissen (mentoren) begeleiden in een serie (persoonlijke) gesprekken beginnende, kennis behoevende collega's (mentees, niet per se jongeren of studenten) met vakspecifieke uitdagingen. SNAAI ontvangt aanmeldingen van zowel mentoren als mentees en maakt matches.

Jammer was dat het idee, dat eigenlijk iedereen op bepaalde momenten in zijn of haar loopbaan wel een keer een mentor kan gebruiken (bijvoorbeeld na het wisselen van werk) niet echt opgepikt werd door de aanwezigen. De discussie leek toch vooral over oudere collega's te gaan, die 'netwerkloze' jongeren mee op sleeptouw zouden kunnen nemen. Aan die insteek ben ik zelf overigens ook 'schuldig'.

Aan het huidige aantal aanmeldingen (veel mentoren, één mentee) moet niet te veel belang worden gehecht. En over de vraag of mentees per se lid van de KVAN zouden moeten zijn, zullen we het voorlopig ook niet eens worden. Belangrijkste aanbeveling voor de initiatiefnemers was wel de unaniem gedeelde overtuiging dat het opbouwen van een netwerk een veel prominenter doel mag worden binnen het programma.

En dat ook hier geldt: goed idee, gewoon beginnen, gaandeweg bijstellen en vooral goed blijven communiceren.

Theater en Zuidland
Beide vorige sessies werden voorafgegaan door enig goedbedoeld theater waarin de lancering van Ons DNA werd gepromoot. Daarover zal ik niks anders zeggen dan dat ik het gaaf vind dat voor de kaart gebruik wordt gemaakt van gegevens in de ArchiefWiki.

Gelukkig bleef mijn eigen sessie over de vraag hoe je niet alleen je archieven, maar ook je archivarissen online krijgt van dergelijke onderbrekingen verschoond; ons DNA werd namelijk tegelijkertijd gelanceerd. Mijn verhaal kon ik goed kwijt, er kwam veel en goede input vanuit het publiek en veel aanwezigen verlieten na afloop geïnspireerd de zaal, vertelden ze me.

Het viel me op dat het aantal "ja maar" opmerkingen in de loop der jaren nog nauwelijks is afgenomen. Er blijft missiewerk te verrichten! En dat terwijl ik aanvankelijk dacht, dat dit verhaal na al die jaren toch wel aan kracht zou hebben ingeboet...

De tweede dag
Die begon met het SNAAI-ontbijt, waar helaas weinig SNAAI'ers bij aanwezig waren. En dat terwijl dit toch een uitgelezen kans was om een tafeltje te delen met enkele hot shots uit de archiefsector, waaronder maarliefst onze algemene rijksarchivaris! Misschien toch een aanwijzing dat de netwerkbehoefte onder potentiële mentees kleiner is dan wij denken?

Over de interessante keynote door Mireille Hildebrandt, over lezen en gelezen worden op afstand, ga ik later (proberen te) bloggen, en dat geldt beslist voor de sessies over de Brusselse DigiGIDS en het Sittardse AEZEL projek, beide ontzettend leuke, sympathieke en inspirerende initiatieven.

Met een praatje door Leo Hollestelle (Zeeuws Archief) en Jorien Waanders (De Ree) over Grenzeloze Zeeuwen werd het inhoudelijk programma afgesloten. Een degelijke personenzoekmachine Zeeuwen Gezocht (tegelijkertijd zoeken in genealogische bronnen, andere archieven en fotocollecties) waarbij de inzet daaromheen van Blogger en Twitter tot aanbeveling dient. En die vlieger gaat zéker op voor de ontwikkeling richting open (meta)data, ondanks wat achtergebleven twijfels bij de Zeeuwen en Groningers; er kan binnenkort 'geoogst' worden, zo hoorden wij. Klasse!

Tot slot
Moe en voldaan trokken wij huiswaarts.

Enkele kritiekpuntjes: de locatie (schouwburg) was sfeerloos en verstoken van goed internet via wifi (lang leve 3G en zo). Verschillende ruimten boden een erg slecht zicht op het presentatiescherm en het werd er soms wel erg warm. Bij het diner, als laatste, na de eerste dag (in de weliswaar schitterende kloostergangen van de Middelburgse abdij) was nauwelijks rekening gehouden met vegetarische gasten.

Buiten die kritiekpuntjes: het waren twee fantastische dagen! Gezellig, leerzaam en inspirerend. Complimenten voor de organisatie, dank aan de sponsors en natuurlijk petje af voor alle sprekers. En ook een bedankje aan alle deelnemers, want beide dagen stonden bol van de interactie, wéér meer dan tijdens voorgaande edities van de KVAN-dagen. Tot volgend jaar!

De komende week zal ik proberen dagelijks te bloggen over een van de sessies die ik heb gevolgd.

Update 14 juni 2012
Op de website Historici.nl is een verslag van het openingstijdendebat verschenen, vanuit de beleving van Ton Kappelhof. Vooral de tweede alinea is sprekend: de fysieke studiezaal is de "echte" studiezaal, en de twee daarna genoemde toekomstscenario's focussen wel erg eenzijdig op het hoe dan ook sluiten daarvan. Míjn mogelijkheid: een zéér groot deel van de archieven zal worden gedigitaliseerd en er zal daarnaast altijd een mogelijkheid tot raadpleging op locatie blijven (al dan niet tijdens 'vaste' openingstijden).

Aanbevolen leesvoer
- Verslagen KVAN-dagen 2011
- De vraag is alleen: wanneer?

Archiveren van tweets: is het mogelijke wenselijk?

De laatste dagen bericht Jan en Alleman over het bewaren - al noemen we het archiveren - van alle publieke tweets. De Library of Congress gaat ermee starten en ze werkt daarin samen met Twitter zelf. Wat je vandaag publiekelijk tweet ligt dus over zes maandjes ter inzage in de grootste Amerikaanse bieb. Daarnaast is Google Replay van start gegaan, waarin je onder andere terug kunt zoeken naar conversaties via tweets. Edwin blogde over beide zaken en verwees onder andere naar een handige blogpost met alle bekende feiten op een rijtje.

In navolging van de Amerikaanse nationaal archivaris was ook Luud erg te spreken over de move van de Library of Congress: voor historici zijn tweets een schitterende bron (en ja, voor archivarissen misschien ook). Arjan Dasselaar schrijft daar in de zaterdagcolumn van NU.nl ook over.

Twitter in koffiehuizen
Arjan maakt in die column een vergelijking met bijvoorbeeld gesprekken in een koffiehuis:

Er zijn historici in overvloed die maar wat graag inzicht zouden willen krijgen in wat er in een speakeasy in het Chicago van de jaren twintig van de vorige eeuw omging. Of wat er op de Atheense Agora zoal werd besproken tijdens de Peloponnesische oorlogen. Of wat er werd gezegd in de kroegen van Rotterdam de dag dat Pim Fortuyn werd vermoord.

Niet gearchiveerd, volgens Arjan, omdat dit simpelweg praktisch onmogelijk was. Dat laatste is natuurlijk waar.

En blijkbaar is dit de kern: het is interessant voor historici en het is praktisch mogelijk. En daarom moeten we het dus doen?

Wat is wenselijk?
Ik weet dat eigenlijk zo net nog niet. Want we gaan daarmee helemaal voorbij aan alle eigenaren van al die tweets. Willen die wel dat al hun uitingen in 140 karakters bewaard blijven? Zouden ze er anders niet nog eens een keertje over willen nadenken?

Zouden al die mensen in bijvoorbeeld die Rotterdamse kroegen zo blij zijn geweest als er overal bandrecordertjes hadden gestaan? Zouden ze misschien hun mond hebben gehouden of hele andere dingen gezegd?

Wat is publiek?
Als je ervoor kiest je tweets publiek te laten, kies je er dan voor om ze op dat moment simpelweg aan iedereen te laten zien, binnen de context van tijd en plaats en zo? Of heb je er dan eveneens voor gekozen om ze voor de eeuwigheid te bewaren, los van hun context zelfs? (Vergelijk het punt van Ingmar, als reactie op de post van Luud.)

Stel dat het vanaf morgen ineens praktisch haalbaar is om camera's en geluidsapparatuur te installeren in kroegen en op Griekse pleinen en zo? Zijn wij daar dan net zo blij mee als met het bewaren van onze tweets? Het is immers voor het nobele doel van de geschiedschrijving, mensen!

Tot nu toe, geloof ik, is er vooral materiaal gearchiveerd van personen die minimaal redelijkerwijs konden weten dat hun materiaal werd gearchiveerd. Niet altijd natuurlijk, want zo bevatten archieven bijvoorbeeld veel dagboeken die waarschijnlijk helemaal niet voor het publiek waren bedoeld (maar die worden dan tenminste in hun context bewaard).

Dat is overigens bij de Library of Congress ook het geval: het tweetarchief is niet publiekelijk toegankelijk, maar alleen op locatie en voor serieus onderzoek. Er is vast goed en professioneel correct over nagedacht, als zelfs die nationale archivaris van Amerika er blij mee is.

Waar is nog privacy?
Maar ergens voel ik dus zelf iets wringen. Misschien toch weer de behoefte aan privacy, die iedereen nu eenmaal heeft, in meerdere of mindere mate. Plekken waar je even jezelf kunt zijn, je hart kunt luchten of wat dan ook, zonder bang te zijn dat je er in de toekomst nog eens mee om je oren wordt geslagen.

Naarmate ook onze sociale wereld zich meer en meer naar het digitale verplaatst, hebben we ook daar behoefte aan privacy. Aan digitale kroegen dus ook, waar je vrijuit iets kunt roepen. Gaan we zo'n basisbehoefte opgeven omwille van de praktische haalbaarheid van het faciliteren van historici? Denken we misschien soms te weinig na over het wenselijke van het mogelijke?

Ben er nog niet helemaal uit, maar ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken.

Plaatje

Bekend tot in Rusland

Mijn naam is Christian van der Ven. Ik woon in Den Bosch, heb een "indrukwekkend" netwerk van wel 43 'vrienden' met vertakkingen door het hele land en een collega van me lijkt op de schoonmoeder van een Russisch maffialid. Toch staat niet mijn hele privéleven online - jaja, ik ga daar al zéér bewust mee om - want mijn relatiestatus is vooralsnog "onbekend"! ;-)

Dé Hyveshit van het moment: een filmpje waarin de Russische maffia je op het spoor komt via informatie op je Hyves-profiel. Geweldig! En ontzettend knap gemaakt, hoe ze teksten en foto's van jouw eigen profiel hebben verwerkt in een filmpje. Da's nog eens gepersonaliseerde aandachttrekkerij! Stukken beter dan "aan de bewoners van dit pand"...

Veel belangrijker is echter nog: heeft dit onderdeel van de campagne rond veilig internetten nut? Bereikt onze overheid hiermee effectief de jeugd?

Ik keek er speciaal voor naar het Jeugdjournaal en was blij met de reacties van de kids, die zichtbaar schrokken van wat de Russen over hen te weten waren gekomen... Daar gaan ze wat aan doen!

Als je inlogt op Hyves kun je je eigen filmpje hier zien. Maar anders kun je hieronder het filmpje bekijken van Nick, een verslaggever van het Jeugdjournaal. Nick heeft een relatie, meer dan duizend vrienden en leeft in een stad waarvan je de naam niet uit kunt spreken... Pas op, Nick! De Russen komen!! ;-)

Update 8 oktober 2012
Nou, het filmpje over Nick is niet meer. Maar gelukkig vond ik op YouTube nog een filmpje met ene Stefan in de hoofdrol:

Archief Van Agt snel geblokkeerd

Tja, dan ben je net een dag of twee met vakantie, zit je 's morgens heerlijk aan een kopje thee, lees je vervolgens dit in het Brabants Dagblad.

Onze opperarchivaris daarover:

Het provinciebestuur heeft in 2003 er bewust voor gekozen om het archief volledig op internet te zetten. Dat was iets nieuws en vrij kostbaar. Alle pagina’s zijn ingescand. Wij vonden het prima, want wij willen onze spullen bij het publiek brengen. Pas nu is de provincie erachter gekomen dat er dossiers, zoals de lintjes, bijzaten die nog niet openbaar gemaakt kunnen worden. Door deze methode van openbaarmaking komt zoiets eerder aan het licht dan wanneer de dossiers niet verder dan onze bewaarplaatsen komen.

Een sterke reactie, vind ik. En het lijkt me vanuit het oogpunt van publieksbereik indirect ook een krachtig pleidooi voor het toch maar zoveel mogelijk via het internet ontsluiten van die spullen, niet? Als die spullen tenminste ook al openbaar zijn.. wat bijvoorbeeld van dit lijvige dossier van de BVD nog niet gezegd kan worden.

Plaatje

Mijn leven online / My life online

For English translation, please see the blue text below

Ik heb goede hoop dat een toekomstige website van het BHIC aan klanten de mogelijkheid gaat bieden om een persoonlijk profiel aan te maken. Later kom ik over het hoe en waarom daarvan vast nog wel eens uitgebreid terug.

Over het achterlaten van je persoonlijke hebben en houden op internet, is de laatste tijd weer veel te doen. Hoe leven we ermee en hoe gaan we ermee dood?

Op je eigen naam goog(e)len kennen we wel. Van sollicitanten kijk je natuurlijk hun Hyves-profiel even na, maar dan zijn er nog de meer specifieke namenzoekers, zoals Wieowie. En vandaag las ik over Pipl, wat mij ook al weet te vinden!

Grappig hoe iedere andere site toch weer info naar boven haalt, waarvan je zelf niet eens meer wist dat-ie online stond. Zo kwam Pipl ineens met een archivistisch oud ICQ-profiel van me op de proppen.. waarvan het blijkbaar ook gegevens in de Pipl-cache bijhoudt! Maar voor het overige ben ik niet erg van Pipl onder de indruk hoor.. ;-)

Zo'n berg informatie van jezelf online.. Hoe kom je eraan hè? En.. Hoe kom je er weer vanaf??

Plaatje

ENGLISH TRANSLATION

I have great hopes that a future website of the BHIC will offer customers the opportunity to setup a personal profile. Later on, I'll get back to you on the how and why of this.

Lots is being said lately again about leaving your personal data behind on the internet. How do we live with it, and how will we die with it?

We do know googling our own name already. Of course you'll check applicant's Hyves profiles, but then there are the specific name searchers as well, like Wieowie. And today I read about Pipl, which can find me as well!

Funny how every other site can still find some more info, which you didn't even know was online anyway. So did Pipl find an archivistic old ICQ profile of mine.. of which it apparently keeps data in its cache memory! But for the most I'm not that impressed by Pipl though.. ;-)

Such a mountain of information about yourself online.. How did you get it there eh? And.. How to get rid of it again??

Image

Privacy (3) / Privacy (3)

For English translation, please see the blue text below

Nou, ik had er al bijna niet meer op gerekend, maar eergisteren kreeg ik toch nog een soort van reactie op mijn klacht over het gebeuren rond mijn online geschonden privacy. (Oké, zo zwaar was het dus niet, maar dat kwam door de inhoud van het bericht... Niet door het gebeurde!)

Onderaan druk ik het complete antwoord af.

Zelf weet ik een of twee dingen af van het omgaan met klanten en het afhandelen van klachten... En dit was niet best. In ieder geval zag ik in het antwoord niks terug van wat ik altijd zelf heb geleerd: geen erkenning van mijn klacht, geen excuses en geen poging om het goed te maken of om dit gebeuren in de toekomst te voorkomen.

En nog niet eens een persoonlijk antwoord... En het antwoord wat er kwam, liet dan ook nog eens erg lang op zich wachten! Volgens mij hebben ze mijn bericht nog niet eens gelezen.

Maar goed, ik heb voor de in de mail genoemde persoon (de naam heb ik verder weggelaten) een bericht achtergelaten. Een soort van 'toets 9 om eindelijk eens een medewerker te spreken' voor mij... :-) Maar ik betwijfel of ik daar nog een reactie op terugkrijg. (En natuurlijk heb ik via de laatste link in de mail ook nog even mijn genuanceerde mening kenbaar gemaakt.)

In het bericht wordt trouwens gesproken over een vernieuwde vorm van support. Nou, nadat ik me door een woud van tekst had geworsteld, bleek dat je met een gratis account - en nee... ik betaal voorlopig geen cent! - mooi achter het net vist. Ik snapte het allemaal maar half, maar je staat dan ergens achteraan in de rij als je hulp nodig hebt. En je kunt niet eens over alles wat vragen.

Je kunt dus beter per maand die paar dollar betalen en dan de hele dag in dansclubs hangen, dan met een gratis account als archivaris de tweede wereld proberen te verbeteren... Lekker!

Maar goed, zoals gezegd snap ik het maar half. En ik ga toch echt geen handleidingen doorlezen om een vraagje te kunnen stellen aan mensen die al te vaak hebben laten zien toch geen antwoord te geven. Veel anderen delen namelijk helaas mijn ervaringen.

Oh ja, dat bericht...

Hello,

Thanks for contacting the Second Life support team, we apologize for not sending you a direct response.
In an effort to improve the efficiency of our customer support department, we have launched a new Support Portal. From now on, you may refer to the content of the Knowledge Base and Solution Finder that you can find at http://secondlife.com/community/support.php .
Feel free to browse this new portal, and to read our related blog article at
http://blog.secondlife.com/2007/05/17/coming-your-way-soon-the-second-life-support-portal/ for more information.

As we are discontinuing support via email, please do not answer this email. This mailbox will not be read, and you will not get additional response. In order to receive additional help, please visit http://support.secondlife.com, where you may be able to open a new ticket if this issue is still active.

Best Regards,
The Second Life Support Team

***Using Yahoo Mail? If this message appears empty, try forwarding it to a non-Yahoo mail account. Your answer is there..we promise!***

How's my driving? Rate Second Life Support:
https://secondlife.com/account/csr-survey.php

Your original support request:
------------------------------
Privacy violated

ENGLISH TRANSLATION

Well, I didn't count on it anymore, but the day before yesterday I still got some sort of a reply on my complaint about the online violation of my privacy. (Ok, so it wasn't that bad, but that was because of the content of my message... Not because of the thing that happened!)

Below I'll print the whole answer.

I know a thing or two myself about customer services and about dealing with complaints... And this was not good at all. For sure I didn't see any of the things in the answer that I learned myself: no recognition of my complaint, no apologies and no attempt to make it right with me or to prevent something similar from happening in the future.

And not even a personal reply too... And the reply that came, took a long time to come! I doubt they even read my message at all.

Anyway, I've left an instant mesasage for the person that was mentioned in the mail (who's name I've left out of this post). Some sort of a 'dial 9 to finally talk to a person' option for me... :-) But I doubt if I'll get any reply on that. (And of course I've followed the link that was last mentioned, and let them all know about my subtle opinion.)

The message says something about some new form of support. Well, when I struggled through a swamp of text, it seemed that with a free account - and no... I refuse to pay a penny for now still! - you'll be fishing behind the nets. I only understand half of it, but it looked to me that in those cases you'll be last one in the row, if help is needed. And you can't even ask about all things too.

I guess you can better pay a few bucks a month and then be in dance clubs all day, than trying to make the second world better as an archivist, using a free account... Nice!

But anyway, like I said before, I only got half of it. And I will not read big manuals to understand how to sent in a simple message to people that have shown too many times already they do not answer those messages anyway. Unfortunately, lots of other people share that experience with me.

Oh yes, the message...

Hello,

Thanks for contacting the Second Life support team, we apologize for not sending you a direct response.
In an effort to improve the efficiency of our customer support department, we have launched a new Support Portal. From now on, you may refer to the content of the Knowledge Base and Solution Finder that you can find at http://secondlife.com/community/support.php .
Feel free to browse this new portal, and to read our related blog article at
http://blog.secondlife.com/2007/05/17/coming-your-way-soon-the-second-life-support-portal/ for more information.

As we are discontinuing support via email, please do not answer this email. This mailbox will not be read, and you will not get additional response. In order to receive additional help, please visit http://support.secondlife.com, where you may be able to open a new ticket if this issue is still active.

Best Regards,
The Second Life Support Team

***Using Yahoo Mail? If this message appears empty, try forwarding it to a non-Yahoo mail account. Your answer is there..we promise!***

How's my driving? Rate Second Life Support:
https://secondlife.com/account/csr-survey.php

Your original support request:
------------------------------
Privacy violated

Erg stil op straat... / Very quiet on the street...

For English translation, please see the blue text below

Nou, had ik toch heel enthousiast gedacht wat verder de spraakfunctionaliteit uit te testen (waarover hier en hier de vorige berichten)... Krijg ik dat al twee dagen niet aan de praat! Grrr...

Geen idee waarom niet. Het enige verschil met de vorige keer is een software update van de testomgeving en oh oh... Updates van Second Life geven nogal eens problemen! (Met die update zou het trouwens nu ook mogelijk moeten zijn om spraak te gebruiken in de privékanalen! Jammer van de test...)

Een andere reden kon lag zijn. Dat is de grootste ergernis in dit tweede leven. Het is een soort vertraging: alles gaat langzaam. Je ziet niks gebeuren, bijvoorbeeld terwijl je aan het lopen gaat, maar in werkelijkheid is je poppetje alweer meters verder. Vaak tegen andere poppetjes aan het opbotsen.

Nou ja, ik had toch niet veel tijd om iets te typen vandaag.

Nog een nieuwtje, waarover ik het ook nog wel zal hebben een volgende keer: ik heb eindelijk een antwoord gekregen naar aanleiding van mijn klacht over het gebeuren rond privacy (waarover hier en hier de eerdere berichten). Nou ja... Niet echt een antwoord... :-(

Nee, de jongens en meisjes van Linden Lab maken weer een prima beurt de laatste dagen!

Tsjee... Zelfs geen zin meer om een leuk plaatje te zoeken...

Aanvulling
Trouwens, een vriendin van me zag een berichtje over hoe voice te gebruiken als IM, maar bij de instructies van de nieuwe versie van de beta grid was expliciet vermeld dat voice in IM nog niet mogelijk was! Raar hoor...

ENGLISH TRANSLATION

So, I was being very enthusiastic about further testing the voice functionality (find the previous posts on that here and here)... Seems that it did not even work for the last two days already! Grrr...

I have no clue as to why not. The only difference with the previous time has been a software update for the test environment and oh oh... Updates for Second Life give lots of problems! (And with this update it should even be possible now to use voice in the private channels too! Too bad for the testing...)

Another reason could have been lag. That will be the biggest annoyance in the whole of this second life. It is some sort of a delay: everything seems to go in slow motion. You do not see anything happen, for example while starting to walk, but in reality your little avatar is already half way there. Many times bumping into other avatars.

Ah well, not much time to type anything today anyway.

Yet another news fact, about which I will tell you some other time: I finally received an answer on my complaint about the privacy thing (find the previous posts on that here and here). Well anyway... In fact not really an answer... :-(

Seems the guys and girls at Linden Lab are doing a good job during the last couple of days!

Sheesh... Not even in the mood for searching for a nice picture...

Supplement
By the way, a friend of mine saw a notice in-world detailing how to do IM voice and then on the release notes for this new version of the beta grid it specifically states that IM voice is not yet possible! Strange thing...

Privacy (2) / Privacy (2)

For English translation, please see the blue text below

Een paar dagen geleden had ik het over privacy in Second Life (SL). Op dat bericht heb ik veel reacties gehad... alleen nog niet van de jongens van Linden Lab (LL)... :-(

Dit keer nog wat meer uitleg bij dat eerste bericht en wat extra dingetjes.

Beter mailen?
Kijk eens, de IM (Instant Message) waar het allemaal om draaide, was niet schokkend, zonder de context te kennen zelfs waardeloos. De onbekenden, die mijn privébericht doorgestuurd kregen, zijn me allang weer vergeten. Sommigen spraken nog niet eens Engels... dus mijn versie van die taal al helemaal niet!

Door anderen werd me aangeraden om privédingen maar beter te mailen. Goed idee! Zo ontwijk je in ieder geval de servers van de Lindens... Perfecte online privacy krijg je verder alleen door de stekker eruit te trekken natuurlijk.

Ik kwam naar SL voor werkgerelateerde redenen. Maar zoals ik merkte, gebeuren er hier ook sociale dingen. Misschien noemen ze het daarom wel sociale netwerken. En bij een sociaal netwerk horen privédingen, gesprekken ook.

Net als op het werk in Real Life (RL), heeft iedereen wel eens privégesprekken in SL. Het zijn de momenten dat je de deur van je kantoortje dichtdoet om eens rustig te praten met een medewerker, of om met een collega eens te roddelen over je eigen baas.

Natuurlijk mail ik hele hopen daarvan naar anderen. Maar soms worden er toch ook privégesprekken in SL gevoerd. Via mail is het nu eenmaal niet lekker converseren... dus moet je de servers van de Lindens wel gebruiken... helaas.

Zoals ik al zei, ik maak me niet zoveel zorgen over al die andere mensen. Mijn zorgen beginnen pas als ik dit soort dingen ga vergelijken met het echte leven. Want, als dingen op dit vlak zich in Nederland voordoen, dan zijn er wetten en regels, ombudsmannen, allerlei procedures en adviseurs waar je om hulp kunt roepen of plekken waar je met klachten terecht kunt.

Maar als commercieel bedrijf, dat een virtuele wereld runt, zie ik een gebrek aan dat soort dingen bij LL en in hun creatie SL. Dit onderwerp behoort dus gewoon tot een van de vele waarover nog eens goed moet worden nagedacht, denk ik. En wat dat betreft was dit dus best een leerzame ervaring.

Het feit dat ik begreep dat het een algemeen probleem is, wat zich zo min of meer regelmatig eens voordoet, onderstreept alleen mijn idee. Maar goed, maak je over mij geen zorgen... Doe dat over de mensen die een écht tweede leven hebben... zichzelf terugvinden op vreemde plekken of erger... en beginnen te IM'en... :-)

Meer over rechten en zo
Mijn bericht is doorgespeeld naar een groep die zich in SL bezighoudt met dingen op het gebied van rechten. Privacy is dan natuurlijk van groot belang. Ik hoop dat ik vanuit die hoek nog een professionele mening over deze zaak krijg. Ik weet trouwens niet welke groep het betrof... en er blijken er een aantal te zijn. Nou ja, ik zal het nog eens navragen.

Zelf had ik al eens een rondleiding gehad in de Nova Southeastern University Law Library. Die bieb zit in een mooi gebouw in SL, naast mijn archievenland. Hier is al heel veel informatie te vinden over hoe het zit met rechten en SL. En zoals ik begreep, komt er nog veel meer bij. Weer eens goed om te merken hoe weinig je zelf eigenlijk weet... Ik zal maar vrienden worden met wat bieb'ers daar!

En ik kwam nog een wiki genaamd Second Life Law Spot tegen, waarop ook allerlei bronnen zijn te vinden. Die wiki is gekoppeld aan Info Island. Met deze SLurl vlieg je meteen naar het goede gebouw... en de goede verdieping!

Ben ik er geweest?
Oh ja, nog een grappig dingetje! Door gewoon eens op m'n SL naam te Googlen, kwam ik op een site waar een soort bezoekersstatistieken werden bijgehouden. Na wat zoeken kwam ik erachter dat het de bezoeken betreffen van de sim (een plaats in SL) genaamd Harmonia. Even testen... en de teller loopt op. Mooi! Zelfs de duur van je bezoek wordt keurig gerapporteerd.

Nou, dat eiland kwam me niet bekend voor... Even het eiland rondgevlogen om te kijken of ik iets herkende... en ja hoor: piramides! Daar was ik eens op ontdekkingstocht geweest... en nog in een graftombe gevallen... :-)

Oké, niet zo erg dus... maar het zomaar op internet publiceren van dit soort gegevens, die aan individuele personen (RL en SL!) te koppelen zijn, dat zou in Nederland in ieder geval niet kunnen, dus... Nog een zaak!

Tja, ingewikkeld allemaal... Ik ga me weer eens op archieven richten, denk ik...

ENGLISH TRANSLATION

A few days ago I was talking about privacy in Second Life (SL). I have had many comments on that post... just still not from the guys at Linden Lab (LL)... :-(

This time I will give you some additional explanation and some extra things.

Better mail?
Look, the IM (Instant Message) which the whole thing was about, wasn't even that shocking, without knowing the context it was even pretty worthless. The unknown people who got my private message forwarded, have forgotten about me for a long time by now. Some of them did not even speak English, so for sure they did not understand my version of that language!

Others suggested I would be better to use mail if I had private things to share. Good idea! That way at least you bypass the Linden servers... Perfect online privacy can further only be acquired by, of course, pulling the plug.

I came to explore SL for work opportunities. But as I found out, there is a social thing going on here too. Maybe that is why they call these things social networks. And social networks involve private things, conversations.

Just the same as at work in Real Life (RL), everyone has private conversations in Sl every once in a while. It will be the times you close the doors of your little office, to talk to a staff member or gossip about your own boss with some other colleague.

Of course I mail lots of such stuff to many people. But, sometimes private conversations are being held in SL. Mail is just not good enough for conversing sometimes... so Linden servers will have to be used then... unfortunately.

Like I said, my concern is not really all the other people. My concerns begin when I compare this happening with similar things happening in real life. When such things happen in the Netherlands, there will be laws and regulations, ombudsmen, all kinds of procedures and advisers who you may ask for help or places where you can send in your complaint.

Being a commercial company ruling a virtual world, I see a lack of such things at Linden Lab and in their creation SL. It will be just one of the things that have to be thought about, I guess. In that way, even this was quite an interesting learning experience.

The fact that I understand this as some sort of a general glitch, that happens every once in a while, just underlines my concerns in this. Ah well, don't worry about me... But worry about the people that really have a second life, find themselves on a strange place or worse.. and start IM'ing... :-)

More on legal stuff and so on
My blog entry has been forwarded to a group that deals with legal issues in SL. So privacy is vital then. I hope at some point to have a professional comment from that corner too. By the way, I do not know which group this was... and there are several. Ah well, I will have to ask for it some time later.

As for me, I had been given a tour in the Nova Southeastern University Law Library. That library is in a nice building in SL, next to my Archives Land. You can already find lots of information there on legal subjects in relation to SL and things. And, as I understand, much more will follow. Good to notice how little you really know yourself... I better look for some friends amongst the law librarians then!

And I happened to find a wiki called Second Life Law Spot, which also has many resources. That wiki happened to be linked to the Info Island. With this SLurl you will immediately fly to the right building... and the right floor!

Have I been there?
Oh yes, just one funny thing still! Only by googling my SL name, I found out about a website which had some sort of visitor statistics. After a while and some searching, I found out that it was visits to a sim (a place in SL) called Harmonia. Just testing... and the counter is one up. Nice! Even the time you spend at the sim was reported.

Well, the island did not see familiar to me... For a while I flew over it to see something that I knew... and yes: pyramids! I had been there for some exploration... and even fell in a tomb... :-)

Ok, not a bad thing still... but the publishing on the internet of data like this, which can be related to individual persons (RL and SL!), would anyway not be possible in the Netherlands, so... another case!

Well, quite complicated stuff really... I will try focussing on archives again, I guess...

Privacy / Privacy

For English translation, please see the blue text below

Dit bericht had over vanalles kunnen gaan. Sterker, het had eigenlijk over niks gegaan. Eigenlijk heb ik geen tijd, dus had ik dat maar gewoon willen typen. Sorry, geen tijd vandaag. Druk, druk, druk... Volgende keer beter.

Maar dit bericht gaat niet over vanalles. En het gaat zéker niet over niks. Het gaat over privacy. Waarom?

Foutje, bedankt!
Vanmorgen verstuurde ik vanuit Second Life (SL) een Instant Message (IM) naar een SL vriend. Naast normaal chatten, wat gewoon via een publiek kanaal gaat, dat iedereen kan oppikken, kun je ook via IM je boodschap doen. Dat is dus meer privé. En mijn bericht was privé.

Het volgende wat ik weet is dat verschillende personen, die ik geen van allen ken, me vragen naar dat bericht. Wie ben je? Is dit wel voor mij? Waar gaat het over? Enzovoort.

Heb ik iets verkeerd gedaan? De verkeerde persoon aangeklikt of wat dan ook? Nee hoor, geen foutje aan deze kant van de oceaan.

Oeps...
Wees gerust. Het bericht was privé, maar niet schokkend. Net als met archieven, is het redelijk waardeloos, behalve als je op de hoogte bent van de context. Maar de privacy van mijn vriend is geschonden, evenals die van die andere mensen. Het is namelijk not done om mensen op deze manier te bestoken met IM's.

Normaal zou ik een dergelijk bericht overigens gewoon per e-mail hebben verstuurd, maar ik was toevallig online... Ik heb trouwens ook de echte naam van mijn vriend genoemd, iets wat ik anders nooit doe. Het bekend maken daarvan is zelfs een schending van de Terms of Service (TOS), artikel 4.1.

Vergelijk het met een persoonlijke brief die je aan iemand verstuurt per post. En waarvan het postkantoor denkt die te moeten kopiëren om ze aan willekeurig nog wat mensen door te sturen. Lekker!

Ongetwijfeld is mijn bericht aan nog meer mensen verstuurd. Iemand die op dat moment niet online was (de meesten...) krijgt het bericht per e-mail en zal dus waarschijnlijk later alsnog reageren. Ik had inmiddels een standaard verontschuldiging met uitleg klaargezet... :-(

Tot slot
Kijk eens, op het werk kom ik dagelijks in aanraking met privacygevoelige onderwerpen. Oorlogsverleden, familiegeschiedenissen, rechtzaken enzovoort. Ik weet iets van privacy. En ik weet dat die in dit geval op een onbehoorlijke manier is geschonden.

Dank je wel, Linden Lab! Ik heb natuurlijk een klacht ingediend, maar betwijfel of ik daar ooit nog een reactie op krijg. Ervaring uit het verleden.

Misschien is dit wel wat er gebeurt als je commerciële bedrijven de wereld laat runnen? Zelfs een virtuele wereld!

ENGLISH TRANSLATION

This entry could have been about anything. Or, it could have been about nothing at all. In fact I had no time today for blogging, so was planning on writing that. Sorry, no time today. Busy, busy, busy... Better luck next time.

But this entry is not about just anything. And for sure it is not about nothing at all. It is about privacy. Why?

Thanks a lot... not!
This morning, through Second Life (SL), I sent an Instant Message (IM) to a SL friend of mine. As well as regular chat, which is on a public channel, for everyone to hear, you can also use IM to send your messages. So that is more like a private channel. And my message was private.

The next thing I know is that several people, none of whom I know, are asking me questions about that message. Who are you? Is this supposed to be sent to me? What is it about? And so on.

Did I do something wrong? Clicked the wrong person or whatever? No way, no error on this side of the pond. I double-checked.

Oops...
No worries. The message was private, but not shocking. Just like archives, the message is pretty worthless, unless you know the full context of it. But the privacy of my friend has been violated, as has the privacy of those other people. That is because it is not done to spam people with IM's like that.

Normally I would have sent such a message through e-mail anyway, but I happened to be online for the moment... By the way, I even mentioned the real name of my friend, something I usually never do. It is even a violation of the Terms of Service (TOS), article 4.1.

You may compare this with sending a personal letter to someone. And which letter the postal service duplicates on their own, to send it to several other people, choosen at will. Nice!

I have no doubts that my message has been sent to more people. Someone that was not online at that time, will receive it later by e-mail and probably will reply too. I made a standard message with apologies and explanation already... :-(

Finishing
Look, at my work I deal with privacy issues on a daily base. War history, family matters, legal issues and so on. I know something about privacy. And I know it has been violated in this case, in a very bad way.

Thank you very much, Linden Lab! Of course I sent in a complaint, but I doubt I will ever get any reply. Experiences of the past.

Maybe this is what happens when commercial companies are running the world? Even a virtual world!

Hoe echt is je Second Life? / How real is your Second Life?

For English translation, please see the blue text below

Ik heb het al eens gezegd: critici van virtuele werelden vinden het gewoon computerspelletjes voor grote mensen. Maar is bijvoorbeeld Second Life (SL) alleen maar een spelletje? Of is het meer?

Zonder op de fundamentele verschillen tussen echte spellen en iets als SL in te gaan, het volgende antwoord: nee, het is meer. In ieder geval meer dan zomaar een tweede leven.

In een paar van mijn volgende berichten zal ik daar steeds een aspect van proberen te belichten. Tenminste, dat neem ik me voor.

Op de koffie bij een bieb'er
Mijn aanwezigheid in SL heeft blijkbaar anderen geïnspireerd. Want ook een Vlaamse archivaris heeft inmiddels deze digitale stap gezet. Mooi, iemand in dezelfde tijdzone en met dezelfde taal! Ongeveer dan... ;-)

Pam Ribble (haar naam in SL) is een bieb'er die op dat moment haar wekelijkse reference shift had. Ze nodigde ons na een leuk gesprek uit om haar nieuwe huis in SL eens te komen bekijken. Het gesprek ging namelijk over de mogelijkheden om digitale lapjes grond te huren of te kopen, huizen te bouwen enzovoort.

En wat blijkt? Veel deelnemers aan SL hebben niet zomaar een dubbelleven... maar een driedubbelleven! Waaronder Pam. Waarom? Wel, eigenlijk om meerdere redenen.

Maar vooral omdat Pam SL niet alleen zakelijk gebruikt, als bieb'er, maar ook privé. Een soort van ontspanning dan eigenlijk. Dus ook voor sociale contacten.

Allemaal vrienden...
Tijdens haar diensturen beantwoordt Pam veel vragen van passerende digitale poppetjes. Per dienst, iedere week twee uur, wel zo'n twintig vragen.

En vooral newbies (nieuwe deelnemers) bieden dan nogal snel hun 'vriendschap' aan. Als je vrienden bent in SL, dan zie je van mekaar of je online bent en zo. Makkelijk om contact te houden. Te makkelijk soms...

Maar als je die vriendschap weigert, dan staat dat wat grof. En als je die vriendschap accepteert, dan heb je na verloop van tijd een waslijst van allerlei 'vrienden'. Geen doorkomen aan.

En erger nog: veel van die vrienden komen steeds weer met vragen terug! Want je kunt mekaar natuurlijk gewoon een instant message sturen. Da's een soort mengvorm van chat en mail, in dit geval. Je bent altijd oproepbaar, of je nu voor de ander z'n poppetje voor de neus staat, of niet.

Geniet je als bieb'er dus lekker van je vrije dag in SL? Lekker klussen in je nieuwe huis? Wordt je steeds lastig gevallen met vragen van 'vrienden'...

Een derde leven
Vandaar dat veel mensen een tweede avatar (zo'n poppetje dus) hebben, wat ze geheim houden voor anderen. Tenzij het échte vrienden of goede collega's zijn natuurlijk. Zo is er een werk-poppetje en een privé-poppetje. Het werk-poppetje is dan een soort van uitbreiding bij je eigenlijke werk. Het privé-poppetje is voor jezelf.

Ik vergelijk het maar met de tijd dat ik nog leraar was. Dat heeft niet zo lang geduurd hoor... maar ik heb er toch wel wat geleerd. Zo vond ik het zelf erg vervelend als ik een vrije avond had, en ik hing vervolgens een half uur aan de telefoon met een kwaaie moeder, waarvan het nageslacht te beroerd was geweest om het lesboek eens open te slaan, met als resultaat een dikke onvoldoende!

Dit is dus geen specifiek iets voor SL. Eerder misschien een menselijke behoefte om die dingen gescheiden te houden. Een soort onwenselijke inmenging van werk in privé. En vandaar die extra poppetjes.

(Dat werpt trouwens ook een ander licht op de bevolkingsgegevens van SL. Maar misschien worden die dubbellevens er wel uit gefilterd. Geen idee.)

Nou, we hebben een interessante discussie gehad gisterenavond - eigenlijk nacht - over de meerwaarde van SL boven het internet op zich. Maar daarover weer een andere keer.

Kiekjes?
Bedenk ik me ook ineens: normaal schiet ik altijd wel wat foto's van interessante dingen die ik in SL tegenkom... behalve gisteren! Misschien een onbewuste vorm van privacybescherming?

Een fascinerend leven, dat tweede leven!

ENGLISH TRANSLATION

I said so before: critics on virtual worlds tend to speak about them as just computer games for grown ups. But is Second Life (SL) only a normal game? Or is it more than just that?

Without pointing out the details on the difference between real computer games and something like SL, I can give you the following answer: no, it is way more than just that. Anyway, it is more than just a second life in the first place.

In the next few blog posts I will try to get to different facets of that. At least, that is my current intention.

Drinking coffee with a librarian
My presence in SL has been inspiring some others too. Also a Flemmish archivist has now taken a digital step in this new world. Great, someone in my time zone and talking my language! Sort of, that is... ;-)

Pam Ribble (her name in SL) is a librarian that had her weekly reference shift at the moment we met. After a nice chat, she invited us to have a look at her new home. The chat was about the possibilities of buying plots of land, renting it, building houses on it and so on.

And you know what? Many residents in SL do not have just a second life... they have a third life too! Including Pam. Why? Well, in fact for a number of reasons.

But most of all because Pam is not just in SL for professional reasons, as a librarian, she is here as a private person too. For some relaxation and for social contacts.

All friends...
While on duty, Pam answers many questions from digital people passing by. During each shift, every week something like two hours, about twenty questions.

And especially newbies (new residents) offer you their 'friendship' really quickly. If you become friends in SL, you can see when each other is online and all that. So, easy to keep in touch. Sometimes too easy...

But when you simply decline friendship offers, you are being rude, in a way. And when you accept, you will end up having many, many... many so called 'friends'. No good at all.

Even worse: many of these people will return to you with all sorts of questions, anytime! Because you can simply send each other an instant message. In this case, some sort of a mix between chat and e-mail. So you can always be called, even when you are not in front of the other person's nose.

So, as a librarian, you are enjoying your day off? Just doing some fun building on your new home? You could get end up annoyed by all of your 'friends' asking you reference questions all the time...

A third life
So that is why many people have another avatar (the digital figure, representing yourself in-world), what they want to keep a secret at first for anyone else. You can have a working avatar and a private avatar. The working avatar will be some sort of an extension to your daily job, where the private avatar will give you some privacy, doing fun things.

I will just compare this with the days I was a teacher still. Not that long a time though... but I have learned a lot from it. For example, I did not like it when I had my evening off, the phone rang and before I knew it, I was chatting with this bad mother, whose offspring had proven incapable of opening their study books in the first place, now ending up with bad test results. Blaming me for it!

So this work and private thing is not typical SL, I guess. Maybe just some sort of a human need for keeping things separated. Kind of a unwanted mix between work and private life. And that is why some have the extra avatars.

(Which, by the way, takes me to look in a whole other way at the population numbers in SL. Although they might filter the double avatars out. I do not know that.)

Anyway, we have had an interesting discussion last evening - in fact night - about the surplus value of SL above the regular internet. But that is another story, for another time.

Photo's?
Thinking all of a sudden: normally I always take some snapshots of the interesting things I find in SL... but yesterday! Maybe an unconscious way of protecting someone's privacy?

A fascinating life, this second life!