Zoals beloofd...
Over het algemeen komen naar
Second Life (SL) veel mensen die iets nieuws willen doen, ideeën hebben, creatief zijn enzovoort. Maar mensen hebben misschien ook de neiging om zich te omringen met zaken die ze vertrouwd voorkomen. Zeker in vreemde werelden. Dat geldt voor Nederlandse kolonisten in Amerika die op klompen lopen, dat geldt voor bibliothecarissen die SL betreden en bibliotheken bouwen.
Maar af en toe moet er wat reflectie zijn. Waar zijn we nu eigenlijk helemaal mee bezig? De eerste keer dat ik een gebouw zag in SL, vond ik het een geweldig knap staaltje bouwen. De eerste keer dat ik een gebouw wilde betreden in SL, vond ik het een onding... Het was hetzelfde gebouw... ;-)
Nemen we niet te snel Real Life (RL) dingen mee naar SL? Daarover organiseerde ik een kleine drie weken geleden, samen met biebcollega Pam Ribble, een discussie in SL. En die bleek precies te passen in een stroom van gedachten, die ook anderen op dat moment hadden.
What are we doing here?Naast onze eigen gedachten, werden we ook geïnspireerd door
podcasts van Wayne MacPhail (Medium Helvetic in SL), die regelmatig met anderen over nieuwe initiatieven in SL praat. Maar toen hij eens geen gast had, gaf hij wat
eigen gedachten over een aantal zaken, die aansloten bij die van Pam en mij.
Tijdens onze informele brainstormsessie werd vervolgens gesproken over wie onze klanten zijn en welke diensten die willen zien. En vervolgens welke architectuur daar bijvoorbeeld bij past. Met andere woorden: wat is de functie en de bijpassende vorm? Waarbij de vorm de functie dient te volgen.
KlantenHet klantengedeelte bleek een lastige discussie, omdat hier nog een aantal andere factoren meespeelt. Ik maak even een vergelijking met de opkomst van het internet...
In den beginne waren veel websites niet veel meer dan een digitale folder van, voor en over een fysieke instelling. Vooral bedoeld voor promotie, voor het lokken van klanten naar een gebouw, voor het erbij willen horen ook. Tegenwoordig zien we in, dat internet een wezenlijk ander platform is voor dienstverlening. Het is geen folder voor een fysieke dienst, het is een dienst op zich. Met eigen klanten, met eigen vragen, eigen mogelijkheden enzovoort.
En zo lijkt dat ook in SL te gaan. Veel bibliothecarissen in SL zitten een beetje met hun werkgever in de maag. Die zien namelijk graag een virtuele kopie van hun fysieke gebouw (waar op zich niks mis mee is) en gebruiken die voor promotie en als digitale folder. Dat is logisch en begrijpelijk... maar na verloop van tijd hebben de digitale poppetjes die in die virtuele bieb werken, daar wel vaak andere ideeën over gekregen.
Naast het opzetten van allerlei individuele diensten (dus iedere bieb z'n eigen gebouw, soms zelfs eiland) wordt steeds meer duidelijk dat het juist de samenwerking (tussen instellingen, profiessies, landen) is, die de grote plus in SL vormt. En dat je in die samenwerking herkenbaar wilt blijven als instelling, dat is vers twee.
En verder is bij iedereen inmiddels wel duidelijk dat er een grote groep klanten in SL is, die een echte SL klant is. Die vragen stelt die betrekking hebben op SL, de informatie daar, de dingen die daar te doen zijn enzovoort. En ook dat inzicht hebben we al eens eerder gezien hè.
Gebouwen bouwen... of slopen?Ondanks dat we nog niet uit de klantenproblematiek zijn - een proces natuurlijk - hebben we ook al naar bijpassende architectuur gekeken. En geconstateerd dat het niet altijd handig is om onze RL dingen klakkeloos over te nemen naar ons SL.
Iedereen heeft als
newbie (als je pas in SL bent aangekomen) wel voorbeelden van gebouwen waar je onmogelijk inkwam. Je zag geen deur, je kreeg hem niet open, je wist niet wat er te doen was... Je gaf het op. Erg zonde.
Daarom hebben we geconstateerd - althans, dat was mijn conclusie - dat we omgekeerd moeten werken. We starten met gras en wat we nodig hebben, bouwen we erbij. We starten dus niet met een tekening van een RL gebouw, want voor je het weet staat er vanalles en nog wat in de weg van alle poppetjes die je gebouw willen bezoeken.
Waarom een deur en een dak als de meeste poppetjes van boven af aan komen vliegen? Niet voor de regen toch? Zelfs archieven kunnen in de open, digitale lucht blijven liggen... zelfs vlak naast een vuurtje. Waarom stoelen als je toch niet moe wordt? Waarom? Die laatste vraag zouden we ons steeds (vaker) moeten stellen.
(Even tussendoor: de
Amsterdamse openbare bibliotheek komt ook naar SL en heeft in ieder geval al begrepen dat daken daar niet nodig zijn. Ik kan niet wachten tot ik er binnen kan vliegen!)
En dan daarbij... Is een gebouw eigenlijk wel de ideale keuze? Vaak niet, denken steeds meer SL'ers. Misschien dat andere vormen beter zijn. Een kampvuur voor een
archivarissenland misschien? Een ander mooi voorbeeld vind ik het berglandschap op het gezondheidseiland, wat ruimte biedt voor bijvoorbeeld gesprekken over RL gezondheidsonderwerpen, in een sfeer van privacy en rust.
Een wat meer praktisch argument is nog de hoeveelheid
prims (bouwstenen), die een gebouw beslaat. Iedere bouwsteen kost tijd om te laden in het geheugen van je computertje... Dus hoe meer van die dingen, hoe trager je dienst. En als je ziet hoe sommige gebouwen zijn voorzien van allerlei decoratieve frutsen en fratsen, dan reken maar uit... Onnodig.
Soms wel bouwen...Maar goed, het is niet zo dat alle gebouwen slecht zijn of zo. Juist niet. Ze hebben ook voordelen. Zo geeft het een vertrouwd gevoel als je in een gebouw rondloopt wat lijkt op dingen die je in RL tegenkomt. Grote, open plekken zijn schijnbaar ook weer niet aan ons besteed, zelfs niet digitaal.
En als je het over functie en vorm hebt, kunnen gebouwen zelfs noodzakelijk zijn. Zo zijn er enkele eilanden met historische rollenspellen in SL beschikbaar, waar je je moet wanen in oude tijden... En daar horen oude gebouwen bij. Met alle frutsen en fratsen.
Vervolg of gevolgGelukkig hebben we het allemaal niet voor niks gedaan, zo'n brainstormsessie. Er zijn goede ideeën naar voren gekomen, die iedereen weer meeneemt. Niet alleen door onze bijeenkomst, maar er zijn her en der al herbouwplannen. Zoals de oude Parvenu Tower (een grote biebtoren), het grootste onding wat ik me uit m'n eerste dagen in SL kan herinneren. Dat krijgt nu een hele open wand, weinig frutsels, hulp bij landen voor vliegeniers en meer handige dingen voor nieuwkomers. En er zijn zelfs plannen om de centrale bieb te verbouwen...
Gek eigenlijk...Nou hebben we een tweede leven, eindelijk eens een keertje... en vanuit een soort van natuurlijke reflex richten we dat zoveel mogelijk in naar ons eerste leven... ;-)
_data_1.jpg)
_data_2.jpg)
_data_3.jpg)
_data_4.jpg)
_data_5.jpg)
