Neppers

Het liefst zou ik mijn Facebook-profiel simpelweg de deur uitdoen (voor zover dat technisch nog helemaal mogelijk is), maar omdat je tegenwoordig niet meer zonder lijkt te kunnen, laat ik hem nog maar even in ere. Naar mijn persoonlijke gegevens kan Facebook evenwel fluiten, al schijn ik me ook daar steeds weer in te vergissen, als ik de media mag geloven.

Hoe dan ook, om My Fake Wall kan ik dan wel weer lachen. Facebook-profielen van (voornamelijk) historische figuren zoals Martin Luther en Franklin D Roosevelt. Zo kan ik me trouwens op een vergelijkbaar front ook lang vermaken met Historical Tweets. Een beetje zoals Erik van Muiswinkel dat deed tijdens z'n oudejaarsconference.

Nog zo wat van die tools die vast nog eens van pas gaan komen: Fake Tweet Builder (mooi!) en Fake iPhone Text.

Gezien: Opera per tutti!

De afgelopen maanden ben ik slechts met vlagen online actief. Waar ben ik dan tijdens die andere vlagen? Nou, bijvoorbeeld afgelopen zondag nog bij Opera per tutti! Opera voor iedereen, dus ook voor digitale archivarissen.

In muziekcentrum De Toonzaal in Den Bosch bracht mezzosopraan Mylou Mazali met haar maandelijks wisselend gezelschap van operazangers en -zangeressen een voorproefje van wat allerlei opera's te bieden hebben. Zo stonden dit keer aria's uit onder meer La scala di seta (Rossini), I Capuleti e i Montecchi (Bellini) en Evgenin Onegin (Tsjaikovski) op het menu.

Als je kennis wilt maken met het fenomeen opera (ik deed dat trouwens al via La Bohème) is Opera per tutti! een goede keuze. In Den Bosch (het gezelschap doet regelmatig ook Amsterdam, Utrecht en Den Haag aan) wordt gespeeld in een oude synagoge en dat geeft een intieme sfeer, waardoor het fenomeen opera direct minder afstandelijk wordt. Je zit dicht op het zingen en af en toe verplaatst het optreden zich naar achter in de zaal of komen spelers van links en rechts aangelopen en verdwijnen ze weer. Het lijkt zo wel een toneelspel.

Persoonlijk vond ik dat ook het knappe: ondanks het zingen, wat toch een behoorlijke inspanning en concentratie lijkt te vereisen, zie je aan de zangers en zangeressen dat ze zich volledig inleven in hun rol. Dat, samen met de uitleg tussen de verschillende aria's door, maakt dat je het verhaal van de opera in samenvattende vorm goed kunt volgen, zelfs zonder boventiteling.

En tussendoor leer je nog eens wat van opera's. Zo leerde ik dat ik met name houd van begin 19e-eeuwse opera's, omdat die wat vrolijker van verhaal zijn. Als je in die dagen niet voorzag in een happy ending, dan kreeg je tomaten naar je hoofd gegooid. Later zijn opera's vooral een aaneenschakeling geworden van allerlei ellende. Wij eindigden de middag bijvoorbeeld met overspel, een gebroken vriendschap en een dode.

Desondanks een mooie middag. Ik zal niet zeggen dat ik nu definitief gevallen ben voor de opera. Maar onbekend maakt sowieso onbemind en ik ben deze kunstvorm in ieder geval gaan waarderen.

Archiefcartoon: Sigmund

Wederom eentje in de genealogische sfeer: Sigmund!

Archiefcartoon: Blijf even aan de lijn

De tekeningen van Peter van Straaten zijn sowieso al zwaar de moeite waard. Maar als het onderwerp dan ook nog met archieven van doen heeft, dan krijgen ze een ereplaatsje: bovenstaande cartoon stond in Peter's zeurkalender van 2007.

Twoppy: een app voor je congres

Schreef ik vorige maand nog over een mogelijke conference app voor de KVAN-dagen in 2012, vandaag attendeerde Rob ons via een tweet op Twoppy. Informatie over het programma, de sprekers, de locatie en nog wat zaken, het kan er allemaal in en in beginsel nog gratis ook. Bovendien toegankelijk op allerlei soorten smartphones. Handig!

Tobias houdt van voetballen (en van de bieb)

Tobias houdt van voetballen, van de bibliotheek en heeft ook al een eigen stopwoordje. Juist. Al twee jaar online en pas 210 keer bekeken, raar maar waar.

Zijn er geen kleine jongetjes die willen vertellen over hun favoriete archiefstuk?

(Via mijn grootste fan)

The Wilderness Downtown

In het kader van digital storytelling vloog The Wilderness Downtown eergisteren over een groot scherm op het BHIC. Het is een interactieve film (een jaartje oud alweer) van Chris Milk, met in de hoofdrol een persoon die rent, een stel vogels dat vliegt en de buurt waarin jij bent opgegroeid (het opgeven daarvan is meteen het interactieve deel).

De film is een Chrome Experiment, gebouwd in HTML5 en bedoeld om de functionaliteit van die nieuwe webstandaard te laten zien. Verder heb ik er weinig over doorgezocht, maar ik vind het mooi hoe je in een verhaal elementen kunt verwerken die dichtbij de gebruiker komen. Ik moest ook meteen terugdenken aan die campagne op Hyves rond veilig internetten uit 2009, waarbij ene Stanislav naar je op zoek was. (Het gepersonaliseerde filmpje van Nick op mijn blog werkt trouwens niet meer, maar op YouTube is nog wel het filmpje van ene Stefan te vinden.)

Gelders Archief sluit wél deal met Mormonen

Waren de genealogen tot vandaag nog blij omdat het Zeeuws Archief (officieel) en het BHIC (officieus) géén deal met de Mormomen sluiten (en dus FamilySearch/Genver ongemoeid laten), vandaag zullen vooral Gelderse stamboomvorsers wat bedrukter zijn: op het weblog van directeur Fred van Kan valt namelijk te lezen dat het Gelders Archief wél een deal sluit:

Zonder hun inzet zou het voor ons onmogelijk zijn om binnen afzienbare tijd de akten digitaal beschikbaar te krijgen. We zullen dan ook een overeenkomst met hen sluiten.

Wat de overeenkomst precies inhoudt, dat weet ik niet, maar ik neem aan het uitruilen van scans (FamilySearch) en indexen (Gelders Archief). Die deal snap ik nog. Maar waarom moet het op zwart gaan van FamilySearch onderdeel uitmaken van deze deal? Blijkbaar vreest het Gelders Archief dat het zónder dat onderdeel van de overeenkomst met haar betaalde dienst het onderspit zal delven tegenover de gratis service van FamilySearch/Genver. Ze gaan dus niet uit van hun eigen kracht, en dat is in mijn ogen een zwak uitgangspunt. Jammer.

Interessant is echter ook het toekomstperspectief dat Fred schetst, gerelateerd aan het op termijn wél gratis aanbieden van de scans:

Het kosteloos aanbieden van scans past heel goed in de ontwikkeling die we met het Gelders Archief voor ogen hebben, waarbij we de bordjes op termijn zullen verwisselen. De studiezaal bestaat dan alleen virtueel, is 24/7 geopend, heeft een helpdesk gedurende een fors aantal uren per dag en biedt in principe alle informatie die we beschikbaar hebben. Voor zover stukken nog niet digitaal zijn, zal de virtuele bezoeker die onder bepaalde voorwaarden kosteloos online kunnen laten plaatsen. In ons gebouw kun je tegen die tijd nog wel ontvangen worden, maar daar zal toegang worden geheven. Het lijkt nog ver weg, maar de tijd gaat snel!

Het heffen van een toegangsprijs tot de fysieke studiezaal... Daar heb ik nog m'n bedenkingen bij. Maar knappe jongen als ik nu al zou weten waar we over pak-'m-beet 5, 10 of 15 jaar of langer of zo staan. De tijd gaat inderdaad snel. En dingen die nu heel normaal zijn, waren zo lang terug eveneens onvoorstelbaar. Scans online bijvoorbeeld, al dan niet betaald.

WieWasWie: WatWordtHet?

Lang verwacht, maar het komt er nu dan toch echt snel aan: WieWasWie, de opvolger van het geprezen en soms verguisde Genlias. Deze week werden de data van het BHIC gemigreerd naar de database van WieWasWie. Deze week stond er in het kwartaalblad Genealogie van het CBG ook een artikel over de site, die eind oktober gelanceerd zal worden. In maart werden op de weblog al flink wat screenshots getoond.

Wat ik er in het verleden over heb gezegd ging vaak over de manier van communiceren door de organisatie achter WieWasWie. Die manier was (op een enkel lichtpuntje na) ronduit beroerd, met als actueel dieptepunt het gedoe rond FamilySearch/Genver. Maar vaak krijg ik de vraag: wat vind je eigenlijk van WieWasWie zelf?

Nou, het uiterlijk van de site ziet er alvast fris uit en met de zoekfunctionaliteit lijkt het wel goed te zitten, zeker als de groep testers eindelijk aan de slag kan en gaat zorgen voor de nodige feedback. Meer dan twintig grote archiefdiensten leveren al brongegevens aan en dat aantal wordt hopelijk nog veel groter.

Hobby
Er is veel kritiek op het feit dat er op WieWasWie betaald moet worden voor scans (terwijl de kopietjes via Genlias ook niet voor niks waren, toch?) en dat is zeker niet terecht. Het duurste abonnement kost namelijk nog geen 55 euro per jaar (bekijk alle abonnementen) en dan kun je ongelimiteerd (!) scans downloaden. Vind nog maar eens zo'n goedkope hobby! ;-) (Persoonlijk ben ik overigens een voorstander van zoveel mogelijk gratis online, liefst alles, maar dat terzijde.)

Maar naast dat downloaden kun je ook uploaden: persoonsbiografieën en stambomen bijvoorbeeld. Zo kun je de data uit de archieven verrijken. StamboomNederland van het CBG gaat voor die gebruikersdata als digitaal depot dienen - ik ben zelf vooral benieuwd naar die biografieën. Jammer is alvast het (voorlopige) gebrek aan een mogelijkheid om op twee personen tegelijk te zoeken (dat zou een echte aderlating zijn!) maar mooi is dan weer dat er een ingebouwde monitorfunctie komt. Zo is de site nog verre van ideaal, maar zitten er ook hele leuke nieuwigheden in. Een redelijke basis om stevig op door te ontwikkelen.

Het lijkt dus allemaal prima in orde, maar de werkelijkheid is nog wat weerbarstig: technisch gedoe, juridisch gedoe, samenwerkingsgedoe. Archivarissengedoe.

Kortom
WieWasWie, wat wordt het dus? Ik voorspel dat het een tijd lang enorm veel gezeik wordt. Maar uiteindelijk een mooi platform voor genealogische archiefdata en familiegeschiedenis. Laten we er gezamenlijk voor zorgen dat WieWasWie een groot succes wordt, want daar hebben we uiteindelijk allemaal baat bij. Al zal daar nog wel wat tijd overheen gaan. En ja, die oproep klinkt wat zoetsappig, maar ik meen het wel.

Mormonen
Oh ja, en is er nog nieuws van het front? Nou, het Zeeuws Archief heeft als eerste een duidelijke keuze gemaakt en gaat géén afspraken maken met de Mormonen. Dit is trouwens ook voor het eerst dat er publiekelijk een 'officieel geluid' gecommunieerd wordt over wat al langer als gerucht de ronde deed: het mogelijk op zwart gaan van een gratis service, omwille van een betaald alternatief.

Nu wordt het afwachten wat de andere deelnemende rhc's zullen besluiten. Het laatste wat ik weet van het BHIC is dat wij dezelfde keuze maken als het Zeeuws Archief. Wat ons betreft blijven de scans van Noord-Brabant op FamilySearch/Genver dus lekker daar staan. (Maar aan deze uitspraak kan geen enkel recht worden ontleend...)

Human Inside

Niet lang geleden blogde ik over de avatars op de website van de Gemeente Schiedam. Altijd baas boven baas natuurlijk, want alhoewel niet helemaal hetzelfde, vind ik wat de Recensiekoning doet nóg veel gaver! Check de pagina's met auteursprofielen, zoals deze voor ene Lorenzo.

Iets voor het BHIC! Misschien inclusief zo'n korte omschrijving van de mens achter de knoppen... en inclusief zo'n reageermogelijkheid? (En natuurlijk mét een Facebook like knop! ;-))

Serieus: een voordeel van Anna en haar zusjes is dat ze bewegen en daardoor een beetje 'echt' aandoen. De fotootjes van de chatters namens het BHIC doen dat niet. Maar via dit soort kleine filmpjes komen mijn collega's en ik wat meer tot leven als je thuis achter de computer zit te chatten met ons. Goed idee?

(Tip via collega Marilou)

Archiefcartoon: Luke has a sister

Met de lancering van WieWasWie voor de deur, eentje in de genealogische sfeer dit keer: bovenstaande cartoon vind ik geniaal grappig! Je hoort de stem...

Het is een prent van Jonathan Douglas Brown, gevonden in de collectie van het Springville Museum of Art.

En over WieWasWie gesproken, en het gedoe rond de scans op FamilySearch: het Zeeuws Archief heeft een keuze gemaakt. Respect! Like! En +1!

Google Maps voor de Romeinen

Een paar maanden geleden heb ik er slechts een tweet aan gewijd, maar nu is ie dan echt af: de Omnes Viae, een moderne reconstructie door René Voorburg van de Tabula Peutingeriana, een middeleeuwse kopie van een Romeinse wegenkaart van rond het jaar 300:

De enige complete wegenkaart die is overgebleven uit de Romeinse tijd kan dankzij internet weer worden gebruikt om reizen te plannen. Webarchivaris René Voorburg uit Houten heeft de wereldberoemde Tabula Peutingeriana kunnen verwerken tot hedendaagse routeplanner.

Zo kunnen geïnteresseerden zien hoe in de oude tijd bijvoorbeeld een reis van Nijmegen naar Rome zou zijn verlopen, of van de westkant van onze provincie naar de oostkant. Voorburg heeft zijn Romeinse routeplanner online gezet op de website omnesviae.org.

De historicus is in het dagelijks leven als webarchivaris werkzaam bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Hij heeft de afgelopen zes maanden al zijn vrije tijd in het project gestoken. Uiteindelijk besloot hij alle 2760 plaatsen op de oude kaart en tussenliggende wegen in te voeren.

Ik vind het geweldig. En stiekum ben ik jaloers op de toewijding waarmee iemand aan zo'n project kan werken. De media hebben er - terecht - ook al veel aandacht aan besteed; bovenstaand filmpje komt van RTV Utrecht.

Kat en Muis

Ik hou zo super niet van katten, maar de filmpjes van Simon's Cat volg ik al trouw sinds een jaar of twee. Geweldig!

Deze irritante kat is min of meer als spielerei bedacht door Simon Tofield, een Britse animator. Wilde hij het eerste filmpje in eerste instantie niet eens uploaden naar het internet, inmiddels is de getekende strijd tussen hem en z'n kat miljoenen keren bekeken. Herkenbaarheid, het blijft een sleutel tot succes. En dit korte interview met Simon laat precies zien waar de inspiratie voor die herkenbaarheid vandaan komt. Mooie quote: "People train dogs, cats train people!"

Check de website voor meer info over Simon's Cat en om te zien hoe Simon gebruikmaakt van een community en sociale media. Heb je een iPhone, dan heb je extra geluk.

Bomen over genealogische community's

Op zaterdag 1 oktober wordt de Dag van de Brabantse Volkscultuur gehouden, dit jaar met als thema '200 jaar Burgerlijke Stand'.

In het interessante (en volle!) programma is mij ook een plaatsje gegund; ik zal twee keer een verhaal houden over genealogische community's:

Genealogie is bij voorkeur en bij uitstek geen hobby die je in je eentje beoefent. Het is veel leuker en slimmer om contact te zoeken met collega-genealogen. Vandaag de dag lopen die lijntjes vooral online. Op internet zijn allerlei genealogische community's actief, van familienetwerken tot stamboomforums. Waar vind je ze? Hoe houd je ze allemaal bij? Wat zijn de voordelen? Wat de nadelen? En vooral: wat heb je eraan?

Ik zal veel voorbeelden geven van websites. En natuurlijk veel tips om er zo effectief en efficiënt mogelijk gebruik van te maken. Aanmelden dus! Meer informatie over deze studiedag vind je op de website van Erfgoed Brabant.

Diezelfde dag vindt op het BHIC overigens de publieksdag Van schaap tot oorkonde plaats, een studiedag over het stevigere werk...

Een API voor de NA en hoe programmeurs ons kunnen helpen

In The National Archives Labs is de geboorte van een API bekendgemaakt:

Our API allows developers to query the search engine and our Catalogue database within the Discovery service application programmatically, and returns results in XML for further processing. The service is offered as a beta with some functionality still to be developed. In the meantime we welcome feedback on the initial functionality in this release.

Inmiddels weet ik dat je in plaats van API's uiteindelijk beter SPARQL kunt hebben, maar even goed is het initiatief van The National Archives er eentje om te volgen.

Help
Bob Coret vroeg me een tijdje geleden eens hoe hij en andere voorstanders van 'open data' ons archiefdiensten konden helpen met het rijp krijgen van alle geesten daarvoor. Welnu, goed voorbeeld doet goed volgen. Dus ik hoop dat met de API van The National Archives mooie dingen worden gebouwd, die andere archiefdiensten doen inzien dat dit the way to go is.

Geven en krijgen

Het nationale archief van Amerika heeft weer iets leuks: links vanuit hun eigen catalogus naar transcripties van diezelfde documenten op Wikisource, een zusterproject van Wikipedia, maar dan voor bronteksten. Check bijvoorbeeld het NARA-record van deze petitie voor vrouwenkiesrecht en via de link kom je dan op deze Wikisource-pagina met de transcriptie terecht. Zo hebben ze al 25 documenten gekoppeld, maar ze hopen op meer en doen daarvoor een beroep op de massa. Voor extra informatie, ga even naar hun projectpagina op Wikisource.

Een mooi project, vooral door het tweerichtingsverkeer, het gemak voor archiefgebruikers en de waardering voor projecten van Wikimedia:

I am excited because this means our efforts engaging the Wikimedia projects are not just benefiting visitors to their own sites, but are also adding value directly back to our own site. Researchers using the National Archives’ catalog will benefit even if they had never heard of Wikisource or Commons before, and wouldn’t have visited them to find information about our documents. Finally, unreservedly recommending these sites as a resource, which the catalog now does, should hopefully also help demonstrate to the Wikimedia community that the National Archives supports and appreciates work by Wikimedians which adds value to its collections, and encourage more of it.

En de NARA breiden dit initiatief ook uit:

We are going to be adding similar links in our catalog to documents in Wikimedia Commons and the Internet Archive, where volunteers from the International Amateur Scanning League’s FedFlix project have digitized videos that the National Archives does not host in its catalog.

Dat kunnen wij natuurlijk ook! En dat doen we ook, toch tenminste op het BHIC al.

Schepenen en notarissen
In juli lanceerden we een database met zo'n 30.000 samenvattingen van notaris- en schepenakten. De scans van schepenprotocollen stonden al langer online, maar zonder index. Kortom: zelf bladeren door de online boeken en zelf ontcijferen van het oude handschrift.

Veel onderzoekers werken echter hard aan eigen indexen, een werk waarmee ze soms al jaren zoet zijn. Die indexen publiceren ze vaak op een eigen website (in alle mogelijke vormen), maar ook bijvoorbeeld op Van Papier Naar Digitaal (VPND, een van mijn favoriete websites). Mooi! Maar ook: niet makkelijk vindbaar, niet handig te doorzoeken, niet eenvoudig bij te werken en niet zomaar te koppelen aan de gedigitaliseerde aktes, die ook vaak op VPND staan.

Dus een paar van die onderzoekers benaderd en gevraagd om een samenwerking. Zodoende is de database met schepen- en notarisakten ontstaan. Een soort acquisitie van indexen dus, die akte voor akte de gescande registers toegankelijk maken. De nieuwe database wordt erg veel geraadpleegd, blijkt niet alleen uit de statistieken, maar ook uit de vele berichten in enkele genealogische nieuwsgroepen en op fora. Het zijn dan ook schitterende, informatierijke bronnen, die nu op een makkelijk te doorzoeken manier voor een groot publiek beschikbaar zijn gemaakt.

Plaatjes
En waar wij zelf geen scans van hebben, hebben we gekeken of deze online al wel voorhanden zijn. Zo is bijvoorbeeld vanuit veel records gelinkt naar de testamenten van Sint-Michielsgestel op VPND.

Helaas kunnen we in zo'n geval niet naar de exacte akte linken, maar alleen naar een overzichtspagina. Kortom: blijft zoeken voor de klant. Een vervolgstap zal dus zijn om te vragen of we ook eventuele foto's mogen opnemen in onze database.

In ieder geval worden er de komende tijd weer duizenden records bijgezet in de database. En hopelijk willen nog veel meer onderzoekers met ons samenwerken. De deelnemers tot nu toe zijn erg enthousiast! En anderen zijn er stevig mee geholpen. Iedereen blij.

Gelezen: Roem

Als trouwe volger van mijn blog zul je het niet zeggen, maar ik ben een fan van korte verhalen, zeker als ze draaien om een enkel personage. Ik vind het ongelofelijk knap hoe sommige auteurs in slechts een paar bladzijdes een karakter haarscherp weten neer te zetten, een bepaalde sfeer en spanning weten op te roepen en me mee weten te nemen naar een bepaalde tijd, ruimte en gebeurtenis of situatie.

Het was dan ook heerlijk om Daniel Kehlmanns Roem te lezen. Negen korte verhalen die samen alsnog één verhaal vormen, alleen kom je daar pas gaandeweg achter. Steeds spelen beroemdheid, persoonsverwisseling en moderne communicatietechnieken een rol.

In ieder verhaal staat één personage centraal. Een man die op z'n nieuwe mobiel het telefoonnummer van een beroemd acteur krijgt toegewezen, een acteur in wiens leven van de ene op de andere dag alles verkeerd lijkt te gaan, een schrijver die besluit het zoveelste praatje op een congres te laten schieten, een vrouw die in discussie gaat met de auteur van het verhaal waarin ze figureert, een medewerker van een telefooncentrale die liever op forums schrijft dan naar een congres te gaan... en zo nog wat mensen.

De levens van al die mensen zijn met elkaar verbonden. Soms door een huwelijk of door werk, soms door een toevalligheid of op een ander manier. Ieder personage leer je kennen door het verhaal waarin hij of zij de hoofdrol speelt, maar ook (en vaak vooral) door de ontmoetingen met de andere karakters in andere verhalen. Door zo'n ander verhaal kom je soms pas de naam van de ene persoon te weten. En wat voor die ene persoon een kleine noot is in het verhaal van zijn of haar dag, kan voor de ander een gebeurtenis zijn die het leven op z'n kop zet. Een afmelding voor een congres, een ontmoeting met een schrijver, een foutje bij de telefooncentrale.

Eigenlijk moet je dit boek twee keer lezen. Want wie zit nu eigenlijk in wiens verhaal? Wie wil er in? Wie juist niet? En vooral: wie is de schrijver en wie de hoofdpersoon?

We zitten altijd in verhalen. (...) Verhalen in verhalen in verhalen. Je weet nooit waar het ene eindigt en een ander begint! In feite vloeien ze allemaal in elkaar over. Alleen in boeken zijn ze keurig gescheiden.

Het einde maakt dit op een schitterende manier duidelijk. En pas dan zie je de hele trui aan verhalen, zoals Kehlmann die voor je ogen heeft zitten breien. Knap verhaald. Een aanrader!

Archiefcartoon: Hoe bedoel je?

Bovenstaande cartoon gebruik ik met enige regelmaat in presentaties over dienstverlening. Doet het altijd weer goed!

Wat motiveert de archivaris?

Onder die titel is op de website van Brain een samenvatting te downloaden van de scriptie Leeftijd-gerelateerd functieontwerp; een onderzoek naar de invloed van leeftijd op de voorkeuren voor functiekarakteristieken.

Andrieke Ollefers licht daarin de resultaten van haar onderzoek toe, dat ze uitvoerde op basis van literatuur en een survey onder archivarissen in Nederland, van wie er 291 de vragenlijst voldoende hadden ingevuld om mee te kunnen nemen in de analyse.

Centraal in het onderzoek staan zeventien functiekarakteristieken, zoals autonomie, werkcondities en diversiteit aan vaardigheden. Archivarissen zijn gevraagd naar het belang dat ze hechten aan deze karakteristieken en vervolgens is gekeken of dat belang verandert naarmate de leeftijd toeneemt.

Resultaten
Elf van de karakteristieken worden belangrijk tot zeer belangrijk gevonden. De overige karakteristieken worden neutraal gewaardeerd. In die laatste categorie vind ik vooral de aanwezigheid (op het randje trouwens) van de karakteristieken 'taakbetekenis' en 'interactie buiten de organisatie' opvallend. Die eerste karakteristiek wordt als volgt omschreven:

Taakbetekenis betreft het belang van het werk voor de omgeving en de vraag of het werk en de resultaten het leven of het werk van anderen beïnvloeden.

Naast het feit dat werken mij een salaris en voldoening opleveren, vind ik het persoonlijk namelijk een van de belangrijkste punten dat mijn werk ook van betekenis is voor anderen. Zonder die betekenis zou het werk wat ik doe in wezen zinloos zijn of toch tenminste zinloos voelen. Veel anderen hebben misschien al voldoende aan het salaris en die persoonlijke voldoening?

Het onderzoek toont verder aan:

Oudere archivarissen hechten meer belang aan autonomie, specialisatie, het feit dat anderen onafhankelijk zijn van hun werk, weinig lichamelijke verrichtingen en een eenvoudig gebruik van apparatuur dan jongere.

Van deze vijf karakteristieken behoren trouwens alleen autonomie en specialisatie tot de elf karakteristieken die gemiddeld belangrijk tot zeer belangrijk worden gevonden.

Jong geleerd, oud gespecialiseerd
Gespecificeerd naar leeftijd is het beeld iets genuanceerder. Voor autonomie geldt dat dit door alle leeftijdsgroepen belangrijk wordt gevonden, maar specialisatie wordt alleen door oudere archivarissen belangrijk gevonden. Het lijkt dus logisch om hier in het functieontwerp rekening mee te houden, maar let op: specialisatie maakt een medewerker beperkter inzetbaar. Tel daarbij de vergrijzing van het personeelsbestand op en je loopt het gevaar dat het grootste deel van je medewerkers beperkter inzetbaar is door specialisatie. Balanceren dus.

En tot slot: alhoewel ik die conclusie niet zal mogen trekken op basis van dit onderzoek, bevestigt het wel mijn beeld van archivarissen in het algemeen: ze werken eigenlijk het liefst op zichzelf.

Interessant onderzoek voor wie zich bezighoudt met functieontwerpen en personeelsbeleid.

Transcribeerplugins voor MediaWiki

In 2010 maakte ik uitgebreid kennis met Transcribe Bentham, een mooi crowdsourcingsproject wat goed staat aangeschreven en als klap op de vuurpijl ook nog eens bijzonder succesvol verloopt.

Wat ik afgelopen maand helemaal heb gemist is dat de plugins voor MediaWiki, die voor dit project zijn ontwikkeld, inmiddels zijn vrijgegeven zodat ze door iedereen kunnen worden gedownload en gebruikt. Mooi! Grootste gemak is dat je met deze plugins een viewer voor scans in je wiki bakt, zodat je makkelijker kunt transcriberen.

Technisch kan ik er zelf niks mee, maar de instructies zien er voor iemand die bekend is met MediaWiki eenvoudig uit. Iets om eens uit te proberen in de ArchiefWiki?