Nederlab: einde aan het digitale drama?

Voor de vakantie las ik er iets over, na de vakantie was het ver weggezakt, maar via een attendering in Genealogie Benelux kwam het weer bovenop de stapel: Nederlab

Via Nederlab kunnen onderzoekers en studenten alle gedigitaliseerde Nederlandstalige teksten van ca. 800 tot heden gezamenlijk doorzoeken en analyseren met binnen Nederlab ontwikkelde, gebruiksvriendelijke tekstanalysesoftware. Zo biedt Nederlab een laboratorium voor onderzoek naar de veranderingspatronen in de Nederlandse taal en cultuur.

Stel bijvoorbeeld dat je wilt onderzoeken hoe snel het werk van de Engelse schrijver en dichter Lord Byron in de Lage Landen bekend is geraakt en hoe vaak er in de 19e eeuw naar hem wordt verwezen.

En nog talloze andere vragen. Door de versnippering in digitaliserend erfgoedland is dergelijk onderzoek op dit moment haast onmogelijk. Er zijn immers wel miljoenen teksten gedigitaliseerd, maar deze zijn verdeeld over allerlei instellingen en websites, verschillen enorm wat kwaliteit betreft (denk aan tekstherkenningsfouten) en missen bovendien vaak de vereiste metadata. NRC noemde dit eerder "het digitale drama" en wetenschappers riepen op tot samenwerking en standaardisering. Op Archief 2.0 (hier en hier) maar ook elders online werden de tongen enigszins losgemaakt.

Nederlab zou een oplossing voor dit drama kunnen zijn (alhoewel samenwerking en standaardisering natuurlijk nodig blijven). Waarbij dus opgemerkt dat geen menselijke digitaliseringsfout blijkbaar zo groot is, of met behulp van flink wat subsidie (2 miljoen euro, bovenop 2 miljoen euro eigen geld) en een goed stuk techniek is de redding nabij. Ben benieuwd, iets om te volgen dus!

Voor meer informatie kun je dit korte artikel van Nicoline van der Sijs van het Meertens Instituut eens lezen. Eind 2013 zou er iets van een website online moeten komen. Niet een gewone portal dus, maar een site die ook tools bevat om teksten te analyseren en ingewikkelde vragen te stellen.

Aanbevolen leesvoer
- Zijn archieven overbodig geworden?
- Archieven in Transitie

Plaatje: de Beatrijs, hét voorbeeld van een Middeleeuwse tekst, hoort natuurlijk ook in Nederlab!

Brabantse persfoto's massaal online

Voor liefhebbers van foto's is er afgelopen week in Brabant voldoende te smullen bijgekomen.

Op woensdag begon het BHIC met publiceren van foto's van Brabants Dagblad en Eindhovens Dagblad en als eerste was de gemeente Haaren aan de beurt. In totaal komen er gaandeweg zo'n 77.000 foto's online te staan.

Op donderdag volgde het Stadsarchief Breda met publiceren van foto's van BN/De Stem, meer specifiek de collectie van fotograaf Johan van Gurp. Vanaf 1970 tot zijn pensioen in 2007 maakte hij zo'n 260.000 foto's en die zijn inmiddels online te bewonderen.

Foto: Juliana verlaat Haaren in 1984, maar staat er voor altijd op de kiek

Filmpje: reportage van Omroep Brabant uit 2008 over de fotocollectie van Van Gurp

Vele Friese Handen kloppen een volkstelling in

Een paar maanden geleden attendeerde Tresoar me via Twitter op hun speciale actie naar aanleiding van het passeren van de 1000 volgers mijlpaal: alle volgers mochten digitaliseringswensen indienen. Daarna ben ik de actie uit het oog verloren.

Maar via Richard kwam ik terecht op het forum van Tresoar waar een actief draadje loopt over het vervolg van die actie. De wens die uiteindelijk door loting boven kwam drijven was het digitaliseren van de Volkstelling 1744. Dat is door vrienden van de archieven van Friesland gedaan en het resultaat staat in vier delen online. Al veel beter dan microfiches op een studiezaal, maar het kan nóg veel beter. De volgende vraag is wie er mee wil helpen met het inkloppen van een database:

(...) met daarin de namen en overige gegevens van de personen die in de volkstelling genoemd worden. Daar is in het verleden al eens een begin mee gemaakt en de eerste 5 gemeenten zijn al ingevoerd. Voor de overige 36 gemeenten willen wij graag een beroep doen op vrijwilligers.

Voelt u ervoor om één van de onderstaande gemeenten voor uw rekening te nemen? (...) U ontvangt dan van ons een Excel-bestand waarin de gegevens ingevoerd kunnen worden, met een invoerinstructie. Invoeren kunt u gewoon thuis doen aan de hand van de foto's van de Volkstelling zoals ze in de Digicollectie getoond worden.

Dit bericht op het forum is goed opgepikt en verder verspreid. En aan het verzoek daarin is bovendien goed gehoor gegeven. Op dit moment wordt er namelijk al flink toegankelijk gemaakt en onderling en met Tresoar overlegd over hoe dan precies.

Gaandeweg is inmiddels ook het plan opgevat om na dit project maar gewoon aan een volgende bron te beginnen, waarbij nu al tips worden uitgewisseld over het zo goed mogelijk fotograferen van de benodigde archiefstukken. Dan hoeft Tresoar dat ook alvast niet te doen voor ze...

Kortom

Mooi hoe ook hier door enthousiaste mensen op een eenvoudige manier langs digitale weg een hoop werk wordt verzet. En hoe ook hier het forum als huis van een community een belangrijke rol speelt. Inspirerend voorbeeld van Het Nieuwe Vrijwilligerswerk!

Het is allemaal niet zo moeilijk, als je het maar eenvoudig houdt.

Aanbevolen leesvoer

- Waar ik blij van word

- Peer-to-Peer werkt: de kracht van forums

Foto: scan van de volkstelling in Rinsumagesst, via Richard

Archievenblad online: KVAN bedankt!

Al vaak heb ik erom gezeurd dat het Archievenblad eens online moet gaan. Dat is nog niet gebeurd (alhoewel er wel met kleine stapjes aan gewerkt wordt) maar oudere exemplaren zijn kortgeleden wel gedigitaliseerd.

Sinds medio juni kun je oude jaargangen van het Nederlandsch Archievenblad en het Archievenblad dan ook online raadplegen en full text doorzoeken. Vandaag heb ik dit voor het eerst zelf nodig gehad en ik ben erg blij met het resultaat van deze service, ook met de downloadmogelijkheid.

De index is nog niet helemaal af, maar dat mag de pret niet drukken. Als onbedoeld 'goedmakertje' is er namelijk een stuk méér gedigitaliseerd dan in eerste instantie de bedoeling was.

De meesten van jullie zullen het al wel geweten hebben, maar zo niet, dan weet je het nu. KVAN bedankt!

Aanbevolen leesvoer
- Almanak, daar ben je weer!
- Op Archief 2.0: Hoe digitaal moet het Archievenblad zijn?
- Bij Ingmar: Het Nederlandsch Archievenblad? Dat is science-fiction

Foto: scan van Google, plaatje van Ingmar

De vraag is alleen: wanneer?

In december 1983 maakte Louis Pirenne, voormalig rijksarchivaris in Noord-Brabant, bovenstaande "schets van de inrichting van het tweede gedeelte van de centrale hal zoals die er zal uitzien wanneer mettertijd de kaartsysteemladen zullen zijn vervangen door beeldschermen of terminals na invoering van de gegevens in een computer." Een paar tafels met computers (of 'terminals') op de plek waar het allereerst bomvol zou komen te staan met lange rijen grijze kaartenbakken; misschien ken je ze nog? Het tekeningetje werd overal met het nodige ongeloof ontvangen.

De restauratie (of beter herbouw) van de Bossche Citadel, het huidige onderkomen van het BHIC, was zelfs al in volle gang toen Pirenne een lijvig rapport moest schrijven over het nut van computers in een archiefdienst. De Rijksgebouwendienst vroeg zich namelijk ernstig af waar een archief eigenlijk computers voor nodig had. Maar uiteindelijk kwam er, na veel gesteggel, toch nog een extra gootje voor computerkabels te liggen, naast al geplande kabelgoten voor telefoon en elektra.

En veel sneller dan Pirenne ooit had kunnen voorzien, stond de Citadel enkele jaren na de opening inderdaad al vol computers. De kaartenbakken bleven trouwens ook nog lang staan in de hal, vooral omdat zowel archivarissen als bezoekers nog stevig moesten wennen aan het idee van weggooien daarvan.

Maar het ondenkbare werd werkelijkheid.

Weet je nog?
Aan dit kaartje en verhaal moet ik steeds denken als de vraag weer eens ergens opspeelt of al het papieren archief ooit volledig gescand en via internet toegankelijk zal zijn. Die vraag leefde tijdens de KVAN-dagen in 2011 en zal zeker ook weer worden gesteld tijdens de aanstaande KVAN-dagen, wanneer we volgende week gaan debatteren over de openingstijden van studiezalen (maandag 11 juni, 11.45 uur, zaal 4).

Een van de eerste discussies op Archief 2.0 ging over archiefwebsites 10 (inmiddels 15) jaar geleden. Niet meer dan digitale folders waren het, met her en der een verdwaalde database. Wie had toen voorspeld dat vandaag de dag in - ik pak maar even - Noord-Brabant zowat iedere archiefdienst alle aktes van de burgerlijke stand al geïndiceerd online heeft staan, naast de doop-, trouw- en begraafregisters en natuurlijk de bevolkingsregisters? Om nog maar te zwijgen over de vele notariële archieven en schepenprotocollen, alle fotocollecties, kaartenverzamelingen enzovoort...

En weten we nog hoe dat ging met email? Dat je elkaar op vrijdagmiddag vertwijfeld aankeek of iemand de 'E-Mail' die week wel had gecheckt? Hoe anders gaat dat nu? Op het BHIC kijken we elkaar op vrijdagmiddag wel eens op diezelfde manier vertwijfeld aan, maar dan met de vraag of iemand die enkele papieren brief in het postvakje die week wel heeft opgemerkt. En dan vergeet ik even dat het aantal emails inmiddels alweer aardig is bij- of zelfs ingehaald door online reacties, forumberichten en chats.

Kortom
Het ondenkbare wordt werkelijkheid. Sneller dan we denken, beter dan we ooit kunnen bedenken.

De vraag is dus niet óf al het papieren archief ooit volledig gescand en toegankelijk zal zijn. Maar alleen nog wannéér dat het geval zal zijn.

Misschien moeten we daar gewoon even aan wennen...?

Update
Zinnetje toegevoegd en spelfoutje gecorrigeerd.

Aanbevolen leesvoer
- Zijn archieven overbodig geworden?
- Monk: OCR voor oude handschriften?

Archieven in Transitie

Al op 14 maart hield SNAAI haar jaarlijkse scriptiemiddag. Plaats van handeling was dit keer het BHIC, net als in het jaar dat ik zelf van SNAAI afscheid nam als voorzitter. Drie interessante presentaties en leuke discussies kleurden de middag.

Waaronder de presentatie van Bas Bergervoet over zijn masterthesis Archieven in Transitie. Een exploratief onderzoek naar de digitalisering van archieven. Bas studeerde Nieuwe Media & Digitale Cultuur aan de Universiteit Utrecht en liet vanuit dat perspectief het geluid van een buitenstaander klinken over het thema digitalisering van archieven. Hoe goed is dat?

Goed! Door literatuuronderzoek en interviews met een negental experts uit de praktijk, van onze algemene rijksarchivaris Martin Berendse tot de oprichter van The Internet Archive Brewster Kahle (en, oh ja, ook nog met mij) komt hij tot leuke constateringen en opvallende verschillen in benadering.

Wat is archief, wat zijn archieven?

Is het archief een plek waar vooral een bepaald beeld van het verleden wordt bewaard, waar iedereen gebruik van kan maken en het zijne van kan denken? Of is het een soort open opslagplaats die je kunt koppelen aan andere opslagplaatsen (denk databases en zo), waaraan iedereen kan bijdragen, waarin iedereen een eigen ordening kan aanbrengen en zo meer? Of iets daartussenin? Maar waar dan precies?

En daarmee eigenlijk ook meteen het onderscheid tussen de zogezegd 'officiële' archiefdiensten zoals het BHIC, en de vooral online ontstane en bestaande archieven zoals The Internet Archive. Bas noemt ze institutionele en niet-institutionele archieven, waarbij vooral de eerste categorie de tweede met argwaan bekijkt. Terwijl die tweede toch echt veelal dezelfde doelen nastreeft en niet minder professioneel daarvan werk maakt.

Opvallend is in ieder geval dat met de blik op andere instellingen gericht, zoals bibliotheken en musea, de niet-institutionele archieven veel mínder verschillen zien tussen hen en hun. En voor zover ze die wél zien, zien ze die vooral verdwijnen en smelt het allemaal naar elkaar toe. De institutionele archieven daarentegen zien dat een stuk minder snel gebeuren. Ze benadrukken vooral de eigen, unieke (wettelijke) opdracht, methoden van werken en zo nog wat zaken. Zelf maak ik me daar trouwens ook regelmatig 'schuldig' aan.

Alles online

In de literatuur wordt er voortdurend vanuit gegaan dat al het papier op den duur gedigitaliseerd zal zijn. In de praktijk worden vooral nog hobbels gezien, zoals geld, auteursrecht (vooral voor beeld en geluid) en voor wat betreft de distributie van materiaal ook de complexiteit van digitale bestanden. Voor de archivaris ziet ook Bas een rolverandering, van inhoudelijk expert naar coach, van kenner van de inhoud naar kenner van de systemen.

Interessant wordt het als Bas het in den brede getrokken aspect 'democratie' aan de discussie toevoegt. Door digitalisering pretenderen we meer toegankelijkheid en openheid te creëren, maar volgens Bas ontstaat er tegelijkertijd een extra laag van institutionele selectie. Het is immers doorgaans de archivaris die bepaalt wat er precies wordt gedigitaliseerd. Of zelfs externe geldschieters. De gebruiker zelf heeft nauwelijks invloed.

Er werd nog even gesuggereerd dat we toch lekker bezig zijn met allerlei scanning-on-demand initiatieven, maar dat is allemaal op kosten van de gebruiker zelf, dus niet wat hier wordt bedoeld. Ik voeg daar zelf aan toe dat het effect zelfs sterker is, want al wat níet gescand is, wordt in relatieve zin steeds óntoegankelijker en minder 'open'.

Lock-in
Gebruikersparticipatie (Bas toont het model van de Digital Content Life Cycle om aan te geven op welke momenten we de gebruiker allemaal mee zouden kunnen laten doen) wordt op dit moment nog slechts op kleine, veilige schaal toegestaan. Het gaat meestal om kleinere projecten, waarbij de user generated content nog goed van het archief en van het werk van de archivaris te scheiden is. We laten de gebruiker toe, maar niet te veel, niet te snel en slechts tot een veilige afstand van onszelf.

Nieuw voor mij was het principe van lock-in, waarvoor Bas ons nog waarschuwde. In You Are Not A Gadget: A Manifesto van Jaron Lanier wordt dit nader toegelicht: aan het begin van een proces is alles nog mogelijk, maar gaandeweg maak je keuzes en wordt je meer en meer door die eigen keuzes beperkt in je verdere mogelijkheden (bijvoorbeeld door het bouwen van applicaties rond een bepaalde standaard, waardoor het updaten van de standaard steeds lastiger wordt, zelfs als de standaard gaat wringen).

Aanbevelingen

Tot slot Bas' aanbevelingen voor archieven:

• Betrek gebruikers veel meer bij de selectie van te digitaliseren archieven.
• Expliciteer het selectieproces en communiceer dit naar gebruikers.
• Investeer geld en aandacht aan het opzetten en onderhouden van een actieve gebruikerscommunity.

Wisten we dat nog niet? Dat misschien wel, en het zijn ook geen schokkende tips, maar goede tips kun je niet vaak genoeg krijgen. Zeker niet als je al die vorige keren niet goed hebt geluisterd...

Kortom: fris perspectief, goed verhaal, lezenswaardige scriptie.

Aanbevolen leesvoer

- Download de scriptie

- Lees de recensie van de scriptie door Lucinde Bongers, medewerker van VHIC

Foto: archieven over een transitie, in verval

Regionaal Archief Leiden zoekt erfgenamen

Verhalen verzamelen, dat lukt ze vooralsnog niet, maar ik blijf het stoer vinden hoe de Leidse collega's hun krantenbank beschermen tegen het beleg door Lira en Pictoright. Weet je nog?

Hun krantenbank ging op zwart en kwam weer online, ze waren niet bereid tot een collectieve regeling, maar zochten zelf naar freelancers en fotografen, vonden onder hen medestanders die geen bezwaar hebben tegen online publicatie van hun werk en afzien van een vergoeding, en zoeken nu naar erfgenamen van inmiddels overleden freelancers en fotografen.

Maar niet iedereen is zo enthousiast: een andere groep freelancers komt tegen Leiden in het geweer en stelde een manifest op. Daarin hangen ze wel een beetje de Calimero uit:

De schrale honorering van hun arbeid zijn freelance journalisten langzamerhand als een gegeven gaan beschouwen. Je wilt gepubliceerd worden, dus schrijf je toch maar dat stukkie voor honderd euro, ook als dat neerkomt op een bruto-uurloon waarmee geen Poolse loodgieter genoegen zou nemen.

Of erfgoedgebruikers dus maar even willen compenseren voor het feit dat freelance journalisten niet goed voor zichzelf kunnen zorgen? Maar ja, ze hebben elders wel een punt:

Alle betrokken partijen bij de digitalisering van het RAL – van uitgevers en archiefmedewerkers tot softwareontwikkelaars en internetproviders – zijn netjes gecompenseerd. Waarom zijn freelance journalisten dan ‘hebzuchtig’ als ze bezwaar aantekenen tegen het onrechtmatig gratis gebruik van hun eigendom?

Het is pure framing: journalisten die geld willen ontvangen als anderen gebruikmaken van hun werk, worden steeds vaker weggezet als graaiers, nee, erger nog: geldbeluste vijanden van de cultuur, het vrije debat en de wetenschap.

En:

Het is niet aan de gebruikers van ons geestelijk eigendom om eenzijdig te bepalen of zij daarvoor al dan niet willen betalen.

Dat manifest is overigens een vrijwel exacte kopie van een opiniebijdrage van freelancer Kees Schaepman voor Villamedia en... deze Schaepman treedt in mei toe tot het bestuur van Lira.

Moeilijk, moeilijk...

Ik ben geen jurist, dus kan er moeilijk over oordelen. En dat is wel zo fijn ook...

Pictoright heeft zich inmiddels gestort op bouwtekeningen en is daarnaast een procedure gestart tegen het Gemeentearchief Rotterdam.

Je zou je bijna gewoon vrijwillig beperken tot het enkel digitaliseren van middeleeuwse charters...

Update 24 maart
Via @EricHennekam deze leestip: 'Be read or dead.' Auteursrecht in een tijd van massadigitalisering

Gerelateerd
- Online krantenarchieven deels op zwart
- Goed nieuws uit krantenland en het meten van de opbrengst

Afbeelding: Leiden Ontzet in 1574 (Wikimedia Commons)

Zijn archieven overbodig geworden?

Er was nog wat juridisch gesteggel over, maar er mogen ook dit jaar in Friesland weer kievitseieren worden geraapt, al sinds een week of zo. Dat deed mij terugdenken aan 2011, toen de KVAN-dagen Leeuwarden aandeden en historicus Goffe Jensma een leuke keynote hield over digitalisering van archieven, getiteld: "Zijn archieven overbodig geworden?"

Hij stelde, dat wat de verrekijker is voor het zoeken naar kievitseieren, dat dit de computer is voor het zoeken naar voorouders: sportbederf. Je kunt dat natuurlijk breder trekken naar historisch onderzoek in z'n algemeen.

De werkelijkheid heeft die stelling natuurlijk al lang ingehaald, maar desondanks mijmerde Jensma nog over de romantiek van vroeger, toen een archief nog gewoon een plek was waar je unieke bronnen kon onderzoeken die je nergens anders kon vinden, in plaats van zogenaamde procesgebonden informatie. "Jij moest naar de bron toe, de bron kwam niet naar jou." Het archief als plek waar je in alle rust vond wat je niet zocht, het archief dat jóu vond en je om aandacht vroeg voor vondsten die je niet verwachtte.

De intrede van de computer veranderde alles. Als voorbeeld gaf Jensma het schrijfproces van een historicus: schrijven vond vroeger doorgaans en grotendeels in het hoofd plaats. Later verbeteringen aanbrengen op papier was immers lastig. Door de computer is schrijven tegenwoordig een veel impulsiever proces.

Jensma voorspelt: binnen enkele decennia is alles wat nu nog alleen op papier bestaat, digitaal gerepubliceerd. En al het nieuwe materiaal komt zelfs alleen in digitale vorm binnen. Er groeien generaties op die niet beter weten dan digitaal te werken.

Zou je misschien denken dat hij liever had willen vasthouden aan dat romantische verleden, niets is minder waar. Volgens Jensma is het namelijk "een lust om te leven" in deze tijd. Wat eerst jaren duurde - het doorzoeken van allerlei bronnen - speel je nu klaar in een paar dagen of zelfs seconden. Er gaat ook wel wat verloren (de romantiek) maar je krijgt daar weer nieuwe, verrassende vondsten voor terug. En dus snelheidswinst.

Terug naar de kievitseieren: in een mum van tijd vond Jensma zo allerlei historische gegevens over deze Friese traditie in de gedigitaliseerde uitgaven van de Leeuwarder Courant. Onderzoek waar hij voordien jaren en jaren over deed.

Een leuk verhaal, met humor gebracht, herinner ik me nog. Archiefonderzoek wordt enorm vergemakkelijkt door digitalisering en archieven doen volop mee in die ontwikkelingen. En alhoewel de vraag van Jensma ("Zijn archieven overbodig geworden?") dus niet aan de orde is, kun je in ieder geval antwoorden dat archiefgebouwen een steeds minder prominente plek in onze dienstverlening zullen innemen. En op termijn zal die plek zelfs slechts tot een minimum beperkt blijken. Daarover zal tijdens de komende KVAN-dagen nog een pittig debat plaatshebben...

Leuk was trouwens nog de discussie achteraf, waarin een aantal sceptici Jensma ervan probeerden te overtuigen, dat het wel nooit zal gebeuren dat alles allemaal online komt. Er is simpelweg te veel papier. Het eenvoudige antwoord van Jensma was: "U kunt gelijk hebben. Maar ik ook."

Voorlopig zit ik in het Jensma-kamp. De toekomst is héérlijk, zo open. :-)

Binnenkort meer daarover.

Dit is de vijfde blogpost in een reeks posts over de KVAN-dagen 2011. Eerdere blogposts in deze verslagreeks:
- Crowdsourcing: vele handen maken licht werk
- 'Het landschap staat in mij geschreven': landschapsverbeelding in archieven (Bert Looper)
- Gevaarlijk gebied, door geen mens te betreden (Kester Freriks)
- Over het kopen van een huis en het belanden in een archief 

Foto: Wikipedia

Online krantenarchieven deels op zwart?

Ik merkte het al toen ik bij toeval zelf iets opzocht in het Digitale Krantenarchief van het Regionaal Archief Leiden:

In verband met een claim door de stichting LIRA mogen we geen krantenafbeeldingen meer tonen jonger dan 70 jaar. Het spijt ons bijzonder dat we hiertoe hebben moeten besluiten.

Op de studiezaal is het wel mogelijk om deze kranten digitaal in te zien.

Maar na een aantal DM's en tweets van anderen ging de bel pas echt rinkelen. Stichting Lira (die de belangen behartigt van de makers van teksten, en die samen met Pictoright, die de belangen behartigt van de makers van beeldmateriaal, een collectieve auteursrechtelijke toestemmingsregeling heeft opgesteld voor culturele erfgoedinstellingen die krantenarchieven willen digitaliseren en publiceren) zegt trouwens (nog) géén claim te hebben neergelegd bij de collega's van Leiden - er is nog overleg gaande. En op de site van Pictoright is hetzelfde bericht te lezen.

In ieder geval voor nu dus geen plaatjes.

Journalist Jurryt van de Vooren (@jRRT), die dit gisteren al bemerkte, is bezig te achterhalen wat er precies aan de hand is. Zijn bevindingen zal hij publiceren op Geschiedenis24.nl.

Maar het lijkt mij in de regel wel helder: iedere instelling die krantenarchieven online publiceert en daarbij ook de jaren 1941 en later meeneemt, zal zo'n overeenkomst moeten hebben. En anders heb je met de huidige wet- en regelgeving blijkbaar een probleem.

Hoe dan ook zou het jammer zijn als die schitterende bronnen offline moeten en moeten blijven. Daar is niemand bij gebaat.

(Overigens zijn de Historische Kranten van de Koninklijke Bibliotheek safe: zij hebben sinds november 2010 al een overeenkomst met Lira en Pictoright.)

Update 1 september 2011
Inmiddels is het artikel van Jurryt online gezet. Lees: Leids Krantenarchief blokkeert kranten vanaf 1941

En lees ook het artikel Online archief 'op zwart' in het Leidsch Dagblad, met een quote van de Leidse cultuurwethouder: "De Haan becijfert op basis van het eerste gesprek dat de regeling de gemeente jaarlijks enkele tienduizenden euro’s zou kosten."

Jurryt schreef ook een meer persoonlijk artikel, op Sportgeschiedenis.nl, waarin hij ingaat op het belang van deze krantenarchieven voor de geschiedschrijving van de sport. Hij roept op om het archief zo snel mogelijk, hangende vervolgoverleg, weer terug online te zetten. En bovendien spreekt hij de wens uit om te komen tot één portal voor álle digitale krantenarchieven. Lees: Geblokkeerd krantenarchief treft ook sportgeschiedenis

Archiefcartoon: Brother Dominic

Een 'klassieker' deze week: bovenstaande archiefcartoon vind ik nog steeds een van de mooiste.

Geld nodig? Vraag het gewoon!

Onder de noemer Actie Overgenomen Delen is het Stadsarchief Amsterdam een crowdfundingsactie gestart:

Aan de indexen op de archieven van het Bevolkingsregister ontbreekt één heel belangrijke: de index op de Overgenomen Delen. (...) We willen de Overgenomen Delen graag scannen en indexeren met vrijwilligers. Maar in deze tijd van bezuinigingen is het moeilijk extra geld te vinden voor nieuwe projecten. Daarom is de 'Actie Overgenomen Delen' opgezet en doen we een beroep op u om het benodigde bedrag van € 30.000 bij elkaar te krijgen. Doet u mee?

De inzamelingsactie loopt al hard, maar dat is vooralsnog vooral te danken aan een persoonlijke gift van oud-directeur Jan Boomgaard (5.000 euro als afscheidscadeautje) en een anonieme bijdrage van 1.000 euro. De volledige lijst van donateurs toont verder vooral 'tientjesdeelnemers'.

Hoe het ook zij, ik vind het een geweldige actie. Dat geld komt er wel.

Blijft alleen de vraag over die @gjmblom stelde...

Gerelateerd
- Adopteer een boek (of een archief) (25 juli 2011)

Geen discussie over de basis..

Vandaag bekeek ik eens de Digitaal Erfgoed Nederland Wiki over DE BASIS.

DE BASIS is een set van minimale eisen die gesteld worden aan digitalisering van erfgoed. DE BASIS geeft de ondergrens aan waaraan elke erfgoedinstelling zou moeten voldoen bij digitalisering.

Lees hier maar wat meer over de achtergronden en zo.

Is dat allemaal belangrijk? Jazeker! Al is het alleen maar omdat mensen die je projecten kunnen financieren dat vinden. Even kijken dus.

Via de wiki willen de mensen van DEN, die DE BASIS in eerste instantie hebben opgesteld, iedereen uitnodigen tot discussie over hun werk. Maar als ik door de verschillende discussiepagina's blader, dan zijn we het blijkbaar allemaal met de mannen van DEN eens. Met andere woorden: geen commentaar. Of een heul klein bietje.

Terwijl ik dit typ, zit ik ook naar de finale van het mannen enkelspel op Wimbledon te kijken, waarbij net John McEnroe als commentator langskomt. Altijd goed voor wat discussie.. ;-)

En trouwens, waarom willen ze bij DEN heel de naam van hun eisenpakket eigenlijk in hoofdletters hebben? Dat staat zo schreeuwerig..

Oh, en terwijl ik dat typ, gaat het weer regenen in Engeland: play suspended

Plaatje